Görümcem ve kizlari…

Yani kuzum zorla sevemezsin zaten uzuluyormussun duruma ama ben cocuklarin sevildikleri yerde durdugunu dusunmusumdur hep ,gercekten belli etmemek icin ciddi caba sarfediyorsun demek ki aynen devam et kalplerini kirma
 
Ya tamam görümcenizi sevmeyin, tiksinin, üzerine kusun. Ama bacak kadar çocuklardan neden tiksiniyorsunuz? Çocuklar size sarılıyormuş bir de. Hani saygısız terbiyesiz çocuklar da değiller anladığım kadarıyla?
 
Bence konu sahibi kötü kalpli biri olsa burada utanıyorum diyerek konu açmaz demek ki nefret ve tiksinti ona kendini kötü hissettiriyor..

Ben bir şekilde takıntı yaptığını düşünüyorum..
Çok sık görüşmeyin sevmek zorunda değilsiniz bende çok nadir görüyorum artık uzaklaşmak her zaman en iyi çaredir 🌸
 
Siz genel olarak çocuk sevdiğinizden emin misiniz ??? Bir de sevmediğim bir insan geleli bir çocuk gelip sarilsa hissettikleriniz çok abartılı .
Ben de gorumcemi sevmem gunahim kadar. Bana yapmadığını bırakmadı .Konu bile açtım burda ama iki çocuğu var ikisini de çok severim .Eşime ben teklif ederim.Gelip bizde kalsınlar ,onlara şunu alalım bunu alalım diye .Hatta eşim der ne gerek var diye .Çocukları çok severim .Ben gercek anlamda severim .Onlar da beni severler.Cocuklar sana hiçbir şey yapmadiysa bunları hissetmen sırf annelerini sevmiyorsun diye normal gelmedi bana .
 
Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Ben olsam çocuklara inadına ilgi gösterirdim annenin gıcığına giderdi çocuklar peşimden koşunca :)
 
Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Geçmişe gittim resmen aklıma büyük yengemi getirdiniz. o da sizin gibiydi tiksintiyle bakardi bize. Çocuklarına dokunmamizi bile istemezdi 4 yaşındaki kuzenimi ittiğini bile gördüm kötü biriydi net olarak. Büyüyüp kafa bastıkça bizde ona tiskintiyle bakmaya başladık.
Sonuç ne oldu nadir nefret ettiğim kişilerden oldu Allah'tan aynı şehirde yasamiyorduk. En son 5 yıl önce bir bayramda anneannemde denk geldik 35 yaşındayım düşünün bu kez ben ona tiskintiyle baktim bozuldu hanfendi.
Kısaca herkes kendine yapar o yavruların küçükken canı yanar büyüdükçe alışır onlarda senden nefret eder.
 
Ben cocuklarla asla hasır nesir olamam. Aman ama öyle sevgi pıtırcıgı falan degilim. Cocuk sevmem diye didinirim.

Konunuzu okurken düsündüm de... bana sarılan, öpen cocugu bagrıma basabilirim. Bilemedim ya, icim gider benim. Annesini sevmiyorum diye cocuklarını da sevmeyecek degilim. Cocukların sucu yok bence.
 
Ayrıca konu sahibininde kötü kalpli oldugunu düşünmüyorum. Kötü kalpli olan biri neden kendi yegenlerini sevsin ki? Onu gectim cocuk bile sevmez bence. Bu durumun farkında ki acık acık belirtmis üzüldüm valla.

Konu sahibi destek almayı düsündünüz mü? Şöyle bi destek biraz olsun size iyi gelebilir.
 
Özür dileyerek benimde sizden cidden midem bulandı. Çok riyakar davranışları olan bir kadınsınız. İnşallah eşiniz gerçek yüzünüzü görür.
Masum çocukları o kötü kalbinizle sarmayın lütfen.
Bir de kimsenin çocuk yetiştirme tarzına yorum yapmak haddinize değil. Bakalım zaman size ne gösterecek.
 
Merhaba,
icimdeki dert cok büyük boyutlara geldigi icin ve malesef bu konu üzeri kimseyle konusamadigimdan derdimi buraya dökmek istiyorum..
Esimle yaklasik 3 senedir tanisiyoruz ve cok mutluyuz. Bu bütün zaman icinde görümceme ne yazik ki hic isinamadim. Görümcem kizlariyla esinden ayrildiktan sonra kayinvalidemlerin yanina tasindi. Iliskimize cok karisti, beni cok kiskandi ve kiskaniyorda. Ona karsi mesafemi koruyorum ve hic samimiyetim yok. Kendisinden yasananlardan dolayi hic hoslanmiyorum. Görümcemin iki kizi var 9 ve 5 yasinda. Ben cocuklari cok sevdigim halde onun kizlarina bir türlü isinamadim. Onlar beni cok sevip sayiyorlar ama ben icimden cok nefret ediyorum onlardan. Bu durumdan cok utaniyorum ve kimseye de bahsedemiyorum. Bazen yanima gelip bana sariliyorlar. O kadar tiksiniyorum ki onlardan icime sikintilar basiyor ve migdem bulaniyor. Hemen uzaklasmam lazimin öyle durumlarda. Kendi yegenlerimi cok seviyorum yani genelde cocuklara karsi bi sorunum yok. Sadece görümcemin kizlariyla var.
Bu durum beni cok üzüyor, cok ugrasiyorum, cabaliyorum, esime belli etmemeye calisiyorum ama niye o kizlardan nefret ediyorum bilmiyorum.
Ayni durumu yasamis veya yasayan varmi aramizda? Nasil üstesinden gelebilirim?
Cok caresiz hissediyorum kendimi..
Ay korkuncsunuz..Resmen ürktüm sizden.
 
Bence görümcenizi siz kıskanıyorsunuz.
Şayet kıskanılan siz olsaydınız içinizde bu kadar kin öfke fesatlık olmazdı.
Çocuklardan , hem de size sarılan çocuklardan tiksintiyle bahsetmeniz kötü kalbinizden kaynaklı. Umarım hepsi gerçek kalbinizi görür ve sizden uzak dururlar.
 
X