Bana da kisilik bozuklugu gibi geliyor. Ailesinden fedakarlik diye bir sey gormemis, yasarken de gorduklerini yansitiyor. Mesela anne ve babasini seviyor mu emin degilim. Sanki beni daha cok seviyor hatta. Ailesi arasinda bile bi cekisme var kim daha cok calisiyor yoruluyor diye.
Bunun severek evlenmekle ilgisi yok, bebek sorumluluğuyla ilgisi var. Ebeveyn olmak zor bir şey
Ailesine bak. Benim eşimin babası çok ilgiliymis, eşim de çok ilgili çıktı. Genellikle babadan ne görürlerse. Bir de bizim kadınlarımızda evliliğe giden ciddi bir ilişki varsa saçma yönlerini tolere etme oluyor. Evlenince bu huy artıyor, bebek olunca resmen ortada değiştirilemez acı gerçekler oluyor.
Bence o sevgiye güvenip ekstra rahat takılıyorlar. Çocuk bakımı zor, sıkıya gelemiyorlar sorumluluk almıyorlar.
Resti cekin kendine gelsin mal mı ne.Herkese merhaba. Uzun zamandır bu konuyu açmayı düşünüp, erteliyordum. Gelir geçer diye düşünüyordum.
Kendimi tanıtayım öncelikle. 2 yaşında bir çocuk annesiyim. 4 senelik evliyim. Eşimi çok severek 4 senelik birlikteliğin ardından evlendim. İyi bir eğitim hayatından sonra bir süre kurumsal şirketlerde çalıştım ve bebek olunca ayrıldım. Yapmak istediğim başka işler vardı, bebek de bahanesi oldu. Mutlu değildim işimde. Bebek büyütmek sandığımdan çok zor geçti benim için. Yaklaşık 2 ay kadar annem yanımdaydı. Sonrasında uyumayan bir bebek ile çok zorlandım. Bu sürede çok da yalnız kaldım. Eşim kendini işe verdi. İlk zamanlar biraz destek olsa da, sonra bizi bebeğimle tamamen yalnız bıraktı. Bazen bebeğim 1 saat ağlardı odasından çıkıp bakmazdı. Bu süreçte ilişkimiz çok yıprandı sanıyorum. Sürekli beni zaten evdesin neye söyleniyorsun gibi sözlerle itham ediyordu. O kadar uykusuzdum ki bazen ne olur 10 dk bak uyuyum derdim, hayır derdi. Ona göre o işe gidip geliyordu ve çok yoruluyordu.
Bir senenin sonunda bir oyun ablası buldum. Bı destek bana iyi geldi. Kendi işimize evden fırsat buldukça destek oluyorum diyebilirim. Bu sırada eşim ciddi bir hastalık atlattı, çok şükür iyileşti.
Ancak eşimle sorunlarımız yine düzelmedi. Aslında bana göre incir çekirdeğini doldurmayan problemler. Hiç yoktan kavga çıkartıyor diyebilirim. En son bugün olan olayı anlatayım. Eylülde tatile gideriz demişti, ben de gidecek miyiz diye sordum ve sofrada bağırdı çağırdı. Kendini bir yerlere vurdu. Çalışan oymuş, geç gelen oymuş, ben tatil soruyormuşum. Eşimin stresli bir işi var ve trafikte işe gidip geliyor. Anlıyorum. O şekilde çalışırken ne kadar zor olduğunu bildiğimi söylüyorum. Ancak bu durum böyle bir muamele görmeme sebep olamaz bence. Sinirlenince çok kırıcı oluyor. Eve gelen yardımcıyı yüzüme vuruyor, evde oturuyorsun diyor. Benden beklenen nedir anlayamıyorum. Ben evde yan gelip yatmıyorum. Günlük ev işleri, yemek, kalan zamanlarda çalışmak istiyorum üretmek istiyorum. Maddi külfetim de yok, eve önemli bir miktarda gelir de getiriyorum. Sonra çocuğumla ilgileniyorum. Gezmeye gidiyoruz. Eşim çok nadirdir bir haftasonu alsın bizi gezdirsin. Çocuk evde zapt edilmiyor haftasonu yine ben çıkarıp gezdiriyorum. Merkezi bi yerdeyiz yürüyerek gidebiliriz her yere, trafiksiz. Ama o koltukta yatıp tv izlemeyi seçiyor sadece.
Bugün bana inşallah ölürüm en yakın zamanda diyor. Beni zayıf noktamdan vurmaya çalışıyor.
Bu tartışmalar sık sık oluyor, sonra çabuk barışıyoruz. Hatta gelip şefkatli sarılıyor, seni özlüyorum diyor. Eşimi gerçekten seviyorum ama bu huzursuzluktan bıktım.
Çok şey anlattım ama sanki hiçbir şey anlatmadım da kayda değer. Genel bir iç dökmek istedim. Tüm bunları kimseyle paylaşamıyorum. Bazen anneme anlatıyorum ama o da üzülüyor. Ne yapmalıyım? 2 yaşındaki bebeğim için de üzülüyorum. Babasını özlüyor aslında ama çok zaman geçiremedikleir için tepki gösteriyor babası yaklaşınca. Bugün bana söylediği ihtimal de beni çok korkutuyor.
İşte böyle.
Kaşık düşmanı muamelesi yapmış kadına, para aşağı para yukarı, ağlayan kendini yırtan çocuğa bir saat bakmayan biri.insan korkar be.ciddi birşey mi var diye.sen diyorusn ki sen yıpranmışsın
Birbirinize sarmıyorsunuz o sana acımasızca saldırıyor.yorumlara verdiğin cevaplarda bile o kadar merhametlisin ki sen bu adamı nasıl yola getireceksin ki? Anlaşıldı neden bu kadar sizi ezdiği.bu şekilde olmaz.
Evde oturacaksın tabi ya ne yapacaksın yan gelip de yatacaksın ayrıca
Esim sanirim ilgime alismisti. Kendime ayiracak zamanim bile olmadigini gormedi. Kendi bizden ayri tuttu, isim isim diye kafayi yedi.
Kesinlikle hosgormuyorum. O zaman da ciddi tepki gostermistim sen ne yapiyorsun bi baksana ne oluyor diye.Nasil ya,
Bebek 1 saat agladi ve pasa odasindan cikmadi mi
Daha neler duyacagiz.
Yapmayin rica edicem, boyle adamlari yok is stresiymis, yoruluyormus faln filan diye hosgormeyin. Cocuguna merhamet etmeyen adamdan da korkun.
terapi konusunu uygulamaya calisacagim. Biraz korkuyorum ayrilmaktan ve Mutlu olur muyum onu da bilmiyorum.
Gülümseten yorumunuz icin cok Tesekkurler. Beni tanimis manipule ediyor malesef.
Aile isimizde uzaktan calisiyorum. Dolayli olarak ailem destek olmus oluyor. Ilave olarak esnek ve proje bazli yaptigim isler de var.
Nasil yapacagim nasil kendine gelecek iste problem bu?
Hazmedemedigim nokta da bu. Hem masraflari karsiliyorum, oyun ablasini bile hem de bu sozlere maruz kaliyorum. Beni kizdirmak icin soyluyormus, yersen. Hatta elimi arttiriyorum, kira derdimiz de yok cok sukur cunku ailemin bize aldigi evde oturuyoruz.
3 sene oldu ara vereli, ozel sektor icin de uzun bir ara ve cocugu nasil idare ederiz o da muamma. Baska ne yapabilirim acaba ev disinda mi calis diyorsunuz?E yuh ama aileniz ev vermiş bir de.Hazmedemedigim nokta da bu. Hem masraflari karsiliyorum, oyun ablasini bile hem de bu sozlere maruz kaliyorum. Beni kizdirmak icin soyluyormus, yersen. Hatta elimi arttiriyorum, kira derdimiz de yok cok sukur cunku ailemin bize aldigi evde oturuyoruz.
Kurumsal bir sirkete donmek istemiyorum aslinda
Gidin kafed oturun hem kafa dinleyin hem işinizi yapın. 
İş stresi kapıdan adım attığı an geride bırakılmalı. Eve gelince oh be denmeli. İyi ki ailem var ki stresim azalıyor diye düşünülmeli. Hayatı sadece iş olacaksa neden evlendi. Zaten kimin için çalışıyor bu kadar ailesi için değil mi? Çocuğuna güzel bir gelecek için değil mi? Bunun farkında olsa keşke. Hiç oturup beni biraz dinler misin diyerek sakin bir şekilde konuşup onu da anladığını söyledin mi? Siz de ters davranarak ya da her şeyin üstünü kapatarak devam ediyorsanız bu hep böyle devam eder gibi. Ayrıca bence sizde işe girin tekrar. Siz çalışırken eşinizde bu durumlar size karşı var mıydı bir düşünün. Eğer yoksa büyük ihtimal kendi iş alanınız olmasını istiyor olabilir. Şimdiki zamanda çoğu insan eskisi gibi değil. Ben bakarım evi geçindiririm eşim ev hanımı olsun demiyor. Çoğu artık çalışan ayakları üzerinde duran eşit şekilde yaşamak istiyorlar. Ne yazık ki erkekler evde duran eşi hiçbir şey yapmıyor sanıyor. Bilmiyor ki ev işleri bebek bakımı dışarıda yapılan işten daha külfetli. Hiç kendisi de bunu yapmadığı için anlamıyordur tabii.Herkese merhaba. Uzun zamandır bu konuyu açmayı düşünüp, erteliyordum. Gelir geçer diye düşünüyordum.
Kendimi tanıtayım öncelikle. 2 yaşında bir çocuk annesiyim. 4 senelik evliyim. Eşimi çok severek 4 senelik birlikteliğin ardından evlendim. İyi bir eğitim hayatından sonra bir süre kurumsal şirketlerde çalıştım ve bebek olunca ayrıldım. Yapmak istediğim başka işler vardı, bebek de bahanesi oldu. Mutlu değildim işimde. Bebek büyütmek sandığımdan çok zor geçti benim için. Yaklaşık 2 ay kadar annem yanımdaydı. Sonrasında uyumayan bir bebek ile çok zorlandım. Bu sürede çok da yalnız kaldım. Eşim kendini işe verdi. İlk zamanlar biraz destek olsa da, sonra bizi bebeğimle tamamen yalnız bıraktı. Bazen bebeğim 1 saat ağlardı odasından çıkıp bakmazdı. Bu süreçte ilişkimiz çok yıprandı sanıyorum. Sürekli beni zaten evdesin neye söyleniyorsun gibi sözlerle itham ediyordu. O kadar uykusuzdum ki bazen ne olur 10 dk bak uyuyum derdim, hayır derdi. Ona göre o işe gidip geliyordu ve çok yoruluyordu.
Bir senenin sonunda bir oyun ablası buldum. Bı destek bana iyi geldi. Kendi işimize evden fırsat buldukça destek oluyorum diyebilirim. Bu sırada eşim ciddi bir hastalık atlattı, çok şükür iyileşti.
Ancak eşimle sorunlarımız yine düzelmedi. Aslında bana göre incir çekirdeğini doldurmayan problemler. Hiç yoktan kavga çıkartıyor diyebilirim. En son bugün olan olayı anlatayım. Eylülde tatile gideriz demişti, ben de gidecek miyiz diye sordum ve sofrada bağırdı çağırdı. Kendini bir yerlere vurdu. Çalışan oymuş, geç gelen oymuş, ben tatil soruyormuşum. Eşimin stresli bir işi var ve trafikte işe gidip geliyor. Anlıyorum. O şekilde çalışırken ne kadar zor olduğunu bildiğimi söylüyorum. Ancak bu durum böyle bir muamele görmeme sebep olamaz bence. Sinirlenince çok kırıcı oluyor. Eve gelen yardımcıyı yüzüme vuruyor, evde oturuyorsun diyor. Benden beklenen nedir anlayamıyorum. Ben evde yan gelip yatmıyorum. Günlük ev işleri, yemek, kalan zamanlarda çalışmak istiyorum üretmek istiyorum. Maddi külfetim de yok, eve önemli bir miktarda gelir de getiriyorum. Sonra çocuğumla ilgileniyorum. Gezmeye gidiyoruz. Eşim çok nadirdir bir haftasonu alsın bizi gezdirsin. Çocuk evde zapt edilmiyor haftasonu yine ben çıkarıp gezdiriyorum. Merkezi bi yerdeyiz yürüyerek gidebiliriz her yere, trafiksiz. Ama o koltukta yatıp tv izlemeyi seçiyor sadece.
Bugün bana inşallah ölürüm en yakın zamanda diyor. Beni zayıf noktamdan vurmaya çalışıyor.
Bu tartışmalar sık sık oluyor, sonra çabuk barışıyoruz. Hatta gelip şefkatli sarılıyor, seni özlüyorum diyor. Eşimi gerçekten seviyorum ama bu huzursuzluktan bıktım.
Çok şey anlattım ama sanki hiçbir şey anlatmadım da kayda değer. Genel bir iç dökmek istedim. Tüm bunları kimseyle paylaşamıyorum. Bazen anneme anlatıyorum ama o da üzülüyor. Ne yapmalıyım? 2 yaşındaki bebeğim için de üzülüyorum. Babasını özlüyor aslında ama çok zaman geçiremedikleir için tepki gösteriyor babası yaklaşınca. Bugün bana söylediği ihtimal de beni çok korkutuyor.
İşte böyle.
Bence masrafları karşılamayı bırakın.Hazmedemedigim nokta da bu. Hem masraflari karsiliyorum, oyun ablasini bile hem de bu sozlere maruz kaliyorum. Beni kizdirmak icin soyluyormus, yersen. Hatta elimi arttiriyorum, kira derdimiz de yok cok sukur cunku ailemin bize aldigi evde oturuyoruz.
Kurumsal bir sirkete donmek istemiyorum aslinda
Bence kendisi icin calisiyor. Belki benim de toleransim kalmamis olabilir, ters bisey dediginde ters cevap veriyorum denebilir. Aslinda ev hanimi degilim, ben de sadece evde oturarak mutlu olmam ama bir sirkette calismadigim icin de bu kadar mi sorun oluyor yahu.
