- 4 Nisan 2024
- 248
- 283
- 27
-
- Konu Sahibi aysenur1996
- #21
evet arkadaş çok doğru söylemiş mesafenizi koruyun bu süreçte.
evet arkadaş çok doğru söylemiş mesafenizi koruyun bu süreçte.Hislerin ve düşüncelerin gayet doğru.
Sende herhangi bir yanlış yok.
Yerinde olsam şimdi ben mesafeli olurum.
Kv lerinde canı cehenneme be, offf bu ne kızı konuşmuyor diye konuşma oğluna hanımköylü de, geline tavır yapın.
Bi laf vardır cin şişeden çıktı diyez
Sizde durumlar düzelmez, ya aşırı mesafeli ol ya da yaptıklarının aynısını ona yaşat.
Siz de görümcemisiniz? Sakin olun ya fazla nabız kalbe zararKeşke özür dilemeseymiş. Birine soğuk davranmakta özür dilenecek bir şey yok. Ama bazı insanlar her şeyi çok kişisel algıladığı ve drama yaptığı için insanlar kendini özür dilemek mecburiyetinde hissedebiliyor. Görümceniz size bir şey yapmamış. Herkesin frekansı tutmayabilir. Ona rağmen gelip özür dilemiş. Bu kadar abartılıp drama yapılacak, 3 senedir kafaya takacak bir şey yok. Hayal kırıklığım geçmiyor, 3 senedir atlatamadım falan yazmışsınız. Fazla drama queen davranmıyo musunuz sizce de?
Görümcem de yok görümce de değilim. Hiçbir zaman da görümce olmayacağım çünkü erkek kardeşim yok yani kötü tespit. ayrıca sizin de size soğuk davranan eltinizle ısrarla samimi olmaya çalıştığınızla ilgili konunuz var. Size de konu sahibine de tavsiyem sizden uzak duran insanları kafaya takmak yerine siz de uzak durun sevgilerSiz de görümcemisiniz? Sakin olun ya fazla nabız kalbe zarar
Canım benim, ne kadar güzel söyledin. Kendimi sonunda anlaşılmış hissettim. Bazı yorumları okudukça, acaba sorun gerçekten benden mi kaynaklanıyor diye düşünmeye başladım. Ki tabii ki hiç kimse dört dörtlük değil. Ama daha anlatmadıklarım var, konuyu bayağı yüzeysel anlattım. Belki bu yüzden bazı üyeler sorunun tam olarak nerede olduğunu çözemediler. Ama sana rahatlatıcı cümlelerin için teşekkür ediyorum, umarım zamanla her şey geçer ve düzelir..Kimse kimseye ısınmak, sevmek zorunda değil elbette ama nezaket göstermek gerekir. İnsan 40 kat ele bile yan yana geldiğinde güler yüz gösteriyor, havadan sudan olsa bile sohbet ediyor. Benim görümcem tam tersi aşırı aşırı yakın olmak (haddini aşacak şekilde) isteyen bir kadındı. Bende bu kadar yüz göz olmayı seven biri değilim ve sınır çizdim yavaş yavaş. Fakat ne zaman denk gelsek bir ortamda güler yüzümü gösteririm, sohbetimi ederim. Konu sahibinin düğün günü yüzüne bakmamış, farkında mısınız? Bunu yapan elti olsa okey diyeceğim. Ki benim eltim tam olarak böyle bir insan. Şu an nişanlıyım, kadınla 2 kere yüz yüze geldik kv evinde. Ağzının ucuyla "hoş geldin" dedi sonra bir daha yüzüme bakmadı. Aynı sofrada hep beraber yemek yedik. "Uzun yoldan geldin, nasılsın vs, ya nişanlın senden bahsediyordu hep, tanıştık sonunda" fln bekliyor hani insan.
Bir anda hop kabullenip bağrına bassın beklemiyor zaten ama insan gibi muamele bekliyor doğal olarak. Ama baktım kadın muhatap dahi olmak istemiyor okey dedim geçtim, nişanlıma söylemedim bile. Eltimin nur yüzüne hasret değilim sonuçtaFakat görümce ise yüze bakmayacak kadar adam yerine koymayan (hemde düğün günü) bırakın da kadının canı sıkılsın biraz.
Hala kırgın olman çok normal. Benden sana tek tavsiye hiçbir zaman mıçk mıçk olma. Hepimiz farklı insanlarız, düşüncelerimiz, psikolojilerimiz bambaşka. Sana saygısızlık, hadsizlik yapmadığı sürece ne aran kötü olsun ne de can ciğer olma. Her şey olması gerektiği gibi seyrinde gitsin. O kırgınlığın zamanla geçer, geçmez bilemem ama insanlar her zaman canımızı sıkacak şeyler yapacak. Olabildiğinde az etkilenip, huzurumuzu korumaya çalışmaktan başka çaremiz yok. Yeter ki devamı gelmesin.
Ortada elle tutulur tek bir şey yok yavMerhabalar,
Bu konu ile ilgili bir konu açtığım için biraz kendime gıcık oluyorum, ama bir okadarda sizin fikrinizi çok merak ediyorum. Ben neredeyse 3 senelik evliyim. Evliliğimin ilk ayları maalesef hiç güzel geçmedi ve bu bende baya negatif şekilde bir etki bıraktı. Ben ilk başlarda maalesef görümcemden iyi bir elektrik alamamıştım. Şimdi kesin dersiniz görümce diye önyargılı değilmiydin felan, ama tam tersi. Bekarken çok isterdim böyle iyi geçinebileceğim bir görümcem olsun, beraber kahveler içsek, gezsek dolaşsak. Ama maalesef böyle olmadı. Görümcem benimle neredeyse aynı yaşıt, şuan 29 yaşınsa. İlk zamanlar ilgi gösteriri gibi davrandı ama sanki bu ilgi daha çok zoraki gibiydi. O samimiyeti fazla hissedemiyordum. Zamana bıraktım belki açılır, farklı olur diye ama her bir araya geldiğimizde benimle fazla konuşmuyordu, hep ben konu açardım. Sanki hep kaçmak ister gibi bir havası vardı. O yüzden aramızda bir bağ maalesef olmadı. Evliliğe yakın dahada değişti ve düğün günü bile benimle neredeyse hiç konuşmadı, aşırı mesafeliydi. Düğün günü abisiyle bir sorun yaşamış meğer ama benim bundan haberim bile yoktu. Abisiyle olan sorununu bana çok yansıttı, düğün sonrası bile benimle neredeyse 4/5 ay konuşmadı. Oraya gittiğimizde ya hep kaçtı, yada görmemezlikten geldi. E tabi bu olaydan dolayı kayınvalidemde değişmeye başladı ve kızını tuttu. Hep eşime karşı sen bizi unuttun, onların arasına girdin (yani benim aileme) bu hiç iyi olmadı demeler başladı. Kısacası hem kayınvalidemde hemde görümcemde kıskançlık sezdim. Bunu insan ister istemez hissediyor. Bazı olaylardan sonra ben maalesef eşimim ailesinden aşırı soğudum ve bu sorunlar tabiki bizim ilişkimizede yansıdı. Çok kavgalar ettik, ve bu sorunlar yüzünden eşime ilk zamanlar bağlanamadım bile. Hep boşanmak istedim, evlendiğime pişman olmuştum, çok üzülmüştüm herşeye.
Herneyse görümcem bir gün özür dilemeyi karar verdi benden ve eşimden ve tavırları bu yüzden tabiki değişti. Bana seninle alakası yoktu herşeyin demişti ve seninle bir sorunum yok demişti. Ama bu bana hiç inandırıcı gelmedi. Madem benimle bir sorunun yoktu, neden hiçbir neden yokken benimle 4/5 ay konuşmadım? Herneyse dediğim gibi özrü kabul ettim ve ona karşı hep olgun, normal davrandım. Ama aradan bir ay geçmediki, kaç zamandır bir oğlanla konuşuyormuş ve ciddi adım atmak istiyorlarmış. Niyet okumak istemiyorum ama bu durum tabiki beni düşündürüyor. Acaba gerçekten yaptığı yanlışlıklardan pişman duyup mu özür diledi, yoksa daha çok kendi menfaati içinmiydi diye bazen düşünüyorum. Kimsenin kalbini bilemezsin tabiki ve bunu zamana bırakmayı karar verdim.
Özür diledi diye şans tanımaya karar verdim, ve ona hep iyi davrandım. Ama aslında kalbim ona karşı hala kırgın ve ona ısınamıyorum. Bu yüzden kendimi çok eleştiriyorum ama bazen herşey çok hırsıma gidiyor. Kendi kayınvalidesiyle iyi geçinmek için can atıyor, ama ben onun o histerik tavırlarından dolayı kayınvalidemi çok etkilediğini düşünuyorum. O yüzden ben kayınvalidemle bile o bağı maalesef kuramadım. Görümcem nekadarda bana normal davransa bile kalbim onu kabul etmiyor. Onun samimiyetine inanmıyor ve güvenemiyorum. O yüzden ona karşı mesafeliyim.
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce abartıcak bir durum varmı? Yoksa benmi herşeyi çok abartıyorum? Kalbim kırık, hayal kırıklığı çok yaşadım. Tabi bunu atlatmak için zaman lazım, ama 3 sene sonra hala böyle olmam sizce normalmi?
Ben alay etmiyorum. Bi bizim ulkede var bu kadar es ailesi sorunu. Onlar senin alilen degil esinin ailesi. Sevmek sevilmek zorunda degilsin. Saygi olsun yeterli. Asil sen asiri derece de drama yapiyosun.Siz nekadar eşinle evlisin onlarla değil deseniz bile, bu tarz şeyler eşler arasını ister istemez etkiler. Ve bunu dert etmem neden sizi bukadar rahatsız etti? Olamazmı yanı? İnsan kırlıyor, üzülüyor ve ister istemez bazı şeyleri kafaya takıyor. Bir insanın derdine böyle alay edercesine tepki göstermek çok yanlış..
Merhaba bende 6 yıl evliyim kendim görümceyim yengemle aşırı bi yaş farkı var ama yeğenlerim boyunu aştı sohbet edilecek ve espiri ile güzel anlaşılacak biri, birbirimize gidip gelince gayet mutluyuz ama arada benim çözemediğim bir soğukluk var mesela ben çok üzüldüğüm bir konuda ona açıldım özelimi anlattım. O sohbetten sonra hiç bana nasılsın biraz daha iyimisin o konuda diye sormadı. Kaldı ki 20 senelik evli ve bana hiç bi zaman extra telefon açmışlığı yok. Bende beklentiyi kestim ve aynı şekilde mesafeliyim yüz yüze gelince sohbet ederim sarılırım ama okadar yani sonuçta herşey karşılıklı. Ben senin olayında kıskançlık sezdim Zaten kaynanalar genellikle oğullarını çok kıskanırlar. Evlenip gidince bizi unuttun onların ailesine karıştın onlarla daha çok ilgilendin felan klasik yani. Rahatsız olduğun ortamlara girme çok laubali olma. Bu arada özür dilemesi birden nerden esti çok dengesizce ya biriyle hiç konuşmazsın yada hep konuşursun.Merhabalar,
Bu konu ile ilgili bir konu açtığım için biraz kendime gıcık oluyorum, ama bir okadarda sizin fikrinizi çok merak ediyorum. Ben neredeyse 3 senelik evliyim. Evliliğimin ilk ayları maalesef hiç güzel geçmedi ve bu bende baya negatif şekilde bir etki bıraktı. Ben ilk başlarda maalesef görümcemden iyi bir elektrik alamamıştım. Şimdi kesin dersiniz görümce diye önyargılı değilmiydin felan, ama tam tersi. Bekarken çok isterdim böyle iyi geçinebileceğim bir görümcem olsun, beraber kahveler içsek, gezsek dolaşsak. Ama maalesef böyle olmadı. Görümcem benimle neredeyse aynı yaşıt, şuan 29 yaşınsa. İlk zamanlar ilgi gösteriri gibi davrandı ama sanki bu ilgi daha çok zoraki gibiydi. O samimiyeti fazla hissedemiyordum. Zamana bıraktım belki açılır, farklı olur diye ama her bir araya geldiğimizde benimle fazla konuşmuyordu, hep ben konu açardım. Sanki hep kaçmak ister gibi bir havası vardı. O yüzden aramızda bir bağ maalesef olmadı. Evliliğe yakın dahada değişti ve düğün günü bile benimle neredeyse hiç konuşmadı, aşırı mesafeliydi. Düğün günü abisiyle bir sorun yaşamış meğer ama benim bundan haberim bile yoktu. Abisiyle olan sorununu bana çok yansıttı, düğün sonrası bile benimle neredeyse 4/5 ay konuşmadı. Oraya gittiğimizde ya hep kaçtı, yada görmemezlikten geldi. E tabi bu olaydan dolayı kayınvalidemde değişmeye başladı ve kızını tuttu. Hep eşime karşı sen bizi unuttun, onların arasına girdin (yani benim aileme) bu hiç iyi olmadı demeler başladı. Kısacası hem kayınvalidemde hemde görümcemde kıskançlık sezdim. Bunu insan ister istemez hissediyor. Bazı olaylardan sonra ben maalesef eşimim ailesinden aşırı soğudum ve bu sorunlar tabiki bizim ilişkimizede yansıdı. Çok kavgalar ettik, ve bu sorunlar yüzünden eşime ilk zamanlar bağlanamadım bile. Hep boşanmak istedim, evlendiğime pişman olmuştum, çok üzülmüştüm herşeye.
Herneyse görümcem bir gün özür dilemeyi karar verdi benden ve eşimden ve tavırları bu yüzden tabiki değişti. Bana seninle alakası yoktu herşeyin demişti ve seninle bir sorunum yok demişti. Ama bu bana hiç inandırıcı gelmedi. Madem benimle bir sorunun yoktu, neden hiçbir neden yokken benimle 4/5 ay konuşmadım? Herneyse dediğim gibi özrü kabul ettim ve ona karşı hep olgun, normal davrandım. Ama aradan bir ay geçmediki, kaç zamandır bir oğlanla konuşuyormuş ve ciddi adım atmak istiyorlarmış. Niyet okumak istemiyorum ama bu durum tabiki beni düşündürüyor. Acaba gerçekten yaptığı yanlışlıklardan pişman duyup mu özür diledi, yoksa daha çok kendi menfaati içinmiydi diye bazen düşünüyorum. Kimsenin kalbini bilemezsin tabiki ve bunu zamana bırakmayı karar verdim.
Özür diledi diye şans tanımaya karar verdim, ve ona hep iyi davrandım. Ama aslında kalbim ona karşı hala kırgın ve ona ısınamıyorum. Bu yüzden kendimi çok eleştiriyorum ama bazen herşey çok hırsıma gidiyor. Kendi kayınvalidesiyle iyi geçinmek için can atıyor, ama ben onun o histerik tavırlarından dolayı kayınvalidemi çok etkilediğini düşünuyorum. O yüzden ben kayınvalidemle bile o bağı maalesef kuramadım. Görümcem nekadarda bana normal davransa bile kalbim onu kabul etmiyor. Onun samimiyetine inanmıyor ve güvenemiyorum. O yüzden ona karşı mesafeliyim.
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce abartıcak bir durum varmı? Yoksa benmi herşeyi çok abartıyorum? Kalbim kırık, hayal kırıklığı çok yaşadım. Tabi bunu atlatmak için zaman lazım, ama 3 sene sonra hala böyle olmam sizce normalmi?