Bu konudaki kendi deneyimimi paylaşmak isterim. Evet büyük çoğunlukla iyileştim diyebilirim! Umudunuzu kaybetmeyin geçmeyecek demeyin sakın. Durumumu anlatayım: Psikiyatriye gidip anksiyete için ilaç kullanıyorum ve psikoterapi almaya başladım ve çok faydasını gördüm boğazımdaki takılma hissinde %70 azalma var. “Globus Hystericus” tanısı kondu kesin bir şekilde. Antidepresan tedavisiyle kendimi kesinlikle çok daha iyi hissediyorum ve durumumun psikolojik olduğuna kesinlikle kanaat getirdim. Bende de alerji, farenjit, boğaz reflüsü, safra reflüsü denmişti kesin tanı aldım endoskopi oldum reflü çıkmıştı ancak boğazımda bir sıkıntı görünmüyordu. Ben hep bu sorunu fiziksel rahatsızlıklar altında aradım. Reflüden olduğu söylendi ama sonuç yok. Çünkü sonuç anksiyete. Ve bunun psikolojik olduğunu asla kabullenmemiştim bana inanmıyorlar ben fiziksel acı çekiyorum diye diye aileme, doktorlara, çevremdekilere, arkadaşlarıma anlata anlata dilimde tüy bitmişti. Bu kadar fiziksel acı yaratan bir durumun psikolojik olabileceğini bir türlü kabullenmek istemiyordum. 1 yıl 4 aydır bu sıkıntıyı yaşıyorum ve şunu söylüyorum; keşke daha önce bunun anksiyetemden dolayı vücut bulmuş bir somatizasyon bozukluğu olduğunun farkına varsaydım. Kendimi bu kadar harap etmez doktor doktor gezip kendime hastalık aramazdım. Elbet sizin durumunuz farklı olabilir, ama benimkiyle aynı da olabilir. Eğer fiziksel anlamda konulan teşhislerden ve verilen tedavilerden sonuç alamıyorsanız benim gibi globus hystericus yaşıyor olabilirsiniz. Doktorum bu durumun yavaş yavaş kendiliğinden geçeceğini söyledi ve bu şikayetle gelen hastalarının çoğunlukla kadın olduğunu dile getirdi. Bu arada şunu da belirtmek isterim ki bundan 6 yıl önce anksiyete tedavisi almıştım ve ilaç kullanmıştım. Anksiyetenin tekrar geri geldiğini ve boğazımın bu rahatsızlıkla ilgili olduğunu düşünememiştim. Üniversitenin son senesi inanılmaz bir yoğunluk evimin okuluma çok uzak olması her gün 3 saat yol gitmek, tez ödevi, bitirme ödevleri, okulu uzatmadan bitirmek bir yandan hayata atılmaya çalışmak ve işsizlik korkusu, bir kadın olarak ekonomik özgürlüğünü kazanmaya çalışmak ama rahatsızlığının çalışmaya el vermemesi. İnanılmaz bir stres altındaydım. Kabus gibi bir yıl geçirmiştim ve bütün sıkıntımın sebebini boğazımda hiç geçmeyen yumruya yüklemiştim. Bütün suçlu oydu. Beni hayattan koparan hayatımı yaşamama engel olan şey oydu. Ama meğer bunu kendime yapan benmişim okulum bitip ayaklarım yere bastığında farkettim. Benim hikayem bu. Umarım herkesinki geçmiştir ya da en kısa sürede geçecektir. Sevgiler. Sağlık ve sıhhatler herkese