Gelelim benim çileli, herkesin derdi kendine ağır denilen hikâyeme;
En büyük acılardan birini (kardeş acısını) tattım 16 yaşımda iken. Ve aile içerisinde diğer kardeşlerim ve ben ruhen sağlıklı, kabullenmiş bir vaziyette yaşıyorken, o (aile ilişkilerimizin kopukluğu nedeniyle) arkadaş çevresine uyup uyuşturucu kullanmış ve onu evde son kez bir gece vakti uyuşturucunun etkisiyle titrerken ambulansa taşıdıklarında görmüştüm.Son kez, çünkü uyuşturucudan hayatını yitirdi. Gök yeryüzüne yapışmış sanki, nefes alamıyodum bana söylediklerinde. Benim ciğerimin yarısı kardeşim, çok merhametliydin, bu bataklığa nasıl battın,battın da çıkamadın. Cenazesinde sürekli gizli gizli yardım ettiği bir engelli vatandaş gelip o bana hep cebindeki son harçlığa kadar verirdi ben rüyamda onu bugün beraber çorba içerken gördüm diyen mi, cenaze namazı dolup taşan iki gözü iki çeşme ağlayacak kadar sevenlerini bıraktığına mı yansaydım, daha bir şiddetli ağlayıp nasıl gittin kabullenmeye çalışmıştım. Belki daha çok günaha girme diye, batağın başındayken çekti aldı Rabbim seni.Tabutunda son kez öptüm. Döner dönmez ilerleyip kendimden geçmiş olmalıyım ki kenarda bir yerde çok sert bir demire çarptım, burnuma ve kafama ağır darbe alıp kıt kesilmiştim. Sanki daha fazla isyana kaçarak ağlama der gibi Rabbim .. Defnine gidemedim gömerlerken kiyamam diye..bu hikayenin başı...
Aile içi ilişkilerim: babam anneme şiddet uygulardı geçmişte ara sıra, yıllardır hiç konuşmaz. aldatır..bize söyler ona söylemiş gibi algılasın diye. direkt onunla asla konuşmaz. bu olaydan sonra duruldu. o da başka bi boyuta geçti. ama hala konuşmuyor annemle ve iletişim kopuk.
asıl hikaye burda başlıyor.. 16 yaşımda ciğerparemi kaybetmişken, babam da tabiki ağir bir travma yaşadı ve psikoloji hiç de normal değildi. Kendi öz evladını(beni)annem hastanede iken ve kardeşlerim evde yokken bir akşam vakti tacizvari sözlerle taciz etti hatta dokundu.(tam net hatirlamamakla beraber, gözlerinden alkollü olduğunu sezdim ve büyük ihtimalle öyleydi)
Evden senden tiksiniyorum diyerek kaçtım.. Kendine gelince öyle pişman olmuş öyle utaniyor öyle kıvranıyorken buldum ki onu. ama hala titriyor korkuyordum.
sadece anneanneme anlatabildim bize cok yakin oturuyorlar. anneannem ağladı benimle beraber, alkollü ve psikolojisi gitmiş kızım, nolur kendini harap etme. bak gözlerinden seziliyor bence tam bilincli yapmadi ve köpek gibi pişman. diyerek konu kapatildi..
ama ben? ben kapatamadim içimde. babama karsi güvenim sıfırlandı ve tüm erkeklere hatta insanlığa. evde rahat dolasamiyor bol kiyafetler giyiyorum. duayı, zikri ihmal etmiyorum ki tezden kurtulayim bu durumdan. gittikce iyi bir baba olmaya basladi. kendisi cok zengindir. ama yillardir cimriydi. artik kredi kartlarini elime veriyor. eğitimimle cok ilgileniyor. bugünlere hamdolsun.Lakin ben artık çok ama çok yarali bi kuşum sanki. içim yıllardır bir toparlanıyor bir eziliyor. ve asla tekrar babama tam anlamıyla güvenemiyorum..ona kin beslemek mi? belki kirgınlık, burukluk, sonsuza kadar uzaklik. ama asla nefret yok hatta affettim.. cnku affeden affedilir. ecrini alacagim diyerek affettim,iyilikleri artsın, pismanligini görüp onun beni şoka ugrattigi gibi benim onu soka ugratmami görmemesi icin affettim. şu an titriyor üzerime. ama asla sevgi göremez benden çnkü kırgınım, bunu içimden atamam ki. atamiyorum işte. yazarken hatirlarken hep agliyor korkuyorum hala. hicbir zarari hicbir yönelimi yok pismanliklari var ama korkuyorum. travma yasadim cok hassas bi dönemimde. hep duayla namazla zikirle atlatilir saniyodum. ama öyle degilmis benim gitmeye ihtiyacim var . anlatmaya belki.
iyi bi ünide iyi bi bölüm okuyorum bu arada.
elhamdülillah. bundan sonrasi icin hayat ne getirir bilemem.
dipnot; annen boşansaydı diyenler için, ona sahip cikabilecek bi ailesi yoktu imkan olarak .. kendisinin de yok. çile çekti yıllardır. şu an bazı şeyler düzeliyor gibi sadece.. "gibi"...
ağlayarak yazdigim icin yoruldum,yorumlarda soluklanip detay vermeye devam edicem, sizlerden fikir alarak..