Kimse dik dik konuşmuyor...
Konuyu başından sonuna kadar okudum. Ve yorumlarınızı, düşüncelerinizi okuyunca kanım dondu resmen. Abartmıyorum resmen kanım dondu..
Buna rağmen sizinle empati kurmaya çalıştım. Elbette farklı çevrelerde doğduk, büyüdük. Aile anlayışımız, kültürümüz, örfümüz ve adetlerimiz farklı olabilir. O nedenle bazı konularda farklı düşünebiliriz. Ki söylediklerinizde benimde hak verdiğim noktalar var.
Fakat, bazı düşünceleriniz bana Aman Allah'ım dedirtti.
Bende ablayım. Kardeşime çok düşkünüm. Onun kılına zarar gelmesine dayanamam. Her şeyimi paylaşırım ve ona çok değer veririm. Ama hiçbir zaman evleneceğim insanla kıyaslama çabasına girmedim. Böyle bir şeye gerek bile görmedim. Netice de biri eşim, diğeri kardeşim.. İsterim ki ikisi de çok güzel anlaşsın, sevsinler birbirlerini. Ama olur da bir konuda anlaşamazlarsa, kim haksızsa ona derim sen haksızsın diye. Ne eşimin hakkını yerim, ne kardeşimin. İkisinin de sevgisi özeldir benim için.
Yarın bir gün kardeşim evlendiğinde onun özeline saygı duyarım. Eşiyle geçirmesi gereken özel zamanları sabote etmem. İyi evliliklerin sırrı iletişimdir. İsterim ki kardeşim karısıyla iyi iletişim kursun, onunla ilgilensin. İhmal etmesin karısını. Günde 100 defa aramam mesela. Her gün bir kere konuşsak, haftada bir görüşsek kafidir benim için.. Bunun sebebi de benim sizden farklı düşünmem değil. Evliliklere emek verilmesi gerektiği için. İsterim ki kardeşim onca yoğunluk ve meşguliyet arasında benimle gün içerisinde 2. defa konuşacağına karısıyla konuşsun. Çocuklarıyla ilgilensin. Evliliğine emek versin..
Ben her zaman yanında olurum kardeşimin. Ama her gece sıcaklığına sığındığı bir karısı varsa, onun hayatında öncelik olmaya çalışmam.. Benim kardeşim bir eş ve koca olduğunda bilirim ki artık o sadece benim kardeşim değil. Önce baba, sonra eş ve sonra benim kardeşim. Ondan beklentilerim, isteklerim makul düzeyde olur hep. Çünkü karısı ve çocuklarıyla bir evin içerisinde huzur içinde, mutlulukla, aşkla yaşasınlar isterim..
Bir de demişsiniz ki beni istemeyeni kardeşimde istemez boşanır. Ne de olsa el kızı..
O el kızı da bir annenin evladı değil mi?
Ayrıca farzedelim istenmeyen görümcesiniz. Tek kabahatli gelininiz mi? Bir kadın görümcesini istemiyorsa o görümcenin kendine bir bakması gerekmez mi? Siz kardeşinizin özeline karışırsanız, karısıyla ilgilenmesine, çocuklarıyla vakit geçirmesine engel olursanız, abinizin hayatında öncelikli olma gayretine girerseniz elbette istenmezsiniz. Ayrıca kardeşinin lafıyla karısını tek kalemde silen erkekten hayır gelir mi?
Kimse erkek evlenince anne-babasını-kardeşlerini atsın demiyor. Aksine yanlarında olmalı. Destek olmalı ve sahip çıkmalı. Ama kurduğu aileye de aynı özeni göstermeli. Kimsenin bir önceliği olmamalı. Karısına da aynı değeri vermeli bir erkek. Annesini, kardeşini üstün tutmamalı. Biz kadınlar içinde geçerli bu. Ayrıca erkek parasını karısından kıskanmamalı. Bir kadın eşinin maaşını, harcamalarını bilmeli. Erkek karısından gizli harcamalar yapmamalı. Evlilik dediğin samimiyettir, şeffaflıktır, dürüstlüktür. Bunlar olmazsa olmaz..
Kısacası düşünceleriniz bana çok bencilce geldi. Ama bu benim kendi düşüncem tabi. Sizde nişanlıymışsınız. Umarım sorunsuz ve mutlu bir evliliğiniz olur.
