- 6 Aralık 2010
- 34.491
- 91.167
- 798
- Konu Sahibi askitotomsu
-
- #121
Ben yürümeyen evliliklerin bitmesi taraftariyimGittik. Mal bu, duzelmiyor
Sonuç oraya gidiyor, hayırlısı artık. Çok alttan aldığımı düşünüyorum, tek taraflı olmuyor maalesef. Yıllardır kafama taka taka bu hale geldi işte.Ben yürümeyen evliliklerin bitmesi taraftariyimben bu anlatımlarınızı kafama takmadan yaşayamazdım herhalde.
Hep söylediğim bir şey var;çocuk kavga ortamında büyüyeceğine anne babası ayrı olsa daha az travma yaşar.
Sürekli kavga ortamında büyüyen çocuklar ilerde hep suçluluk duygusuna sahip oluyor, kaygı bozukluğu yaşayabiliyorlar cogunlukla da kendileri de mutsuz evlilikler yapıyor.
Çocuklarınıza bu işkenceyi yaşatmayın.
Sizlerin önerisini düşünerek azıcık sesim çıksın bakalım ise yarar mi dedim. Herkes demişti ki "ciddi tepki koymadığı için aynı şeyleri yapıyorlar, sana tamam deyip bildiklerini okuyorlar"Eski konunda hepimiz biraz cazgir ol demistik ben de dahil. Goruyorum ki bu adama hic bir sey islemiyor. Bu yuzden maalesef bir onerim yok. Allah yardimcin olsun demeye geldim
Konu yemek mi sizce temelde?siz yemeyin ozaman kocanız yer anasının elinden ,siz tiksiniyorsunuz diye anasının yemeklerinden mahrum mu kalsin
yemek getirme kısmını da evliliginizde sorun etmişsiniz çünkü ..daha öncede demişsiniz adama getirme eve yemek diye ...mKonu yemek mi sizce temelde?
Konu hiçbir konuda umursanmamak. Yemek konusuyla patlak veren bir öfke boşalması. Bu öfke birikmisliginin zararından çocuklarımı korumak için nasıl güçlü olabileceğim...yemek getirme kısmını da evliliginizde sorun etmişsiniz çünkü ..daha öncede demişsiniz adama getirme eve yemek diye ...m
Çok teşekkür ederim önerileriniz için, basarabilirsem yapacağım. Hiç yerine konmak insanın sabrını tasiriyor, umarım başarırım.Mesafe koyucaksın ve mesafe koyduğunu eşine sakin bi dille anlatıcaksın.
Çünkü gerçekten bu saçma sapan aile muhabbet kavgalarından çocuklar çok etkileniyor, kendi çocuklarımdan biliyorum.
Sakin bi insan değilim ama elimden gelenn fazlasını yapmaya çalışıyorum.
Sinirlendiğin zaman hemen adamın yanından başka odaya geç, balkona çık, kulaklık tak müzik dinle.
Böyle ilgisiz, umursamaz insanlara en güzel cvp da sözlerinle değil tavırlarında belli etmek bence. Sende onu umursama takma, ilgilenme geri çekil. Hatta o tartışmaya çalışıp seni kışkırtır, kesinlikle kanma, duyma.
Ailesine mesafe koy, kapının arkasında bırakmaya çalış.
Hayat eş ailesinin çirkefliklerini çekemicek kadar kısa. Çocuğunla güle eğlene geçirmek varken.
terapist veya psikolog şart sizeSelam kizlar,
Koronanin stresi mi, iki küçük çocuğun sorumluluğu mu sıkıntımı olduğundan büyük hissettiriyor bilmiyorum. Koca (!) kişisi ve ailesiyle çözülmeyen sorunlarım var biliyorsunuz. Evet ne yapsam çözemedim. Gerekli tepkiyi vermedigim için aynı şeyleri yaptıklarıni söylediniz. Bu yüzden tepkimin dozunu da artırdım. En son ailesiyle telde ilk kez kavga etmiştik, hakarete vardı. Esim ona rağmen her hafta yanlarına gitmeyi, sık sık telefon açmayı ihmal etmedi. İki aydır eşimle gerekmedikçe iletişim kurmuyoruz birbirimizle. Kızım bu süreçte çok etkilendi. Biraz daha hoş iletişim kurmaya çalışayım dedim. Bir iki hafta buna uğraşırken beyfendi ailesinden dönerken yemek getirmiş. Defalarca söylemiştim korona zamanı yemek getirme diye. Çünkü tuvaletten çıkıp elini sabunlamadigina şahit olduğum biri anası. O elleriyle disini karıştırır, ayağını ovar, ağzından bir şey çıkarıp avucunda tutar ama yıkamaz elini. Üstelik bana hakaret eden insanların yemeğini istemiyorum. Hem yollayıp hem zıkkım olsun dediklerini düşünüyorum. Ayrıca büyüden korkuyorum. Çünkü babası ve halası daha önce evimize arapça yazılı kağıtları sarıp sarmalayip getirmişlerdi duvara asalım diye. Akrabaları da hep birbirini suçlar bu konuda. O suna büyü yaptı, bu buna yaptı diye. İster istemez insanın içine şüphe düşüyor.
Neyse güzellikle tekrar söyleyeyim dedim ama eşim yemekleri ben yemesem de o ve çocukların yiyeceğini söyledi. Sonra da annesinin ben seviyorum diye yaptigini söyledi. Tam bu cümlede benim gözüm gerçekten karardı, sartel atmış gibi. "Beni düşünen insan telefonu yüzüme kapatıp şikayet etmek için seni arar mi? Bana salak terbiyesiz der mi? Sen kör müsün? Bana bildiklerini yapıp sana farklı gösteriyorlar kendilerini. Ben kötü olayım da kendileri mağdur görünsün diye. Saman mi var kafanın içinde? Allah senin de ananın da belasını versin." diye bağırıp kollarina vurdugumu hatırlıyorum. Sonra fark ettim kolu kanamisti, cizmisim galiba. Kızımın çığlık atıp ağlamasına kendime geldim. Ne olacak benim halim? Ayrılmayi düşünüyorum ama daha beter dibe vurmaktan korkuyorum. Çünkü görüyorsunuz psikolojim bozulmuş. Kontrolü kaybedip çocuklarla ilgilenememekten, onlara psikolojik eziyet etmekten korkuyorum.
Bugün sadece dertleşmek için yazdım. Bu suratsız nemrut iki aydır sıfır iletişime rağmen iyileştirici bir şey yapmıyor. Aksine bazen ofkesini kızımdan çıkarıyor kızarak. Çok bunaldım
size katılıyorum kimse annesine toz kondurmaz ve anneyi bu şekilde itham etmek hiç hoş değil...Yılarca evlat büyüt ve gelin beni beğenmesin çok kötü ya...siz yemeyin ozaman kocanız yer anasının elinden ,siz tiksiniyorsunuz diye anasının yemeklerinden mahrum mu kalsin
Bu kadar kutsallaştırmaya gerek yok, kimse elini orasına burasına süren birinin yemeğini yemek istemez. Oğlu çatlayana kadar yesin de çocuk söz konusuysa yedirmek istememesi normalsize katılıyorum kimse annesine toz kondurmaz ve anneyi bu şekilde itham etmek hiç hoş değil...Yılarca evlat büyüt ve gelin beni beğenmesin çok kötü ya...
Kesinlikleterapist veya psikolog şart size
Öyle değil işte. Yıllarca idare edip patlama noktasına gelmek bu. Ben onun ailesini her hafta bir iki kez ziyarete gider, sarılır öper, hediyeler alırdım. Onları biriyle tanistirirken annem, babam, kardeşim diye tanitirdim. Tüm yaptıklarına rağmen... ben onlara böyle yaklaşırken onlar aileme karşı eşimi doldurup durmuşlar yıllarca. Bir yuvanın, bu kadar insanın huzursuz olmasına sebep olmuşlar. Bu kötülük, nankörlük değil mi? Yani düşünüyorum İlahi adalet bunu yapanların yanına kar mı koyacak, hayır. O halde neden bu insanlari masum görüyorsunuz?size katılıyorum kimse annesine toz kondurmaz ve anneyi bu şekilde itham etmek hiç hoş değil...Yılarca evlat büyüt ve gelin beni beğenmesin çok kötü ya...
Öyle düşünmeye çalışıyorum ama işte bir seferlik bir şey değil. Sürekli aynı şeyler. Babası olacak adam da kızımı dudağından öptü en son. Bir de bu sadece hijyen meselesi değil, bu patlama oldu. Hijyen, adam yerine konmama, gasp, psikolojik ve ekonomik şiddet vs yillardir.Bu kadar kutsallaştırmaya gerek yok, kimse elini orasına burasına süren birinin yemeğini yemek istemez. Oğlu çatlayana kadar yesin de çocuk söz konusuysa yedirmek istememesi normal
Benim de eşimin erkek kardeşi pistir, geçen sene bize geldiğinde avmde saatlerce gezip yemeğe oturmuştuk ve elini yıkamamıstı. Bir de o elle daha 1,5 yaşında olan kızımın ağzına bir şeyler uzatıyordu. Ufak çaplı bi kalp krizi yaşadıktan sonra müdahale etmemem gerektiğine karar vermiştim. Bilmeden neler yiyoruz, kapatın gözünüzü, bu konuda eşinizle ters düşmemeye çalışın. Siz böyle yaptıkça annesi kıymete binecek
Anladım çok zor o zaman birikmişler var. İnanın beni anlatınız. Aynı şeyleri yaşadım ve yaşıyorum. İyi gelin olunca maalesef tepemize çıktılar. Ben artık asla eleştirmiyorum ve mesafemi koydum ve ailesi ile ilgili olumsuz bir şey söylemiyorum. Tek çözüm mesafe maalesef eşiniz gidip gelince de engel olmayın.Öyle değil işte. Yıllarca idare edip patlama noktasına gelmek bu. Ben onun ailesini her hafta bir iki kez ziyarete gider, sarılır öper, hediyeler alırdım. Onları biriyle tanistirirken annem, babam, kardeşim diye tanitirdim. Tüm yaptıklarına rağmen... ben onlara böyle yaklaşırken onlar aileme karşı eşimi doldurup durmuşlar yıllarca. Bir yuvanın, bu kadar insanın huzursuz olmasına sebep olmuşlar. Bu kötülük, nankörlük değil mi? Yani düşünüyorum İlahi adalet bunu yapanların yanına kar mı koyacak, hayır. O halde neden bu insanlari masum görüyorsunuz?
Ben de bir evladım, ailem var. Benim bu kadar jestime rağmen esim anneme o kadar kaba ki. Babam vefat ettiği gün, annesine yüzük hediye almaya gitti
Benim annem kardeşim evime gelmez rahatsız olmasın diye. Ama onunkiler istedikleri zaman gelir, dan dun konuşur, beni aylarca sarsacak şeyler söyler giderler. 2007den beri tanıyorum, sabrediyorum, alttan alıyorum. ilk defa iki aydır böyle tepki verip konuşmaya başladım. Sizce gerçekten kötü taraf ben miyim?
Eşim her hafta en az bir kez gidiyor zaten engellemiyorum, zaten beni de dinlemez. Her gün mutlaka en az bir kez arar konusurlar. Bazen anasi kapatır, babası arar, o kapatır kardeşi arar. Arada duyuyorum evin içini soruyor bicirik kardeşi. Bu cevapladikca o daha da soruyor. Her sahurda arar ve sahura kalkın der bicirik. Bekar bir genç kız olmasına rağmen arayıp çocuğun altını surda degistir demisligi var. Arkadan anası sesleniyor kapıları kapatıp otur diye. Yani şunu demeye çalışıyorum, ben mesafe koysam da bunlar safa yatıp her şekilde müdahil olmaya çalışıyor.Anladım çok zor o zaman birikmişler var. İnanın beni anlatınız. Aynı şeyleri yaşadım ve yaşıyorum. İyi gelin olunca maalesef tepemize çıktılar. Ben artık asla eleştirmiyorum ve mesafemi koydum ve ailesi ile ilgili olumsuz bir şey söylemiyorum. Tek çözüm mesafe maalesef eşiniz gidip gelince de engel olmayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?