Ausencia, fikir diktesi yok ortada, kimsenin kimsenin düsüncesini zorla degistirmeye calismasi da yok. Ben yoruldum derken, emege saygidan bahsediyorum aslinda. Sorularina yanit vermistim uzunca ona yanit yazmadin, daha sonra tekrar bir yanit yazmistim, orada da yanlis algilandim dedin, olay büyümesin diye icerigini tartismadik ama söylediklerim havaya gitmis oldu.
Sizler de benim görüslerimin degismesine vesile olmayin ne demek?
Tartismamizin biribirimize uzun uzun birseyleri aciklamanin nedeni nedir? Ben belli bir uzlasma bazi noktalarda anlasma konumuna gelmektir diye biliyorum. Ama siz, siz ne yazarsaniz yazin benim görüslerimi degistirme cabasina girmeyin derseniz, ne anlamam gerekir bundan?
Zorluyorum ama inan, göremedigim ne var diye, ondan cikan sonuclari da samimiyetle yaziyorum, demissin.
Tartisma programlari izledigini düsünüyorum, münazaralara da katilmissindir belki. Orada konusulan ve sorulan sorular cevaplandiktan sonra, baska konulara gecilmisken tekrar tekrar birileri tarafindan ayni sorular yöneltirilirse cok da iyi izlenim birakmaz izleyenler nezdinde ve karsi tarafta diye biliyorum, tartismanin enerjisinden calmaktir bu biraz bence. Benim yorgunlugum bundandir. Konular konusulur, tartisilir, cevaplar yazilir ama ilerlemek icin, bulundugumuz noktada saymak icin degil. Eger sorularina tatmin edici yanitlar alamadiysan o zaman o verilen cevaplar üzerinden tartisma devam ettirilir. Ha yok gerek yok ben zaten tatmin olmayacagim diyorsan da, neden ayni konulara ayni sorulara dönme caban, benim anlamadigim kisim burasidir.
Samimiyetine inanmadigim kisim bu kisimdir.
Her neyse, demek ki belli bir üslup cercevesinde dahi "ilerleyici" bir tartisma yapmak cok kolay bir is degilmis.
[/QUOTE]
(bunun altına sığınıyorum ama aslında altında cevap hakkı oluşması var
Insaniz nihayetinde.
