ozellikle son cumlenize sonuna kadar katiliyorum, ama tekrar soylemem gereken sey su, ben hangi surumda gercekten daha mutlu olacagimdan emin degilim, belki siz ya da bir baskasi bunu kolayca degerlendirebiliyor, belki bu kararsizlik benim zaafiyetim, belki de pek cok kadin ayni sorgulamayi yasiyor, bilemiyorum . zaten bilmedigim icin, diger kadinlar ne dusunuyor, benzer sureci yasayanlar var mi, onlar ne yapmayi secti anlamak icin actim bu konuyu.
ama gercekten mesele tam da bu, su an mutlu degilim dolayisiyla cocugumu da mutlu edemiyorum.. ama gidersem, ayrilirsam, o zaman mutlu olacak miyim, yoksa gene mutlu olamayacaksam cocugumu yine mutlu edemeyecegim , ustune bir de babasindan ayrilmanin acisini yasatmis olacagim. o yuzden cok iyi dusunup karar vermem gerekiyor.. bu yuzden bu kadar cok sorguluyorum.
cozum ayrilmak mi yoksa su anki sorunla ilgili bakis acimi degistirip, oldugum yerde kalmak ama baska bir cozum bulmak mi (simdiye dek esimin bana haksizlik ettigini dusundum, bakis acimi degistirmekten kastim bu, belki de o hakli, eger oyleyse hakliysa onun istedigini yapmak beni mutsuz etmeyecek ve bunu basarirsam su anki mutsuzluk da sona erecek gibi gozukuyor, ama haksizsa kendimi ezilmis hissedecegim ve eninde sonunda gene mutsuz olacagim)..