- 7 Şubat 2024
- 10
- -2
- 28
-
- Konu Sahibi aysenur1996
- #1
Merhabalar,
Bu konu ile ilgili bir konu açtığım için biraz kendime gıcık oluyorum, ama bir okadarda sizin fikrinizi çok merak ediyorum. Ben neredeyse 3 senelik evliyim. Evliliğimin ilk ayları maalesef hiç güzel geçmedi ve bu bende baya negatif şekilde bir etki bıraktı. Ben ilk başlarda maalesef görümcemden iyi bir elektrik alamamıştım. Şimdi kesin dersiniz görümce diye önyargılı değilmiydin felan, ama tam tersi. Bekarken çok isterdim böyle iyi geçinebileceğim bir görümcem olsun, beraber kahveler içsek, gezsek dolaşsak. Ama maalesef böyle olmadı. Görümcem benimle neredeyse aynı yaşıt, şuan 29 yaşınsa. İlk zamanlar ilgi gösteriri gibi davrandı ama sanki bu ilgi daha çok zoraki gibiydi. O samimiyeti fazla hissedemiyordum. Zamana bıraktım belki açılır, farklı olur diye ama her bir araya geldiğimizde benimle fazla konuşmuyordu, hep ben konu açardım. Sanki hep kaçmak ister gibi bir havası vardı. O yüzden aramızda bir bağ maalesef olmadı. Evliliğe yakın dahada değişti ve düğün günü bile benimle neredeyse hiç konuşmadı, aşırı mesafeliydi. Düğün günü abisiyle bir sorun yaşamış meğer ama benim bundan haberim bile yoktu. Abisiyle olan sorununu bana çok yansıttı, düğün sonrası bile benimle neredeyse 4/5 ay konuşmadı. Oraya gittiğimizde ya hep kaçtı, yada görmemezlikten geldi. E tabi bu olaydan dolayı kayınvalidemde değişmeye başladı ve kızını tuttu. Hep eşime karşı sen bizi unuttun, onların arasına girdin (yani benim aileme) bu hiç iyi olmadı demeler başladı. Kısacası hem kayınvalidemde hemde görümcemde kıskançlık sezdim. Bunu insan ister istemez hissediyor. Bazı olaylardan sonra ben maalesef eşimim ailesinden aşırı soğudum ve bu sorunlar tabiki bizim ilişkimizede yansıdı. Çok kavgalar ettik, ve bu sorunlar yüzünden eşime ilk zamanlar bağlanamadım bile. Hep boşanmak istedim, evlendiğime pişman olmuştum, çok üzülmüştüm herşeye.
Herneyse görümcem bir gün özür dilemeyi karar verdi benden ve eşimden ve tavırları bu yüzden tabiki değişti. Bana seninle alakası yoktu herşeyin demişti ve seninle bir sorunum yok demişti. Ama bu bana hiç inandırıcı gelmedi. Madem benimle bir sorunun yoktu, neden hiçbir neden yokken benimle 4/5 ay konuşmadım? Herneyse dediğim gibi özrü kabul ettim ve ona karşı hep olgun, normal davrandım. Ama aradan bir ay geçmediki, kaç zamandır bir oğlanla konuşuyormuş ve ciddi adım atmak istiyorlarmış. Niyet okumak istemiyorum ama bu durum tabiki beni düşündürüyor. Acaba gerçekten yaptığı yanlışlıklardan pişman duyup mu özür diledi, yoksa daha çok kendi menfaati içinmiydi diye bazen düşünüyorum. Kimsenin kalbini bilemezsin tabiki ve bunu zamana bırakmayı karar verdim.
Özür diledi diye şans tanımaya karar verdim, ve ona hep iyi davrandım. Ama aslında kalbim ona karşı hala kırgın ve ona ısınamıyorum. Bu yüzden kendimi çok eleştiriyorum ama bazen herşey çok hırsıma gidiyor. Kendi kayınvalidesiyle iyi geçinmek için can atıyor, ama ben onun o histerik tavırlarından dolayı kayınvalidemi çok etkilediğini düşünuyorum. O yüzden ben kayınvalidemle bile o bağı maalesef kuramadım. Görümcem nekadarda bana normal davransa bile kalbim onu kabul etmiyor. Onun samimiyetine inanmıyor ve güvenemiyorum. O yüzden ona karşı mesafeliyim.
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce abartıcak bir durum varmı? Yoksa benmi herşeyi çok abartıyorum? Kalbim kırık, hayal kırıklığı çok yaşadım. Tabi bunu atlatmak için zaman lazım, ama 3 sene sonra hala böyle olmam sizce normalmi?
Bu konu ile ilgili bir konu açtığım için biraz kendime gıcık oluyorum, ama bir okadarda sizin fikrinizi çok merak ediyorum. Ben neredeyse 3 senelik evliyim. Evliliğimin ilk ayları maalesef hiç güzel geçmedi ve bu bende baya negatif şekilde bir etki bıraktı. Ben ilk başlarda maalesef görümcemden iyi bir elektrik alamamıştım. Şimdi kesin dersiniz görümce diye önyargılı değilmiydin felan, ama tam tersi. Bekarken çok isterdim böyle iyi geçinebileceğim bir görümcem olsun, beraber kahveler içsek, gezsek dolaşsak. Ama maalesef böyle olmadı. Görümcem benimle neredeyse aynı yaşıt, şuan 29 yaşınsa. İlk zamanlar ilgi gösteriri gibi davrandı ama sanki bu ilgi daha çok zoraki gibiydi. O samimiyeti fazla hissedemiyordum. Zamana bıraktım belki açılır, farklı olur diye ama her bir araya geldiğimizde benimle fazla konuşmuyordu, hep ben konu açardım. Sanki hep kaçmak ister gibi bir havası vardı. O yüzden aramızda bir bağ maalesef olmadı. Evliliğe yakın dahada değişti ve düğün günü bile benimle neredeyse hiç konuşmadı, aşırı mesafeliydi. Düğün günü abisiyle bir sorun yaşamış meğer ama benim bundan haberim bile yoktu. Abisiyle olan sorununu bana çok yansıttı, düğün sonrası bile benimle neredeyse 4/5 ay konuşmadı. Oraya gittiğimizde ya hep kaçtı, yada görmemezlikten geldi. E tabi bu olaydan dolayı kayınvalidemde değişmeye başladı ve kızını tuttu. Hep eşime karşı sen bizi unuttun, onların arasına girdin (yani benim aileme) bu hiç iyi olmadı demeler başladı. Kısacası hem kayınvalidemde hemde görümcemde kıskançlık sezdim. Bunu insan ister istemez hissediyor. Bazı olaylardan sonra ben maalesef eşimim ailesinden aşırı soğudum ve bu sorunlar tabiki bizim ilişkimizede yansıdı. Çok kavgalar ettik, ve bu sorunlar yüzünden eşime ilk zamanlar bağlanamadım bile. Hep boşanmak istedim, evlendiğime pişman olmuştum, çok üzülmüştüm herşeye.
Herneyse görümcem bir gün özür dilemeyi karar verdi benden ve eşimden ve tavırları bu yüzden tabiki değişti. Bana seninle alakası yoktu herşeyin demişti ve seninle bir sorunum yok demişti. Ama bu bana hiç inandırıcı gelmedi. Madem benimle bir sorunun yoktu, neden hiçbir neden yokken benimle 4/5 ay konuşmadım? Herneyse dediğim gibi özrü kabul ettim ve ona karşı hep olgun, normal davrandım. Ama aradan bir ay geçmediki, kaç zamandır bir oğlanla konuşuyormuş ve ciddi adım atmak istiyorlarmış. Niyet okumak istemiyorum ama bu durum tabiki beni düşündürüyor. Acaba gerçekten yaptığı yanlışlıklardan pişman duyup mu özür diledi, yoksa daha çok kendi menfaati içinmiydi diye bazen düşünüyorum. Kimsenin kalbini bilemezsin tabiki ve bunu zamana bırakmayı karar verdim.
Özür diledi diye şans tanımaya karar verdim, ve ona hep iyi davrandım. Ama aslında kalbim ona karşı hala kırgın ve ona ısınamıyorum. Bu yüzden kendimi çok eleştiriyorum ama bazen herşey çok hırsıma gidiyor. Kendi kayınvalidesiyle iyi geçinmek için can atıyor, ama ben onun o histerik tavırlarından dolayı kayınvalidemi çok etkilediğini düşünuyorum. O yüzden ben kayınvalidemle bile o bağı maalesef kuramadım. Görümcem nekadarda bana normal davransa bile kalbim onu kabul etmiyor. Onun samimiyetine inanmıyor ve güvenemiyorum. O yüzden ona karşı mesafeliyim.
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce abartıcak bir durum varmı? Yoksa benmi herşeyi çok abartıyorum? Kalbim kırık, hayal kırıklığı çok yaşadım. Tabi bunu atlatmak için zaman lazım, ama 3 sene sonra hala böyle olmam sizce normalmi?
Son düzenleme: