- 16 Haziran 2012
- 71
- 48
eksik olmayın şekerim zaten sizde olmasanız öleyim ozamanAşkolsun sana biz varız ya :)
Sakin haaaa 2000 arca alirsan sıkılır bunalırsın.hic yapmayan biri 300-500 parcalikla baslar. Yoksa vazgecersin birakirsin. cok renkli ve en fazla 500 parcalik al. :)teşekkür ederim :) puzzle aklımdaydı zaten en yakın zamanda edineyim şöyle 2000 parçalık bişey anca keser bu yalnızlığı :)
ewt ozellıkle hastalık durumlarında cok zor ama ınsan alısıyo ya bunalmaman adına esınle avm ye gıdebılırsın yaz gelıyo mesela gezıp gormedıgınız yerlere gıdersınızz ınsanoglu neye alısmıyokı herseye mecbur oldugumz ıcın dogdugumuz yer degıl doyduğumuz yer demıslerçok haklısın ssessizgemiciğim. burdada insanlar bir merhaba demekten aciz. istanbuldayken biz kuzenler yegenler sülale olarak birbirimize yeterdik. bir tanede çocukluk arkadaşım vardı.. megerse ordaki hayatım pamuklara sarılı tuğlası güven olan bir kaleden ibaretmiş. gurbete gelince kendimi boşlukta hissettim. gecenlerde bir kasık ağrısı yaşadım. Eşim evden yarım saat uzakta arazide çalışıyor. şimdi aileden biri olsaydı çocuğumu emanet edebilsem biraz uzanabilseydim dedim.. yalnızlık büyük sorumluluk ve ciddi bir enerji istiyormuş
adam zaten rehber gibi aydın ve çevresinde gezdirmedik yer bırakmadı ama küçük yer anacım metropolden gelince tatmin olamıyor insan yaz gelse daha bi rahatlıycam buranın yağmurlarıda melankoli yaptı bende :/ewt ozellıkle hastalık durumlarında cok zor ama ınsan alısıyo ya bunalmaman adına esınle avm ye gıdebılırsın yaz gelıyo mesela gezıp gormedıgınız yerlere gıdersınızz ınsanoglu neye alısmıyokı herseye mecbur oldugumz ıcın dogdugumuz yer degıl doyduğumuz yer demısler
cidden bana da çok iyi geldi burda sizlerle konuşmak :)ayrıca bızler varız kk de bak ben su an hıc sıkılmıyom yanı:)
bende aynıyım valla canm ya bende igne oyası yapmayı falan ögrendm bebege bişeyler yapıyorum ama yapasım gelmiyo sıkıntıdan patladm resmenMerhaba Arkadaşlar
Eşimin işi nedeniyle İstanbul'dan Aydın'a taşındık. ailemden sevdiklerimden üniversite dışında ilk ayrılışım. ben gurbete gelirken ne olacak sanki öğrencilikte üstesinden geldik gurbetin şimdi çoluk çocukla mı başedemeyeceğim diye düşünmüştüm ama çok yanılmışım. yalnızlık çok zormuş kızlar geldim geleli kapımı bir çalıp hoşgeldin diyen olmadı. arada çocuğu parka çıkarıyorum diğer annelerle sohbet etmeye çalışıyorum ama nafile henüz bir arkadaş edinemedim. Bazen içim öyle doluyor ki hüngür hüngür ağlıyorum. Sonra şükret çocuğun sağlıklı ailen huzurlu deyip kendimi motive etmeye çalışıyorum. Bugunler de ne yemek yapasım ne ev işi yapasım var. beşbuçuk aylık hamileyim birde...
gurbette yalnızlık hissinden nasıl kurtulabilirim arkadaşlar. bana neler önerirsiniz boşvaktimi nasıl doldurayım önerilerinizi sabırsızlıkla bekliyorum.
iyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim denizliliciğim. dediğiniz gibi oturduğumuz mahalle genellikle çalışanlardan ve memurlardan oluşan bir bölge herkesin zamanı oldukça kısıtlı ve değerli.. şu aralar hamileliğinde verdiği hassasiyetle ve adaptasyon sorunuyla mücadele ediyorum. :) dediğiniz gibi çocuğum ve eşim yanımda cidden şanslıyım üstelik 4 yıllık evliliğimin 3,5 senesi eşim ayda 10 gün eve geliyordu. Ailem yanımdayken de eşimin hasretini çekiyordum. Aslında çok şükür edip az şikayet etmek gerek ama insan hüzünleniyor işte yabancısı olduğu bir şehirde..MerhabalaaarDenizlide yaşayan bir Aydın'lı olarak memleketimize hoşgeldiniz diyim
Aslında Aydının insanı sıcak kanlıdır fakat toplu konutlar ve iş meşgalesi insanlar arasındaki iletişimi azalttıııııBu sadece oraya özgü bi durumda değil.. 4 yıldır denizlideyim, apartmandaki tüm komşularımla merhabalaşırım fakat ne gelirler ne de ben gidebilirim..
Hamileymişsinizrabbim bebişinizi sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.. Sanırım hamileliğinde verdiği hassasiyet var Biraz zaman geçince ortama alışırsınız.. Çevrede edinmeye başlarsınız..
Şunu söylemeden de edemiycem.. Çok şükür eşiniz yanınızda, evladınız sizinle.. Bi çok insandan daha şanslısınızzzzEn kısa zamanda rabbim karşınıza iyi insanlar çıkarsın inşaAllah..
Rica ederim ne demeekk:)iyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim denizliliciğim. dediğiniz gibi oturduğumuz mahalle genellikle çalışanlardan ve memurlardan oluşan bir bölge herkesin zamanı oldukça kısıtlı ve değerli.. şu aralar hamileliğinde verdiği hassasiyetle ve adaptasyon sorunuyla mücadele ediyorum. :) dediğiniz gibi çocuğum ve eşim yanımda cidden şanslıyım üstelik 4 yıllık evliliğimin 3,5 senesi eşim ayda 10 gün eve geliyordu. Ailem yanımdayken de eşimin hasretini çekiyordum. Aslında çok şükür edip az şikayet etmek gerek ama insan hüzünleniyor işte yabancısı olduğu bir şehirde..
yalnızlık gerçekten çok zor umarım sizde hayırlı dostlar edinirsiniz bu arada siz hangi ildesiniz?
Canım benim, aynısını bizde yaşadık büyük oğlum 2, küçüğünede yeni hamileydim (sene 2010) eşimin işi nedeni ile başka şehire taşındık. Hiç bir allahın kulunu tanımıyordum, nerden alışveriş yapıcam, doktorlar nerde vs vsMerhaba Arkadaşlar
Eşimin işi nedeniyle İstanbul'dan Aydın'a taşındık. ailemden sevdiklerimden üniversite dışında ilk ayrılışım. ben gurbete gelirken ne olacak sanki öğrencilikte üstesinden geldik gurbetin şimdi çoluk çocukla mı başedemeyeceğim diye düşünmüştüm ama çok yanılmışım. yalnızlık çok zormuş kızlar geldim geleli kapımı bir çalıp hoşgeldin diyen olmadı. arada çocuğu parka çıkarıyorum diğer annelerle sohbet etmeye çalışıyorum ama nafile henüz bir arkadaş edinemedim. Bazen içim öyle doluyor ki hüngür hüngür ağlıyorum. Sonra şükret çocuğun sağlıklı ailen huzurlu deyip kendimi motive etmeye çalışıyorum. Bugunler de ne yemek yapasım ne ev işi yapasım var. beşbuçuk aylık hamileyim birde...
gurbette yalnızlık hissinden nasıl kurtulabilirim arkadaşlar. bana neler önerirsiniz boşvaktimi nasıl doldurayım önerilerinizi sabırsızlıkla bekliyorum.
ben ikinci bebeğe hamile kaldığımda işi bıraktım akabinde taşındık zaten. bundan sonra çocukları büyütüceğim Allah'ın izniyle :) tam zamanlı ev hanımı oldum yaniBen Ordudayım bi ilçesinde. Zor tabi ama eşim yanımda ve çalışıyorum. Çalışınca her türlü zaman geçiyor. Ama insan bazen çatkapı uğrayıp dertleşebileceğin kahve içebileceğin birilerini arıyor.
Siz çalışıyor musunuz?
Rica ederim ne demeekk:)
Şuan bunları hissetmeniz çok normal.. Bende denizliye ilk geldiğimde okadar mutsuz hissediyodumki kendimi.. Çalıştığım ortamda hep evli ve çocuklu insanlar vardı, kimseyi tanımıyodum, Aydın'ı ailemi arkadaşlarımı çok özlüyodumkoskoca 4 sene geçti ve ben şimdi okdr alıştımki haftasonlarında falan Aydına geliyorum.. Aydın'dan dönüşlerde koşa koşa Denizliye dönüyorum:)) yalnız yaşıyo olsamda alıştım oraya, evim orda çnküüü:))
1 ay daha sabredin, havalar ısınınca bulvara akşam yürüyüşlerine çıkarsınızkuşadasına gidersiniz, izmire gidersiniz atlatırsınız bu sıkıntılı süreci:)
Büyükşehirden geldiğiniz içinde bu kdr zorlanıyosunuzdur:) Aydın bi avuç yer:)
çok teşekkür ederim :)Canım benim, aynısını bizde yaşadık büyük oğlum 2, küçüğünede yeni hamileydim (sene 2010) eşimin işi nedeni ile başka şehire taşındık. Hiç bir allahın kulunu tanımıyordum, nerden alışveriş yapıcam, doktorlar nerde vs vs
AMAAAA gel görki bugün okadar iyi dostlar edindimki hiçbir zaman burdan geri taşınmak istemiyorum.
Bence çocuklar olunca adapte olmak çok daha kolay, çocuklar için aktivite araştır canım, mesela çocuksporu, müzikokulu, (çocukların anneleri ile gidebileceği kurslar oluyor).
Biliyorum çok zor ama oluyor, önceden nasıldın bilmiyorum ama, yeni bir ortama dahil olabilmek için çooooooook toleranslı olman gerekiyor (en azından başlarda).
TECRÜBE KONUŞUYORsana ve ailene boool şans canım