arkadaslar cok zor durumdayim, canim o kadar aciyor ki catlamak uzere kalbim.. ama net bir karar veremedim..
9 yillik evliyim 5 yasinda bir oglum var evliligimin basindan itibaren sorunlar vadi ama her gecen gun artti ama artik cok farkli boyutlarda...
ne kadar detay belirtmem gerek onu da bilmiyorum ama simdi gereksiz zamaninizi almayayim, gerekirse yazayim detaylari
zihnimde sorularim oyle cok ki ama kafamda toparlayabildigim yazabildigim sunlar:
bir evlilik nereye kadar ve hangi sartlarda cocuk icin devam ettirirlir?
yoksa habire tvlerde, forumlarda internet ortaminda okudugumuz gibi mutsuz bir evlilik asla devam etmemeli midir, cocuk icin devam ettirmek kendini kandirmak midir, bunun cocuga faydasi degil zarari mi olur?
su olursa asla evli kalinmamali, sunlar her evliklikte olabilir ya da her evlilikte olmasa bile buna katlanip devam ettirmek daha dogrudur diyerek gruplayabileceginiz seyler var mi? mesela genelde siddet olursa olmaz deniyor, bunda da bir kez bile olursa o an bitirmek mi lazimdir, yoksa bunun bile duzelmesi icin cabalamak mi gerekir? nereye kadar katlanilmali, nerede artik bu isin sonu yok mucadele gereksiz denmeli?
bir de cok onemli bir nokta mutlu ve mutsuz evliligin olcutu ne olmali, biz beklentilerimizi yukselttigimiz, zorlama cabalar icine girdigimiz icin mi mutlu olamiyoruz? herseyi istediginiz gibi yapabilmek midir mutluluk, karsi tarafin beklentileri farkliysa, onun sizinle mutlu olmasi ya da sizi sevmesi icin kendinizden tavizler vermek kendinizi degistirmek gerekiyorsa dogru olan evlilik adina bu tavizi vermek midir yoksa ne olursa olsun ben buyum isine gelirse demek mi, bu noktada olcu sinir ne olmali?
bir erkek ev islerini sizin goreviniz olarak goruyorsa, evde size yardim etmiyorsa, ev her zaman duzenli temiz olsun diye sorun cikartiyorsa, egitim seviyeniz ayni bile olsa, sizden ev isleri, ailesiyle iliskiniz, misafir agirlama vs konusunda klasik bir ev kadini modunda hareket etmenizi bekliyor, evde ona hizmet etmeniz gerektigini dusunuyorsa, para kullanimi, eve yeni bir esya alinmasi vs konusunda ondan cok bagimsiz hareket etmenizi istemiyorsa, ama buna karsin kendisi de sizin ve evinin ihtiyaclarini karsiliyorsa, icki, sigara kullanmiyor, kumar oynamiyor, cocuguyla ilgileniyor, cocuna sevgi gosteriyorsa bu yeterli midir, yoksa ille bana yardim etsin, ille de benim gorevim olmasin ev isleri, parayi nasil harcadigima ne aldigima karismasin, bana hep ilgi gostersin, romantik olsun diye israrci olmak mi gerekir?
kadinlik gururu denen sey seytanin fitnesi mi, insanca yasamak icin gerekli mi ? esiniz size ben soyle bir kadin istiyorum, ya oyle ol ya da bu isi bitirelim diginde dogru olan "kadinlik gururum var , ben buyum, begenmiyorsan begendigine git" mi demektir, yoksa evlilikte gurur olmamali, oyle istiyorsa istedigi gibi olmaya calismaliyim mi denmeli?
evlilik birliginin amaci nedir, biz cok mu kendimizi kandirdik, diziler vs etkisiyle evliligi hep sevgi, ask olarak algiladik, sevgi bekler olduk, ama gercek hayat baska turluydu de biz mi kendimizi kandirdik? dogru olan bu mu yoksa evlilik ozellikle erkek icin temel bedensel ihtiyaclarin karsilanmasinin mesru yoludur, diger hersey sonra mi gelir?
evliligi duygusal paylasim, sevmek ve sevilmek uzerine kurmak, sevgi yoksa ya da bir taraf icin yeterli degilse bitirmek mi gerek, yoksa bazi yerlerde okudugum sekilde karsilikli haklarin ve cikarlarin oldugu (ve bunlarin temelinin bugun anladigimiz sekilde sevip sevmemek olmadigi) karsilikli ihtiyaclari karsilama temeline dayanan bir anlasma olarak algilamak mi gerek?
sevgi kendiliginden ya var ya yok mudur, yoksa bir nedene mi baglidir, sevdigimizi dusundugumuz insanlari bir sekilde fayda sagladigimiz icin mi severiz? esimizi sevmemiz esimizle iliskimizin, esmizin bize sunduklarina baglidir, sadece var olmasi, esim olmasi sevmeye yetmez yaklasimi mi dogru?
boyle bir deneyim (bosanma-ozellikle cocuk varken) yasayan var mi ?
cocugun en az zarar gorecegi durum nedir?
olmeyi istememek gerek biliyorum ve olumden sonrasina da hazir degilim ama su an yasamak o kadar agir ki, nefes alamiyorum... ama cocugum icin ayakta kalmam gerektigini de biliyorum, sadece nasil yapacagimi bilemiyorum su an.
belki cevaplarinizda daha buyuk acilara gogus gerebilme cesaretini bulacagim, belki de gereksiz yere gurur yaptigimi hakli olanin o olduggunu dusunup yolumu degistirecegim su an tam ortada hangisinin dogru oldugunu dusunuyorum.. belki siz dogruyu bulmama yardimci olursunuz.
ve lutfen bu mesaji okudugunuzda dua edin : benim dogru olani, kendim icin, cocugum icin hayirli olani anlama, idrak etme ve anlayip, idrak ettigim secenegi yapma gucunu bulabilmem icin dua edin lutfen..
9 yillik evliyim 5 yasinda bir oglum var evliligimin basindan itibaren sorunlar vadi ama her gecen gun artti ama artik cok farkli boyutlarda...
ne kadar detay belirtmem gerek onu da bilmiyorum ama simdi gereksiz zamaninizi almayayim, gerekirse yazayim detaylari
zihnimde sorularim oyle cok ki ama kafamda toparlayabildigim yazabildigim sunlar:
bir evlilik nereye kadar ve hangi sartlarda cocuk icin devam ettirirlir?
yoksa habire tvlerde, forumlarda internet ortaminda okudugumuz gibi mutsuz bir evlilik asla devam etmemeli midir, cocuk icin devam ettirmek kendini kandirmak midir, bunun cocuga faydasi degil zarari mi olur?
su olursa asla evli kalinmamali, sunlar her evliklikte olabilir ya da her evlilikte olmasa bile buna katlanip devam ettirmek daha dogrudur diyerek gruplayabileceginiz seyler var mi? mesela genelde siddet olursa olmaz deniyor, bunda da bir kez bile olursa o an bitirmek mi lazimdir, yoksa bunun bile duzelmesi icin cabalamak mi gerekir? nereye kadar katlanilmali, nerede artik bu isin sonu yok mucadele gereksiz denmeli?
bir de cok onemli bir nokta mutlu ve mutsuz evliligin olcutu ne olmali, biz beklentilerimizi yukselttigimiz, zorlama cabalar icine girdigimiz icin mi mutlu olamiyoruz? herseyi istediginiz gibi yapabilmek midir mutluluk, karsi tarafin beklentileri farkliysa, onun sizinle mutlu olmasi ya da sizi sevmesi icin kendinizden tavizler vermek kendinizi degistirmek gerekiyorsa dogru olan evlilik adina bu tavizi vermek midir yoksa ne olursa olsun ben buyum isine gelirse demek mi, bu noktada olcu sinir ne olmali?
bir erkek ev islerini sizin goreviniz olarak goruyorsa, evde size yardim etmiyorsa, ev her zaman duzenli temiz olsun diye sorun cikartiyorsa, egitim seviyeniz ayni bile olsa, sizden ev isleri, ailesiyle iliskiniz, misafir agirlama vs konusunda klasik bir ev kadini modunda hareket etmenizi bekliyor, evde ona hizmet etmeniz gerektigini dusunuyorsa, para kullanimi, eve yeni bir esya alinmasi vs konusunda ondan cok bagimsiz hareket etmenizi istemiyorsa, ama buna karsin kendisi de sizin ve evinin ihtiyaclarini karsiliyorsa, icki, sigara kullanmiyor, kumar oynamiyor, cocuguyla ilgileniyor, cocuna sevgi gosteriyorsa bu yeterli midir, yoksa ille bana yardim etsin, ille de benim gorevim olmasin ev isleri, parayi nasil harcadigima ne aldigima karismasin, bana hep ilgi gostersin, romantik olsun diye israrci olmak mi gerekir?
kadinlik gururu denen sey seytanin fitnesi mi, insanca yasamak icin gerekli mi ? esiniz size ben soyle bir kadin istiyorum, ya oyle ol ya da bu isi bitirelim diginde dogru olan "kadinlik gururum var , ben buyum, begenmiyorsan begendigine git" mi demektir, yoksa evlilikte gurur olmamali, oyle istiyorsa istedigi gibi olmaya calismaliyim mi denmeli?
evlilik birliginin amaci nedir, biz cok mu kendimizi kandirdik, diziler vs etkisiyle evliligi hep sevgi, ask olarak algiladik, sevgi bekler olduk, ama gercek hayat baska turluydu de biz mi kendimizi kandirdik? dogru olan bu mu yoksa evlilik ozellikle erkek icin temel bedensel ihtiyaclarin karsilanmasinin mesru yoludur, diger hersey sonra mi gelir?
evliligi duygusal paylasim, sevmek ve sevilmek uzerine kurmak, sevgi yoksa ya da bir taraf icin yeterli degilse bitirmek mi gerek, yoksa bazi yerlerde okudugum sekilde karsilikli haklarin ve cikarlarin oldugu (ve bunlarin temelinin bugun anladigimiz sekilde sevip sevmemek olmadigi) karsilikli ihtiyaclari karsilama temeline dayanan bir anlasma olarak algilamak mi gerek?
sevgi kendiliginden ya var ya yok mudur, yoksa bir nedene mi baglidir, sevdigimizi dusundugumuz insanlari bir sekilde fayda sagladigimiz icin mi severiz? esimizi sevmemiz esimizle iliskimizin, esmizin bize sunduklarina baglidir, sadece var olmasi, esim olmasi sevmeye yetmez yaklasimi mi dogru?
boyle bir deneyim (bosanma-ozellikle cocuk varken) yasayan var mi ?
cocugun en az zarar gorecegi durum nedir?
olmeyi istememek gerek biliyorum ve olumden sonrasina da hazir degilim ama su an yasamak o kadar agir ki, nefes alamiyorum... ama cocugum icin ayakta kalmam gerektigini de biliyorum, sadece nasil yapacagimi bilemiyorum su an.
belki cevaplarinizda daha buyuk acilara gogus gerebilme cesaretini bulacagim, belki de gereksiz yere gurur yaptigimi hakli olanin o olduggunu dusunup yolumu degistirecegim su an tam ortada hangisinin dogru oldugunu dusunuyorum.. belki siz dogruyu bulmama yardimci olursunuz.
ve lutfen bu mesaji okudugunuzda dua edin : benim dogru olani, kendim icin, cocugum icin hayirli olani anlama, idrak etme ve anlayip, idrak ettigim secenegi yapma gucunu bulabilmem icin dua edin lutfen..
Son düzenleme:
evlilikle ilgili gelmiş geçmiş tüm soruları sormuşsunuz 
