'Gerçek anlamda aydınlanmış kişiler, hiçbir zaman başkalarına öykünmez. Bunun yerine onlar kendilerinin önceki halini aşmaya çalışırlar. Başkalarıyla yarışma, kendinle yarış. '
Bırakmıyorum ki, gönülde düşünce olasın,
İstemiyorum ki, gözlerde değersiz kalasın;
Seni canımda saklıyorum; gözümde gönlümde değil.
Tâki son nefesime kadar bana YAR olasın!...
Aşk'ı sözlere sığdırmaya çalışıyordum... Kan revan içinde düğümlendi cümlelerim... Meğer, Aşk semâsına sükutla çıkılırmış. "Aşk" ; bir "Hû" ile, ufacık gönüle doluşurmuş...