Ali İsmail Korkmaz`ın görgü tanığı ekşide yazmış,
Ogün korkmuş birşey yapamamış, yazdıklarından da anlıyorum ki vicdanı rahat bırakmıyor.
Korkmakta da çok haklı, çok garip süreçten geçiyoruz.
Benim merak ettiğim bunu yapanların vicdanı ne durumda acaba?
Görgü tanığının yazısı:
ne yaptın be kardeşim ?
tam solunum cihazından bir güzel kurtulurken oldu mu bu şimdi ?
ben kim miyim ?
sen darp edilirken çaresizce karşında donakalan, hiç bir şey yapamayan bir ademoğlu.
hatırlıyor musun o tehlikeli sokağa girdiğin anı ?
sen en öndeydin, arkanda da başka bir kardeşimiz vardı.
ah o ciğerimin nefesi, kesiliverdi. konuşamayıverdim
"gelme sakın gelme" dememek, korku ne menem bir şeymiş kardeşim.
pusuya yatan iki polis seni kovalamaya başlayınca bana doğru koşmuştun. nasıl da çeviklikle kurtulmuştun onlardan. tebessüm ettirdin beni çocuk
tam o sırada pasaja pusan eli odunludan da nasıl da sıyrılmıştın hani. "aslanım benim ha gayret" nameleri kemirdi içimi.
kaldırıma çıkayım da aslan parçasına yol açılsın, kurtuluversin şuradan derken...
fırının köşesinde üzerine doğru hızla gelen bir kara ışık yere çöktürdü güzel yüzünü.
o darbelere rağmen nasıl da dimdik ayağa kalktın. daha da bi umutlandırdın beni kardeşim.
o dimdik kalkışına kurban, o kadar umutlandırdın beni, yakıştı mı göçüp gitmek sana.
maça götürecektim oğlum seni, esesliyim ama sen hangi takımı tutarsan tut yeter ki iyileş be oğlum diyip durdum haftalarca.
"delikanlılıkta var mı ulan bir kişiye bir sürü kişi ?" sözlerine alışkandır bu bünye.
lakin çocuğu yaşındaki bir aslan parçasına kıyar mı insan hiç ?
hele hele halkına, güzel halkına nasıl vurur bu zihniyet ?
aşk ile.
hü.
o gün seni kurtaramadım kardeşim, ne olur affet beni
Ekşiden alıntı
