Öncelikle kızlarıma çok alıştım. Çok çok seviyorum onları. Uyudukları zaman bile özlüyorum.. Evlat bambaşka birşeymiş.
Amaaa çok zor. Çok yorucu. Kan ter içinde kalıyorum resmen. Emzir besle alt al gaz çıkar ilaç ver yatır.. Tüm gün bu şekilde ilerliyor. Dinlenmeye hiç vakit yok. Hele ikisi aynı anda ağlayınca vay halime.
Çok şükür kızlarım sakinler ama yaygara koparmıyorlar.

Annelerini üzmemeye çalışıyorlar.
Gece 3 saatte bir kalkıp yine Emzir besle gaz çıkar olayı. Eşimde her defasında kalkıyor. Hatta bazen o kaldırıyor beni.
1 aydır annem yanımda idi yatılı.. O gitti. Şuan kayınvalidem sabah gelip akşam 6 gibi gidiyor.
Biraz daha büyüseler şöyle arabalarına koyup dışarı çıkıcam da işte çok küçükler korkuyorum.
Durumlar böyle..