- 10 Aralık 2024
- 17
- 7
- 37
- Konu Sahibi duygusalkivi
- #1
merhaba herkese,
benim derdim gurbet mi, yalnızlık mı, işsizlik mi bilmiyorum hangisi... bundan 5 sene önce eşimle evlendik. eşim alman, çok az türkçe biliyor. hayatımda tanıdığım en iyi insan, beni çok seviyor, ilişkimize çok özenli. ama işi dolayısı ile her sene farklı farklı ülkelerde ikamet etmek zorunda kalıyoruz. ikamet ettiğimiz ülkeler de genelde asya kıtasında... ben çalışmıyorum. uzaktan belli işler yaptım ama keyif vermedi kodlama. şuan bulunduğum ülkede sosyalleşebileceğim hiçbir platform yok. ne kurs var ne arkadaş..bütün gün bilgisayrdan film dizi izliyorum..kitap okuyorum. saate bakıyorum zaman geçsin diye. eşimle bir odanın içinde kısıldık kaldık gibi hissediyorum. şirketi bize ayarladığı 1+1 evde arkadaş gibi olduk sanki. o çalışıyor zaten şikayeti olmuyor bu durumdan. ama ben anksiyete ve depresyon batağına girdim. sürekli ağlamak istiyorum. eski fotoğraflara bakıp bakıp ağlıyorum. arkadaşlarımla saat farkı oluyor konuşamıyorum. bir tek annemle konuşuyoruz ona da belli etmemeye çalışıyorum. burada 6 aylık bir süreçten sonra almanya'ya yerleşeceğiz temelli. ama ben türkiye'ye ailemin arkadaşlarımın yanına gitmek istiyor gibiyim. ha oraya gitsem ne yaparım onu da bilmiyorum. nerede yaşarız herkes ayrı bir köşesinde memleketin..
o kadar yoruldum ki gurbetten bir düzen daha kurasım kalmadı. eşimi çok seviyorum, hiçbir sıkıntımız yok.. ama bu yalnızlık benim psikolojimi fena halde bozdu.. ne yapayım kızlar bana da bir yol gösterin.. içimdeki bu mutsuzluk nereye gitsem benimle gelecek gibi hissediyorum. şımarıklık yapıyorsun mutlu olmayı bil diyor içimdeki bir ses.. bak yine gözlerim doldu
benim derdim gurbet mi, yalnızlık mı, işsizlik mi bilmiyorum hangisi... bundan 5 sene önce eşimle evlendik. eşim alman, çok az türkçe biliyor. hayatımda tanıdığım en iyi insan, beni çok seviyor, ilişkimize çok özenli. ama işi dolayısı ile her sene farklı farklı ülkelerde ikamet etmek zorunda kalıyoruz. ikamet ettiğimiz ülkeler de genelde asya kıtasında... ben çalışmıyorum. uzaktan belli işler yaptım ama keyif vermedi kodlama. şuan bulunduğum ülkede sosyalleşebileceğim hiçbir platform yok. ne kurs var ne arkadaş..bütün gün bilgisayrdan film dizi izliyorum..kitap okuyorum. saate bakıyorum zaman geçsin diye. eşimle bir odanın içinde kısıldık kaldık gibi hissediyorum. şirketi bize ayarladığı 1+1 evde arkadaş gibi olduk sanki. o çalışıyor zaten şikayeti olmuyor bu durumdan. ama ben anksiyete ve depresyon batağına girdim. sürekli ağlamak istiyorum. eski fotoğraflara bakıp bakıp ağlıyorum. arkadaşlarımla saat farkı oluyor konuşamıyorum. bir tek annemle konuşuyoruz ona da belli etmemeye çalışıyorum. burada 6 aylık bir süreçten sonra almanya'ya yerleşeceğiz temelli. ama ben türkiye'ye ailemin arkadaşlarımın yanına gitmek istiyor gibiyim. ha oraya gitsem ne yaparım onu da bilmiyorum. nerede yaşarız herkes ayrı bir köşesinde memleketin..
o kadar yoruldum ki gurbetten bir düzen daha kurasım kalmadı. eşimi çok seviyorum, hiçbir sıkıntımız yok.. ama bu yalnızlık benim psikolojimi fena halde bozdu.. ne yapayım kızlar bana da bir yol gösterin.. içimdeki bu mutsuzluk nereye gitsem benimle gelecek gibi hissediyorum. şımarıklık yapıyorsun mutlu olmayı bil diyor içimdeki bir ses.. bak yine gözlerim doldu
