- 17 Haziran 2019
- 836
- 1.759
- 63
- 30
- Konu Sahibi Dilandilan
- #1
Kızlar merhaba bu saat oldu hala çok üzgün olduğum, düşüncelerimin içinden çıkamadığım için sizlere yazmak istedim...
Ben ailemden 1400 km uzakta yaşıyorum neredeyse 1.5 senelik evliyim yıllardır ailemden uzaktayız ben ve 2 ablam. Sadece erkek kardeşim ailemin yanında, o da üniversite sınavına hazırlanmak için buraya gelecek. Anneannem bir süredir yoğun bakımdaydı öncesinde dönüşümlü bakıyorlardı ama yoğun bakımdan çıkınca normal odaya aldılar ve ertesi gün duyumlar alıp bakımevine resmen terk etmiş kadını. Ben geçen sene yeni evlenmeme rağmen allah razı olsun eşimin git demesiyle gidip bir ay kaldım annemle baktım neneme. Annem aynı zamanda çocuk baktığı için tek başına bakamıyor, çocuğu da bırakamıyor..
dün annemle konuştuğumda telefonda çok ağladı hastanede o halde olduğu için dayımlar ve diğer kız kardeşleri hiçbir şekilde yardımcı olmadığı için. Şimdi erkek kardeşim de gelecek tek başına kalacak diye çok üzgündü. Ben ne kadar teselli etmeye çalışsam da içim paramparça oldu çok ağladım dün gece. Kendime kızdım niye bu kadar uzaktayım diye. Bir kere neneme bakarken çok sinirlenip sen ölürsen gelmeyeceğim cenazene demiştim o sinir harbiyle. O sözüm aklımdan çıkmıyor vicdan azabı çekiyorum. Eşim şimdi istiyorsan yine git gör annenin yanında ol gerekirse alın bakım evinden bakın diyor. Bi yanda annem bir yanda eşime karşı sorumluluklarım. Kafam allak bullak daha ocak ayında gidip 35 gün kaldım neneme baktım. Eşim destekçi ama bir yandan onu da burada yalnız bırakmak istemiyorum ne yapmalıyım Allah vermesin ama siz yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Ben ailemden 1400 km uzakta yaşıyorum neredeyse 1.5 senelik evliyim yıllardır ailemden uzaktayız ben ve 2 ablam. Sadece erkek kardeşim ailemin yanında, o da üniversite sınavına hazırlanmak için buraya gelecek. Anneannem bir süredir yoğun bakımdaydı öncesinde dönüşümlü bakıyorlardı ama yoğun bakımdan çıkınca normal odaya aldılar ve ertesi gün duyumlar alıp bakımevine resmen terk etmiş kadını. Ben geçen sene yeni evlenmeme rağmen allah razı olsun eşimin git demesiyle gidip bir ay kaldım annemle baktım neneme. Annem aynı zamanda çocuk baktığı için tek başına bakamıyor, çocuğu da bırakamıyor..
dün annemle konuştuğumda telefonda çok ağladı hastanede o halde olduğu için dayımlar ve diğer kız kardeşleri hiçbir şekilde yardımcı olmadığı için. Şimdi erkek kardeşim de gelecek tek başına kalacak diye çok üzgündü. Ben ne kadar teselli etmeye çalışsam da içim paramparça oldu çok ağladım dün gece. Kendime kızdım niye bu kadar uzaktayım diye. Bir kere neneme bakarken çok sinirlenip sen ölürsen gelmeyeceğim cenazene demiştim o sinir harbiyle. O sözüm aklımdan çıkmıyor vicdan azabı çekiyorum. Eşim şimdi istiyorsan yine git gör annenin yanında ol gerekirse alın bakım evinden bakın diyor. Bi yanda annem bir yanda eşime karşı sorumluluklarım. Kafam allak bullak daha ocak ayında gidip 35 gün kaldım neneme baktım. Eşim destekçi ama bir yandan onu da burada yalnız bırakmak istemiyorum ne yapmalıyım Allah vermesin ama siz yerimde olsaydınız ne yapardınız?