Kızlar Merhaba.. hemen konumu anlatmak istiyorum.. 28 yaşında Kamuda memurum. 26 yaşında evlendim. evlenmem çok hızlı oldu 2013 yılında şans eseri internetten x biriyle tanıştım, daha sonra sürekli görüşmediğim ama ara ara konuştuğum yakışıklı biriydi. çocuk aklı tabi evlilik kimin aklına gelir. 8 yıl boyunca ara ara konuştuk onun da hayatında birisi oldu benim de hayatımda birisi oldu. (ki bence hayatımızın aşkı o diğer isimlerdi.) neyse yıllar geçti o çok üzülerek ayrıldı ben de çok büyük acılar çekerek çok severek ayrılmıştım. ani bir kararla x kişisiyle biz tekrar konuşmaya başladık. ya dedik niye sen de ben de aşk acısı çekiyoruz. gel evlenelim zaten tanıyoruz birbirimizi. böylece 6 ayda nikahımız kıyıldı. yarabandı misali. tutunmak için mantığımla hareket ettiğimi düşünüyorum. Her neyse biz evlendik herkes gibi sorunlarımız oldu. eşimin alkolü sigarası yoktur. ev işinde Allah var bana hep yardımcı olur evden birşeyi eksik etmez.. benden çok bilir neyin evde bittiğini neyin azaldığını. ama ben de duygu yok. neden arkadaşlar? neden onu öperken yabancıyı öpüyomuş gibi hissediyorum? cinsel hayatımız hep onun istemesiyle oluyor. Zevklerimiz farklı. onun izlediği şeyler bana cazip gelmiyor. benim izlediğim şeyler de ona. Aynı şeylere gülemiyoruz. ve bazen rüyalarıma acı çekerek ayrıldığım isim geliyor. utanarak söylüyorum eşimi öperken bile onun yüzü geliyor gözümün önüne. böyle olsun istemiyorum.. Ve bu durumdan çok rahatsızım.. bir başka konu ise kayınvalidemle aynı şehirdeyiz ondan yana da sıkıntım yok. benim kendi ailem uzaktalar, kendi ailem 3 4 günlüğüne ilk defa benim evime ziyarete gelmişlerdi. eşimin çeşitli saygısızlıklarıyla karşılaştım. suratı asık, elinde telefon, sinirli sinirli hareketler. annemlerin sevdiği şeyleri yapmaya çalıştığımda "benim de canım şunu istiyor şunu yap" diyor.
ailemin yanında beni o kadar zor durumda bıraktıki inanamadım gördüklerime. ben onun ailesine hep uyumlu olmaya çalıştım. bu erkeklerin hepsi mi böyle? yani hiç ayrılmaktan korkmuyorum, ayrılsam paşalar gibi yaşarım kendi evimi düzerim hiç kaygım yok. ayrılcam dediğimde eşim asla istemediğini beni sevdiğini söylüyor. kafam o kadar karışık ki insan kendisine yapılan şeyi kaldırıyor ama ailesine yapılan şeyi kaldıramıyor. yani ben eşimin ailemin yanında çekinmesini utanmasını isterdim. ne olur bana bir fikir verin? Benim göremediğim birşey mi var?
ailemin yanında beni o kadar zor durumda bıraktıki inanamadım gördüklerime. ben onun ailesine hep uyumlu olmaya çalıştım. bu erkeklerin hepsi mi böyle? yani hiç ayrılmaktan korkmuyorum, ayrılsam paşalar gibi yaşarım kendi evimi düzerim hiç kaygım yok. ayrılcam dediğimde eşim asla istemediğini beni sevdiğini söylüyor. kafam o kadar karışık ki insan kendisine yapılan şeyi kaldırıyor ama ailesine yapılan şeyi kaldıramıyor. yani ben eşimin ailemin yanında çekinmesini utanmasını isterdim. ne olur bana bir fikir verin? Benim göremediğim birşey mi var?
ne cesaret ara sıra konuştuğun biriyle evlenmek... 
