İşin aslı şu ki dünden beri kendime " bunda görmem gereken nedir" sorusunu soruyorum. Ve artık yalnızca " sevgi" göndermem ve içimde halletmem gereken bişey olduğunu fark ettim. İçerde ne varsa dışarda o var. Korku kendini çok çabuk var ediyor. Bilinçatımda bana böyle bişey yapılmasından korktuğum için bunu hayatıma çekmiş olabilirim. Bakış açım olmasa, o aynaya anlam yüklemesem bunların hiçbiri var olmayacaktı. O yüzden bu durumu bruada payaşıyor olmamın da belki seçenlere katkısı olacak. İnsanlar hatalarının ve duygularının sorumluluğunu almalı çünkü. Kendine dönüp de " nerde hata yaptım" diyebilmeli. Sanırım yüzleşme gibi oldu bu olay.