7 de kalktım, oğlumun beslenmesini hazırladım.
Okula bıraktım.
Geldim, kızımı emzirdim, kahvalti ettirdim.
9.5 da geri uyudu.
Sonra kalktı, meyvesini yedi.
Yürüme çalışmaları yaptı, koltuğa ve abisinin yatağına tirmanmayi başardı.
Beraber süpürge yaptık, o önden tuttu, ben onu tuttum falan
Sonra gittik abisini almaya.
Eve geldik, abiye yemek.
Kızıma uyku.
Sonra kızım kalktı, abisi uyudu.
Kızımla yine kudurmalar, tirmanmalar falan.
Yine yemek.
Zaten mama sandalyesinde de oturmaz yerken.
Ayağa kalkar..
Baglarsan ağlar.
Abiyi kaldırdım yemek yedirdim.
16 de evden çıktık, piyano dersine gittik,
7 de geri dönebildik.
Daha yeni girdik bismillah bağır çağır ağla.
Ikisine de biseyler yedirdim.
Kızımı yıkadım.
Eşim geldi, oğlanı yıkadı falan filan.
Kızım şimdi uyudu.
Ben hiçlik mertebesine ulastim.
Şükür, çok şükür bu gunumuze :)
Bir çok eksigiyle kısaca bir günümüz böyle.
Detayları dinlenip anlatırım :)
şimdilik yürüteç aldım. Onu biraz sevdi gibi. Hala yakama yapışık , aslında derdi kucağımda evi gezmek. Yani sürekli ona bir odayı anlatıyorum. Tur rehberi gibiyim
(
kesin bilgi 
incelemekten artık yoruldum ya
insan deliksiz uyku özlüyor ne yalan söyleyeyim, Allah canlarına sağlık versinde hepsi geçiyor 1 yaş civarı azalıyor bu sıkıntılar yaş büyüdükçe hepsi geride kalıyor tabii Allah sizede kolaylık versin 
