Once niye biyleyim diye kendime sinir oldum cunku sevmedigim insanlarin bile gozune bakamayinca yanlis anliyorlardi. Hele bi abi vardi. Benden bisi istedi. Verirken dusurdum. Ama konisurken gozlerine bakamiyodum. Bana dediki 'hayirdir brni gorunce heyecanlaniyo musun'
O bana sanki taciz gibi geldi oyle hissettim. Pislik herif. Ben tabi ukala ukala 'yoo' dedim ama kime ne dkyosun.
Neyse sonra ben o donemlerde cok fazla kisisel gelisim kitaplari ya da roman okuyordum. Bi gun de bir kitapta karsimdakiyle bu tarz bir iletisimde zorlaniyosam onu cop kovasi gibi dusun ve o sekilde hagal ederek onunla konusuyomus gibi konus yaziyordu. Denedim. Ilk onceleri olmuyodu ama sonra konsantra oldum oldu . Ama tabi bu cop kovasi ornegini anlayabilmek icin kitabin butununu okumak faydalidir. Ama hangi kitapta okudum ne okudum hatirlamiyorum
Hatirladigim karsimdaki insan benden daha degerli degil. Gozune baksam sumugum aksa yanlis davransam da rezil olsam nolur yani. Kkm yani. Onun hoc sumugu akmiyo mu o hic evde pacoz gezmiyo mu. Tuvaletini kakasini yapmiyo mu. Mantigi ile o huyumu yendim.
Yani bir uzman olmadigim icin tam olarak anlatamadim ama uzun uzun da anlatmaya calistim umarim anlatabilmisimdir
