Herkese merhaba,
Gerçekten ben mi çok abartıyorum yoksa rahatsızlık duymakta haklı mıyım, nasıl davranmalı ve tepki vermeliyim bilmiyorum. Okuduğunuz için şimdiden çok teşekkür ederim.
1 buçuk yıldır nişanlıyım. Nişanlımla ilkokul zamanlarından beri tanışıyoruz. Yıllar önce ayrılmıştık. Tekrar barıştıktan sonra evlenme kararı aldık. Nişanlanmadan önce birkaç kere evlerine oturmaya gittiğimde ablası da çocuklarıyla beraber gelmişti. Bana karşı gayet güler yüzlü, çok sıcak davranıyordu. Biraz fazla hatta. Bir anda aşırı yakın arkadaşmışız gibi konuşmaya başlamıştı kendi kardeşiyle öyle oldukları için. Bende yapı gereği insanlarla bir anda çok samimi olamıyorum. Surat asıp oturmak gibi ya da tek kelime etmemek gibi değil ama bir anda "aşkım, hayatım" olup ne var ne yok dökmüyorum ortaya. İlk önce karşımdaki insanı tanımak, nasıl biri nelerden hoşlanır hoşlanmaz gözlemlerim ve daha sonra buna göre davranırım. Hele ki evleneceğim insanın ailesi olduğu için ekstra dikkat ediyorum bilmeden birini kıracak ya da rahatsız edecek bir şey yapmamak için. Beni 2. ya da 3. görmesinde abilerinin eşini kötüler gibi konuştu. "Dengesizdir, bir çok iyi davranır, bir çok kötü" gibi. Bende yorum yapmak istemedim sonuçta ne olursa olsun nişanlımın abisinin eşi söz konusu olan kişi ve ben daha aileye yeni gireceğim, yaşananları bilmiyorum. Dedim samimi gördüğü için bahsetti sanırım çünkü nişanlımda çok sevmiyor bahsedilen kişiyi. O yüzden rahatça bahsetti sanırım diye düşündüm fakat birkaç kere daha aynı kişinin konusu açıldı ve dahil olmak istemedim dedikodusunu yapar gibi. Bende kadını 2 kere gördüm ve hiç elektrik almadım ama konuşmak, yorum yapmak bana düşmez. Bu arada ablası evli ve bir kızı var. Kızı ilkokula gidiyor ve nişanlıma yani dayısına çok düşkün. Bunda bir sorun yok, elbette dayısını çok sevebilir fakat biz ilk nişanlandığımızdan beri sürekli görümcem kızından bahsediyor bana. "dayısı evlenmesin istiyordu, dayısını çok kıskanıyor, dayımız elden gidiyor" gibi. Bunları mesajda hep gülen surat emojileri ile atıyordu. Dedim herhalde muhabbet olsun diye yapıyor. Konuşmaya konu olsun gibi. Çocuk gerçekten bunları söylüyor olabilir, kıskanıyor olabilir adı üstünde çocuk, bana bu kadar dillendirilip durması beni çok üzmeye başladı zamanla. Sonra bu konu bitti başka konular başladı. Biz nişanlımla planlar yaparken evlendikten sonrasıyla ilgili (telefonda konuşuyoruz nişanlımla, bu sırada evin içinde duyuyor ve arkadan dahil oluyor konuşmalara) "aa bende geleceğim, aa şunu yapalım, aa bunu yapalım" gibi o kadar çok sohbete dahil oluyor ki. Daha evlenmemize 1 yıl var şimdiden benimle bile ne zaman konuşsa " evleninde görümceni kahvaltıya çağır, yemeğe çağır, film gecesine çağır" gibi sürekli bu tarz şakayla karışık emrivaki gibi konuşuyor. Zaten yeri geldiğinde seni çağıracağız evimize. Benimle normal konular konuşmaya çalışsa, konu "bizden" bağımsız olsa gerçekten hiç sorun değil her gün konuşalım isterse ama ne zaman konuşsak hep kendini ortaya katıyor ve evliliğimiz ile alakalı kendini bir şeylere dahil etmeye çalışıyor. Sürekli bir dahil olma ısrarı var üstünde gibi hissediyorum. Nişanlım bana iltifat ettiğinde hemen kendisine de iltifat etsin istiyor. Ben ne zaman oturmaya gitsem oda geliyor beni görmek için kızını alarak ama mesela benim yanımda sürekli nişanlımla uğraşıyor benim üzerimden. Durduk yere "ben şuraya oturayımda karı koca arasına girdi demesinler" fln gibi şeyler söyleyerek karşımıza oturuyor. bi whatsapp grubu açtı beni ve nişanlımı almış gruba. Oradan ara ara yazıyor, biz yazmadığımızda "siz beni sevmiyorsunuz, yazmıyorsunuz" gibi şeyler söylüyor. İkimizde çalışıyoruz nişanlımla, ben kendi nişanlıma zor vakit ayırıyorum. Karakterlerimiz, yapılarımız o kadar farklı ki, ne zaman konuşmaya çalışsam rahatsız olacağım bir şey söylediği için yazmakta çok istemiyorum. Kırmakta istemiyorum. Defalarca şaka sevmediğimi güzellikle söyledim, oda allah var bir keresinde özür diledi, alışacağım inşallah dedi ama sanırım unutuyor. İletişim tarzı hep şaka yollu laf sokma ve uğraşma üzerine. Ben iyi niyetli olduğunu düşünüyorum ve buna inanmak istiyorum ama bazen gerçekten çok sınırlarını aştığını hissediyorum. Bir kere yine nişanlım bana iltifat ederken "ablam da ablam diyeceksin, seni ben büyüttüm" gibi bir şaka yaptı. Hani cidden şaka olsa bile böyle şeyler bana çok garip hissettiriyor. En son "evlendiğinizde size kalmaya gelebilir miyim?" diye sordu. Elim ayağım titredi. Daha 1 sene var evlenmemize. Biz bi kalalım önce kendi evimizde. Oturup şimdiden bunları mı düşünüyorsun... Bana çok yakın davranıyor, hiç kötü bir davranışını görmedim ama sanki bu yakınlığın sınırını bilemiyor ya da ileride hiç bilemeyecekmiş gibi hissediyorum... Bana nişanlımla selam gönderirken "benim için dudağından öp" dediği bile oldu. Beni dudağımdan öpüyormuş. Benim kendi kız kardeşlerimle aramda böyle bir muhabbet yok. Ben asla kötü olmak istemiyorum, fakat bu kadar iç içe olmak istemiyorum. Tabi ki evlenince gidip geliriz birbirimize, görüşürüz, araşırız. Bir derdi varsa anlatsın, dinlerim. Mutluluğunu paylaşırım, Hastaysa biri yanına gidilir, yardım edilir bunlar apayrı ama benim nişanlımla geçireceğim zamanlara özel olarak dahil olmak istiyor gibi hissediyorum... ve açtığı gruptan hep şaka yollu bu tarz şeyler yazıyor söylüyor. Bu arada nişanlım da ona şaka yollu sınır çiziyor ama devam ediyor... Artık nasıl yaklaşacağımı şaşırdım...
güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Umarım hayat hep iyi, anlayışlı ve makul insanlar çıkarır karşımıza. 
Amiin. Cânı gönülden diliyorum hepimiz için.
