Ayyy bu konu benim çocukluk travmamı hortlattı resmen, annem ailesine bağımlı bir kadındı, biz bazı nedenlerden dolayı baya uzak bir mesafeyi taşındık ( doğudan batıya doğru) annem asla alışamıyordu ailesinden uzak olmaya hergun ağlardı, evde ne yemek ne iş hicbisey yapmazdı, zavallı ben hem okur hem annemi teselli eder hem de evdeki herkese annelik ederdim , abime ve kız kardeşime kahvaltı hazırlar birini işe diğerini okula yollardım, evin her işi bendeydi , bu da yetmezmiş gibi tam 3 aylığına memlekete kalmaya giderdik tamamen annemin zoru ile , akrabaların evleri arasında valizlerle mekik dokumakla geçti genç kızlığım, her yaz tatili gelince ağlardım ne olur 3 ay kalmayalım diye , ama anneme dinletemezdim, abim çalıştığı için gelmezdi , biz iki kız kardeş annem nereye biz oraya perişan olurduk , teyzelerimde, dayilarimda kalırdık, her evde hizmetçi olurduk çünkü 3 ay kalmak kolay değil, annem mutlu olacak diye biz iki kardeş o evden o eve hizmet ederek yaz tatilini tamamlar , mutsuz , üzgün bir şekilde geri dönerdik yaşadığımız şehre, yaşadığımız şehir tam bir tatil yeriydi, deniz , kum, güneş çok rahattı ama biz annem yüzünden bunların tadını çıkaramadık hiç, böyle yıllar yılları kovaladı , şimdi siz burda akraba evlerinde kalma meselesinde yorumlar yapınca empati yaptım, teyzelerim, dayilarımın eşleri ne kadar da zorlanmıştır annemi evlerinde ağırlarken , alışverişte yapılırdı, para da verilirdi evlerin temizliğini yemeğini de kız kardeşimle ben yapardık ama yine de kimse kimseyi evinde bu kadar zaman çekmek zorunda değildi, herkes kız kardeşimle bana yüklenirdi, temizlik , yemek her türlü iş bizden bekleniyordu, artık bu iş akrabalar içinde fırsata dönüşmüştü, biz iki kız kardeş annem yüzünden akrabaların hizmetçisi haline geldik , bu benim en büyük travmam, asla akraba , eş dost sevmem , kız kardeşim de ben de akrabalardan uzak şehirlerde evlendik, o kadar tarvmatize olduk ki bilerek uzak kalmayı tercih ettik , uzaktan evlendik diye de söylemediğini bırakmadı akrabalar , annem vefat etti ve eskisi gibi gitmiyoruz memlekete , bu bayramda bir gideyim dedim 2 günlüğüne ( ısrarla gel diyorlardı) ama gittiğime bin pişman oldum , bize hükmetmeye, hizmet ettirmeye alışan akrabalarımızın beklentileri, istekleri bitmedi , hediyeler götürdük tatmin olmadılar, hep daha fazlasını istiyorlar, gecmiste annem 3 ay evlerinde kaldı diye bizden hala büyük büyük fedakarlıklar bekliyorlar, hatta bir teyzem resmen ona nankörlük ettiğimizi bile düşünüyor, onlara göre suanda bizim onlara kul köle olmamamız lazım fakat annemin düşüncesizliklerinin bedelini neden biz iki kardeşe kesiyorlar anlamıyorum, bir teyzem evimde yediniz içtiniz tavrında ve anneme kusamadığı öfkeyi şuanda bize kusmaya çalışıyor, aşırı bir beklenti içinde, asla yetişemiyorum beklentilerine, bu en son ki bayram tatilinde ipler tamamen koptu, iyice uzaklaştık, anneme hayır diyememelerinin suçlusu biz 3 kardeş olduk , halbuki biz annemle ordan oraya savruluyorduk sadece , içim çok dolu , lütfen gidip kimsenin evinde aylarca kalmayın, ben aylarca milletin evinde kalan bir annenin mağdur olmuş evladıyım, bir de bu açıdan bakın derim ...
Bu arsizlik seviyesinde bı insan her gün salça ekmek bile versen yarabbi Şükür der bence...Ayrıca tam pansiyon otele de gitse makarna salata kek yiyecek üstüne çuvalla para verecek, empati yapıyorum da ben bu kadar yüzsüz cimri ve bencil olsam gorumceyi seçerdim yine 
Gelin istediği kadar oflasin puflasin , somurtsun, kardaşimin evinde yayilir, cebimde kalana bakarım, çok dirlarsa kardasim kapının önüne kör, bana başka gelin mi yok, bana neeeee
ay ben şok .
Kardaşına köyden kız mı bulacak şu yaştan sonra dkfkfkfk elini sürmez. Benim kayınbaba da abim bana Almancı kız bulacak diye gezmiş bi müddet kaynana bunu boşayınca, kimse de kız mız bulmamış.
