Geleceğime not...

Safsarisin .!.:

Inanamiyorum cok üzüldüm gercekten bunlari bilmezdim hatta tahmin bile etmezdim cok şaşkınım ve de üzgün
Kocan olacak kisiye soylencek cok sey var da,zaten sen soyluyorsundur da eminim ama cok fena yaaa
Terbiyesiz

Genişletmek için tıkla...

Merak etme canım, alasını duyuyor.
Bir erkeğe denmeyecek her şeyi söyledim, hatta şiddeti bile göze aldım bir şey yapsın da polis yığayım buraya diye ama, içerde uyuyor yine.
Tabi bu akşam melek gününde.
Çok aşıl, çok pişman, çok çok çok vs.
Yerler mi, artık geçti...

burcak86 .!.:

Sizinle bi konu içerisinde kilo mevzusu yüzünden gerilmiştik,eşinizin sizi kilolu halinizle çok beğendiğini muhteşem bi ilişkiniz olduğunuza dair dem vurmuştunuz paragraflarca,şöyle özgüvenliyim böyle seviliyorum tadında. Biçok konuda da çocuklarınız için çalışmamayı tercih ediyordunuz gururla,çok şaşırdım o yazılar bambaşka bi kadına ait bu yazılanlar bambaşka kadına ait sanki.

Kafamı karıştırdı haliniz,hangi haliniz gerçek hangisi değil bilemedim. Velhasıl Allah yardımcınız olsun diyorum yine de.

Genişletmek için tıkla...

Evet bende sizin 2 nizin o yorumlarını izlemiştim hatta yaranmaktir falan demisti filmdelisi sende sey demistin galiba esi istiyorsa verebilir tabiki kilo falan hatırladım

filmdelisi .!.:

Merak etme canım, alasını duyuyor.
Bir erkeğe denmeyecek her şeyi söyledim, hatta şiddeti bile göze aldım bir şey yapsın da polis yığayım buraya diye ama, içerde uyuyor yine.
Tabi bu akşam melek gününde.
Çok aşıl, çok pişman, çok çok çok vs.
Yerler mi, artık geçti...

Genişletmek için tıkla...

Peki bu cok pisman vs durumlari geçtikten kac gun sonra yeniden vahsilesiyor yani kotu laflar etmeye basliyor
Galiba denge problemi var
Birde hatirladigim siz daha 20 yasindayken evlenmistiniz dimi 10 yili da devirmissiniz az sureli bir evlilik degil
Ne yani evlilik aşkı öldüruyor mu zamanla

Safsarisin .!.:

Evet bende sizin 2 nizin o yorumlarını izlemiştim hatta yaranmaktir falan demisti filmdelisi sende sey demistin galiba esi istiyorsa verebilir tabiki kilo falan hatırladım

Genişletmek için tıkla...

Ben bu yorumu okumadım, hangi sayfada?
Cevap vermek isterim üyeye.

filmdelisi .!.:

Ben bu yorumu okumadım, hangi sayfada?
Cevap vermek isterim üyeye.

Genişletmek için tıkla...

Ya hayır ya ben o niyetle yazmadim ortaligi karistirmis gibi oldum simdi sanirim

Seni tanıyorum,yorumlarını biliyorum.
seninle bazı konularda yorumlaştığımız oldu.
Gerçekten hiç böyle bir hayatın olduğunu tahmin edemezdim,o kadar pozitif ve iyi niyetli bir insandın ki.
2 defa baktım konu sahibi sen misin,değil misin diye. Karıştırıyorum sandım. Çok üzüldüm gerçekten,umarım bir çıkış kapısı çıkar karşına,umarım mutlu olursun.
Kırılmakta haklısın,hangi kadın şırf şekerlik yüzünden kadın yerine koyulmamaya kırılmaz ki.
Sadece biraz zaman,sabır gerekiyor.
Belki ileride,çocuklar büyüdükten sonra hayatını kurabilirsin. Eğer şuan boşanma imkanın yoksa biraz bekleyebilirsin. Umarım herşey gönlünce olur.

burcak86 , yorumunuzu bir alıntıdan gördüm.
Kilo konusunda bir konuda zıtlaşma hatırlıyorum ama ben hiçbir zaman muhteşem bir ilişkimiz var demiş olamam.
Siz bu anlamı kendiniz çıkarmış, fazlaca özgüvenimden yazdıklarımı abartmış olabilirsiniz diye düşünüyorum.
Tam da lafınızın üzerine, bu gece yine çok aşıktı koca kişisi bana.
Çünkü o bir dengesiz.
Ben ikinci hamileliğimde saçma sapan bir sürece girdiğimi belirttim diğer yorumlarımda.
Çocuklarım için çalışmıyorum, çalışamam da zaten ama övünerek anlatmam falan?
Bunlar iğnelemek değil de nedir?
Kendimi bilmesem, açık arıyorsunuz diyeceğim ama hiçbir zaman gerine gerine çalışmıyorum demem, bununla övünemem, böyle bir algım yok.
Yazdıklarım sonucuna bin katarak çıkardığınız bir profille, yaşadıklarımı irdelemenizi ise doğru bulmuyorum.
Ben kocası tarafından psikolojik şiddete maruz kalan bir kadınım.
Ha, dönüşüyorum ona, ben de uyguluyorum.
Ama bu demek değil ki hoş ve memnunum.
Ya da sütten çıkma ak kaşığım.
Şuan yaptığınız şeyi çok iyi anladım ama, beni başka bir hayat yaşarmışcasına bunca zaman sundunuzdan girerseniz, hiç paylaşmazdım.
Çok mu zordu acaba susmak, ya da 2. Üyelik istemek?
Kaybedeceğim bir prestij falan da yok, önemsediğim şeyler değil bunlar, ya da bugüne kadar onbinlerce yazdığım mesajdan kendi çıkardığınız profille bu yaşadığım örtüşmüyor ise, yalancı yine olmam.
Siz yanlış çıkarım yapmış olursunuz, hatırlatayım.
Teşekkürler yine de.

Safsarisin .!.:

Peki bu cok pisman vs durumlari geçtikten kac gun sonra yeniden vahsilesiyor yani kotu laflar etmeye basliyor
Galiba denge problemi var
Birde hatirladigim siz daha 20 yasindayken evlenmistiniz dimi 10 yili da devirmissiniz az sureli bir evlilik degil
Ne yani evlilik aşkı öldüruyor mu zamanla

Genişletmek için tıkla...

Narsist kişilik bozukluğu olduğunu düşünüyorum.
Bugünki pişmanlığı, ev dağılana, istediği bir şeyi yapmayana kadar devam eder.
Hatta yarın yine ulu orta öpücüklere boğulurum, elalem içinde serenatlarla karşılaşırım falan.
Süreç böyle işliyor.
Ha bir de sus payı alır kesin, uzun zamandır istediğim maddi külfetli bir şey vs.
Bari artık tam altın cinsi bir şey isteyeyim de, birikim olur bana.
Her türlü kafam keseyi doldurmaya çalışıyor artık.

filmdelisi .!.:

Ah Mune...
Geleceğimden yazıyor gibisiniz.
Hala inanamıyorum, bu kadar olur.
Şahit olduğunuz evlilikte de işler böyle yürüyormuş ama, tam da sizin mesajı görmeden başka bir üyeye maddi açıklama yaptım.
Ne kadar ağır değil mi, okumuş etmiş, mesleği olan, dimdik yetiştirilmiş bir kadının ailesinden bez parası istemesi, hatta isteyememesi...
İçimi gördünüz ve görülebilir, anlaşılabilir olmak bile ışık tuttu bana.
Mesaj kutum doldu, o kadar benzer şeyler yaşayanlar varmış ki...
İkinci üyelik mi alsam dedim, sonra ben utanılacak bir şey yapmıyorum, gerçeğim bu.
Değiştirmek için tüm şartları oldurmaya çalışıyorum ve olumsuz yorum da gelse, hepsi kabulüm eğer saygı çerçevesinde ise, çünkü ileride bin beterini duyacaksın zaten dedim ve döküldüm.
İyi ki dökülmüşüm, farklı bakış açıları kazandım.
Ve bir daha çelik gibi direncim olduğunu anladım.
Buradaki üyeler kadar rahatsız etmedi beni işittiklerim, bu benim için iyi bir şey.
Kendimi korumaya alıp, ondan gelecek her şeye kapatmışım, bir nevi savunma mekanizması kurmuşum kendime.
Mücadeleye devam, sadece çocuklarımın maddi ihtyaçları için.
Desteğiniz için ayrıca teşekkür ederim çünkü gerçekten birebir gelecekten yazıyorsunuz bana.

Genişletmek için tıkla...

Maddi konuları kafanıza taktığınızı fark ediyorum, kim kafaya takmaz ki? Ben meslek sahibi değilim, çalışmışlığım bile yok ama inanın boşanmam gerekse önce maddi imkanları yoluna sokmaya çalışırım çünkü annem, ailem asla beni yarı yolda bırakmaz ama yapı olarak ben kendi göbeğini kesmeye alışmışım anne bana para ver diyemem, eşimden bile istemiyorum ki adamla 30 yıllık mazimiz var, çocuğumun bezi, kıyafeti yok diyemem, aileye denmez mi diye düşünülebilir, denir denir de diyemiyorsunuz işte, kişiliğiniz, gururunuz, kuyruğu dik tutan yapınız sizi engelliyor, her işinizi kendiniz halledeceksiniz illa ki, öyle alışmışsınız çünkü, hem zaten nereye kadar?

Ben bunca psikolojik eziyetten güçlü bir kadın çıkacağını biliyorum, zira o kadının hamurunda zaten ayakları üzerinde durabilecek güç var, sadece biraz zaman kaybetmiş, biraz sendelemiş ve bastırılmış.

Boşanma sonrasını dahi yazabilirim size, hissedeceğiniz duygulara kadar herşey aynı olacak, nasıl desem nasıl ifade etsem hani yıllarca sırtınızda ağır bir yük taşırsınız ama o yükten kurtulamazsınız bir türlü, hani içinizden doya doya kahkaha atmak geçer ama nasıl güleceğinizi bilemezsiniz ya, boşandığınız gün sırtınızdaki yük yok olur, gülmeyi yeniden öğrenirsiniz, garip tuhaf nasıl desem böyle delice bir sevinç yaşanıyor, sonrasıysa huzur, nefes almayı da yaşamayı da yeniden öğreniyorsunuz.

Yeniden nefes alıp yaşamayı öğreneceksiniz, içinizden gelerek ağız dolusu kahkahalar atacaksınız inanıyorum.

zlt8 .!.:

Duygusal boşalma yaşıyorsunuz sanırım. Ama önce sunu bir kendinize itiraf edin güçlü görünme ya da güçlü olmak zorunda değilsiniz. Ayrıca eşiniz hakaretlerine katlanmanız sizi güçlü ve dik duran bir kadın yapmıyor aksine o hakaretleri sindirip güçsüzleşmenizi sağlıyor. Tüm yazdıklarınızın içinde en çok üzüldüğüm şey sevgisizliğiniz. Eşiniz sizi sevmiyor üstüne çok çok acımasız bir insan. Değil aynı evde yaşamak çevremde istemeyeceğim biri. Seninle birlikte olurken gözlerimi kapatıp başkasını hayal ediyorum u duymanın verdiği acıyı hangi fiziksel işkenceyle karşılatırabilirim bulamıyorum kendi adıma.
Çocugum yok çocuk sahibi olmanın, anne olmanın ne demek oldugunu bilmem ama çocuk oldum onun ne demek oldugunu siz de ben de biliyoruz hatırlıyoruz çocuklugumuzu. Bütün bu hakaretlere çocuklarınızın geleceği için göz yumuyorsunuz belki de. Çocuklugumdan çok tramvalarım var hepsini hatırlarım ekonomik durumumuz evdeki huzursuzluklar gelin kaynana sorunları bunlarla başa çıkmaya çalışan zavallı annem. Ama babamla aralarında hiç sevgisizlik hissetmedim hiç bir zaman babam anneme hakaret etmedi çok kızdı küstü yaptıklarını söylediği sözlere kadar hatırlıyorum ama hiç ona sen nasıl kadınsın demedi. Demek istediğim onlar sizi görüyor, duyuyor ve kayıt cihazı gibi hatıraları kayıt ediyorlar. Evet ekonomik olarak kendinizi güvende hissetmeniz gerekiyor boşanmak için zor ve korkutucu. Ama hayata da bir kere geliyoruz bir nimet bize sunulan hayat, eşinizin size bunu yapmasına izin vermeyin. Evet seçiminiz yanlıştı ama yanlışınızdan dersinizi alın ve ileriye bakın. Bu evliliği yapmak bir yanlışsa evli kalarak 10 katı yanlışa sebep oluyorsunuz.
Son olarak neden bilmiyorum hissettiğim bütün bu yazdıklarınızın sadece bir duygusal boşalmadan ibaret oldugu. Sizin bence bu evliliği bitirecek cesaretiniz yok gibi. Üzgünüm bunlar hissettiklerim.

Genişletmek için tıkla...

Paylaşımınız için çok teşekkür ederim.
Sizin yazınızda kendi naifliğimi, kırmamaya çalışarak gerçekleri söyleme çabanızı gördüm.
O sebeple bu teşekkürüm.

Duygusal bir boşalım konusunda haklısınız, benim de içerikte belirttiğim bir şey bu.
Yazarken düşünmeden, sadece bu yola çıkarken ve şuan karşılaştıklarımı hissederek yazdım.
Benim için bile fazla duygusal olmuş, okudukça gözlerim doluyor.
Ama hayatım bu kadar dramatize değil ya da kocam olacak şahıs sürekli ensemde falan tip değil.
Sonuna kadar psikolojik şiddet görüyorum, kendi canı acıdığında ya da yaptıkları yüzüne vurulup içinden sıyrılamadığında bu karakterine bürünüyor.
Yani nasıl anlaşıldım pek emin değilim de, evde susup kenara pısan, gizli gizli ağlayan bir kadından çok başkayım.
Sesim ve yaptırımlarım çok yüksek, tek çözemediğim şey ondan kurtulmak.
Lafları umrumda değili kimse anlayamadı ama, sağlıklı gördüğünüz ve kaale aldığınız birinden incinirsiniz.
Ben öyle görmüyorum ki, adam kafayı yedi!
Ak dese inanmam, kara dese inanmam.
O sözleriyle oturup ağlayacak olsaydım, bu gece aşk naraları atarken de mutluluktan havaya uçardım.
Ama inanmıyorum ki, çünkü hasta!
En tehlikeli hastalık, narsist, egoist, kendi hastalığını kabul etmeyen tipten.

Umarım siz değil ben haklı çıkarım ve bir gün sonunda bitti diye, şuan nasıl haykırdıysam o gün de bağırırım.

inanın insanın kendi yüzüne gerçekleri çarpması başkasından daha sert oluyor naif olamıyoruz kendimize. Siz aslında içinde bulundugunuz durumun tüm gerçeklerinin ve ne yapmanız gerektinin farkındasınız. Hemen hemen aynı yaşlardayız sizin yerinize kendimi koyuyorum böyle bir durumda kendimi hayal bile edemiyorum siz bunu yaşıyorsunuz. 30 yaşıma gelip artık 20 lerimin çok geride kaldıgını farkettiğimde yaşadıgım bir günün bile ne kadar değerli oldugunu farkettim. Evet savaşmak dik durmak başarabilmek güzel şeyler ama bazen de pes etmek lazım kendimiz için huzurumuz ve mutlulugumuz için. Sizin aglamamanız sessiz kalmamanız güzel ama karşılıgında bir değişim elde edebiliyorsunuz. Siz eşinizle aynı frekanslarda yaşamıyorsunuz bile. Aynı sizin söylediğiniz gibi onun hakaret edip sonra pişman olması bir cycle ve sizin tepkileriniz de bir cycle. İki tarafta bu iniş çıkışlara çok alışkın ve cycle ın bir parçası olmuşsunuz dışına çıkamıyorsunuz.

Bazen bekar zamanlarımda ya da öğrencilik yıllarımda keyif alarak yapabileceğim şeyler varken zamanımı alakasız boş işlerle geçirmişim diye düşünürüm.bu beni bugünü dolu dolu yaşamak için motive eder. Siz hiç düşünüyor musunuz ya da hayal kuruyor musunuz şu an bu adamdan boşanmış olsanız nasıl bir huzura mutluluga sahip olacaksınız. Bu adamdan kurtulmadıgınız sürece kaçıracagınız o mutlu günleri düşünün mesela.[/QUOTE]

peynirlirecel .!.:

İyide herkes kendine ait bir ev araba üstüne en az 5 bin maaşla mı boşanıyor
Öyle olsa ülkede boşanmaların yüzde seksene yakını olmazdı
Artık maddi durum ve çocuklar için bile katlanılmayacak olaylar ve sözler var konuda

Ayrıca olanakların gelişmesini bekliyorum demek sadece kendi kendini kandırmak
Kadınlar kulubünde en çok öğrendiğim şey bu oldu benim

Genişletmek için tıkla...

Ama benim hayat standardım bu yani.
Ben ne yapabilirim?
Kendim için istemiyorum, bu yaşa kadar gördüm geçirdim.
Çocuklarımın alıştığı şeyler var, başka bir iletide açıkladım.
Hadi kısayım kısayım kendimden, yemeyim içmeyim ama nereye kadar?
Alıştıkları ve bekledikleri tatilleri, gittikleri oyunlar, başlayacakları dünya para olan kreşleri vs.
Çocuklarım zaten yemek seçer ve masraflı çocuklar.
Benim şuan yalnız başıma çocuklarıma bakış, bir ev geçindirmek için asgari olarak 7 bin civarı bir paraya ihtiyacım var.
Bu da asgari diyorum, benim ekonomik düzenime göre öyle.
Bu gelir de ancak, ona kaptırdığımı alır bir ev alırsam ya da ondan evimizi alıp, satıp daha küçük bir eve geçersem böyle.
Eğer adama kaptırdığım şeyleri geri alabilir, öngördüğüm iki senede birkaç mal mülk edindirebilirsem en azından hayat boyu bu yaşam tarzlarını koruyabilirim.
Ben kendimin gördüğünden daha aşağısına çocuklarımı indirmek istemiyorum.
Bu kibir değil, aksine belki de acizlik.
Şuan o adama maddi bağımlı olmak benim acizliğim.
Güzel bir hayatı yaşıyor olmak ve sadece çocuklarımın yara almadan kurtulmasını sağlamak, beni kibirli, paragöz, güç delisi ve bilimum söylenen sıfatlardan yapmıyor.
Aksine tam da bir annenin yapması beklenen şey, aklımı kullanırsam hayatlarını refah içinde götürebileceğim.
Mesele bu.

zlt8 .!.:

inanın insanın kendi yüzüne gerçekleri çarpması başkasından daha sert oluyor naif olamıyoruz kendimize. Siz aslında içinde bulundugunuz durumun tüm gerçeklerinin ve ne yapmanız gerektinin farkındasınız. Hemen hemen aynı yaşlardayız sizin yerinize kendimi koyuyorum böyle bir durumda kendimi hayal bile edemiyorum siz bunu yaşıyorsunuz. 30 yaşıma gelip artık 20 lerimin çok geride kaldıgını farkettiğimde yaşadıgım bir günün bile ne kadar değerli oldugunu farkettim. Evet savaşmak dik durmak başarabilmek güzel şeyler ama bazen de pes etmek lazım kendimiz için huzurumuz ve mutlulugumuz için. Sizin aglamamanız sessiz kalmamanız güzel ama karşılıgında bir değişim elde edebiliyorsunuz. Siz eşinizle aynı frekanslarda yaşamıyorsunuz bile. Aynı sizin söylediğiniz gibi onun hakaret edip sonra pişman olması bir cycle ve sizin tepkileriniz de bir cycle. İki tarafta bu iniş çıkışlara çok alışkın ve cycle ın bir parçası olmuşsunuz dışına çıkamıyorsunuz.

Bazen bekar zamanlarımda ya da öğrencilik yıllarımda keyif alarak yapabileceğim şeyler varken zamanımı alakasız boş işlerle geçirmişim diye düşünürüm.bu beni bugünü dolu dolu yaşamak için motive eder. Siz hiç düşünüyor musunuz ya da hayal kuruyor musunuz şu an bu adamdan boşanmış olsanız nasıl bir huzura mutluluga sahip olacaksınız. Bu adamdan kurtulmadıgınız sürece kaçıracagınız o mutlu günleri düşünün mesela.

Genişletmek için tıkla...

[/QUOTE]
Bizim mesele yin ve yan gibi.
Şuan düşünüyorum tam da bu.
İyisi kötüsü sürekli değişen, etkiyi tepki önemli değil, süreki birbirinin peşinde zıtlaşan ve aynı zamanda tamamlayan kutuplar.
Boşandığımda nasıl bir hayatım olacağını hayal edemiyorum çünkü 18 yaşımdan beri hayatımda ve bu şehirde onsuz hiç yaşamadım.
Yani neleri kaçırdım, nelerle mutlu olurum hiçbir fikrim yok.
Beraber büyümenin de dezavantajı bu sanırım.

Nefes almayı özledim, kafa boş, gene neye söylenecek de cinlerimi tepeme çıkaracak acaba, ilacım da bitti başım ağrımasa bari, erken kalksa da çocuklara baksa beni uyandırmasa insan gibi uyuyayım bir işe yarasa gibi nice düşüncelerim, onla kafayı bozmuşluğum, her an kavgaya hazır olduğum bir hayatı istemiyorum.
Başka türlüsünün nasıl olduğunu ise unuttum.
Birçok insan fazla özgüvemimi boş, güç söylemlerimi yersiz bulmuş ama; 13 yaşında ergen cesareti ile ailesine rest çekip, yatılı okula gitmiş bir kız olmayı özledim.
Oradaki masum ve belki de içi boş gücü arıyorum derinlerimde:
Ben en büyük savaşımı çocuk yaşta bir başına hayata tutunma ve yalnızlık ile vermişken, kocamın ettiği hakaretler ya da güç gösterisi ancak sıyırır geçer bedenimi.

peynirlirecel .!.:

Bakın hiç kimsenin boşanmasından bir kar elde ettiğimiz yok boşanma avukatı değiliz çoğumuz
Gayet idare edilebilir durumdayken inat uğruna boşananları çocuğu anne baba bir büyütmeyenleri bende anlamam
Ama konu sahibi kendi durumunun farkında değil
benim arkadaşımın 3 ayrı kadınla aldatıldığı kadının kendi evinde kocasının evden atılıp annesinin evinde kaldığı evlilik daha çekilebilir duruyor konu sahibininkinden
O kadın hiç değilse umurumda değil bana kiramı yatırıyor faturaları ödüyor eve gelmiyor suratını görmüyorum cehenneme kadar yolu var diyorum diyor
Konu sahibi o kadar hakaretin üstüne adamla aynı yatakta uyuyor
Şu an umursamadığımı düşünmesi bile bir nevi kendini kandırma evindeki huzursuzluk yüzünden mide kanseri olan insanlar var

Genişletmek için tıkla...

İşte o size göre öyle.
Benim için aldatma sadece bedenen ya da yaşanan bir ilişkiden ibaret değildir.
Kocamın bana yalan söylemesi, oradayım deyip başka yerden çıkması, kandırmaya çalışması gibi şeyler, 1 saniye aynı ortamda nefes alamayacağım şeylerdir.
Kaldı ki bir kadınla aldatılmak!
Ha, sivri dilli ve zaten zehirleri karşılıklı saçan birine söylenen şeyler, sizdeki etkiyi bende yaratmıyor diye psikolojisi bozuk ya da kendimi kandırmacada olmuyorum.
Sizin verdiğiniz örnekle benim yaşadığım bambaşka.
Eğer o kadın da kocasını aldatıp, en azından paramı veriyor hala dese, bir nebze kıyaslayabilirdiniz, anlatabildim mi?
Kocasını para için çeken kadın tiplemenizden sıyrılın, çocuklarının refahı için kocasının narsist kişiliğine katlanma yolu arayan ama bulamayıp ona dönüşen, aynı zamanda bu süreçte kendini kalkındırmak için çare arayan bir kadın düşünün.
Beni hiçbir şekilde aldatılıp da para bekleyen bir kadınla kıyaslayamazsınız.
Yuh yani, verdiğiniz örnekle amaç dibe batırmak mı, damara basmak mı ya da yardımcı olmak mı!
Siz bu verdiğiniz örneğe hayırlı bir amaç güdebiliyorsanız diyecek sözüm de yok.
İşte benim de damarım bu hanımefendi.
Keşke aldatılsaydım da ibrete alem, bir erkek müsvettesi donuna kadar nasıl alınıyor, nasıl ifşa edilip tüm itibari yerle bir ediliyor, insan içine çıkacak, iş yapacak hali kalmıyor, tüm aile ilişkileri zarar görüyor göstermiş olurdum.
Bilboard falan hazırlatıp, e gazetelere ilan verirdim.
O kadar damarımdır!

filmdelisi .!.:

Ama benim hayat standardım bu yani.
Ben ne yapabilirim?
Kendim için istemiyorum, bu yaşa kadar gördüm geçirdim.
Çocuklarımın alıştığı şeyler var, başka bir iletide açıkladım.
Hadi kısayım kısayım kendimden, yemeyim içmeyim ama nereye kadar?
Alıştıkları ve bekledikleri tatilleri, gittikleri oyunlar, başlayacakları dünya para olan kreşleri vs.
Çocuklarım zaten yemek seçer ve masraflı çocuklar.
Benim şuan yalnız başıma çocuklarıma bakış, bir ev geçindirmek için asgari olarak 7 bin civarı bir paraya ihtiyacım var.
Bu da asgari diyorum, benim ekonomik düzenime göre öyle.
Bu gelir de ancak, ona kaptırdığımı alır bir ev alırsam ya da ondan evimizi alıp, satıp daha küçük bir eve geçersem böyle.
Eğer adama kaptırdığım şeyleri geri alabilir, öngördüğüm iki senede birkaç mal mülk edindirebilirsem en azından hayat boyu bu yaşam tarzlarını koruyabilirim.
Ben kendimin gördüğünden daha aşağısına çocuklarımı indirmek istemiyorum.
Bu kibir değil, aksine belki de acizlik.
Şuan o adama maddi bağımlı olmak benim acizliğim.
Güzel bir hayatı yaşıyor olmak ve sadece çocuklarımın yara almadan kurtulmasını sağlamak, beni kibirli, paragöz, güç delisi ve bilimum söylenen sıfatlardan yapmıyor.
Aksine tam da bir annenin yapması beklenen şey, aklımı kullanırsam hayatlarını refah içinde götürebileceğim.
Mesele bu.

Genişletmek için tıkla...

Konunuzun özeti ilk cümleniz aslında, mevzu bunca sayfa boşuna uzamış. Siz hayat standartlarınızdan vazgeçemiyorsunuz çocuklarınız bahane. Sizi böcek gibi ezen, hakaret üstüne hakaret eden bu adama , elle tutulacak bir tek yanı kalmamış bu evliliğe eyvallah deme nedeniniz sadece para üzgünüm.

Mutlu çocuk sağlıklı bir ruh haline sahip anne baba ile mümkündür. Sağlıksız, sürekli didişen, huzursuz ailelerin çocukları lüks kreşe giden mutsuz ve problemli çocuklar olur sadece. Tüm önceliğim çocuklarım demenize binaen yazıyorum bunu.

deniz us .!.:

Ne kadar güzel yazmışsınız duygularınızı.
Ama bu kadar kendini tanıyan bir bayanın bunlara katlanmaması lazım
Acaba ne kadar ömrümüz var biliyor muyuz ? hayır
kalan ömrümüzü böyle tüketmek sizce reva mı
Hele ki değmeyen biri için bence bu iç döküş olmamalı
Yeniden doğuş kendinizi tanıma ve sizin için yeni kararlar olmalı

Genişletmek için tıkla...

Katiliyorum

İnsan her şeye alısıyor neler neler yasayanlar hayatlarına devam ediyorlar. Eminim cocuklar ve siz de daha düşük yasam standartlarına bir gün alışırsınız. Ve eminim daha mutlu olursunuz. Belki her istediginizi yiyemezsiniz belki cok lüks bi arabaya binemezsiniz (ben hic binmedim mesela emin olun böyle de yasanıyor) ama yasayacaginiz huzura deger. Yillar sonra geriye dönüp ne yaptim ben kendime mi demek istiyorsunuz

Forumda olgun ve seviyeli yorumlarinizi begenerek okurdum denk geldikce. filmdelisi Sıkıntı yaşıyor olmaniza üzüldüm. Ama denenmis ve yürümüyorsa bitirmek en iyisi. Ruhu hasta olanlarla mücadele etmek, saglam kişiyi hasta edebiliyor, daha fazla zarar almadan kurtulun dilerim. Kuzenimin de bosanacagi haberini aldim, ayrilinca "oh" deyip nefes alacak, rahatlayacak 3 çocuğuyla ama icim buruk. Aklima gelip duruyor. Ama rahat edecekler insaallah, evde etkisiz eleman bir erkekle yasamaktansa...
Güzellikler diliyorum size, mutlu olun ins.

Safsarisin .!.:

Evet bende sizin 2 nizin o yorumlarını izlemiştim hatta yaranmaktir falan demisti filmdelisi sende sey demistin galiba esi istiyorsa verebilir tabiki kilo falan hatırladım

Genişletmek için tıkla...

Evet eşlerin birbirine müdahale etme,kilosuna saçına başına karışma hakkı var bence,çünkü ben karışıyorum mesela,yanımda gezdirip mıcıklayıp sevebileceğim tek kişi oysa azcık gözüme hitap etsin canım (hastalık vs gibi zorunlu ve insani durumlar hariç tabi,ben normal akışındaki mazaretsiz hayatlar için konuşuyorum)

filmdelisi .!.:

Ama benim hayat standardım bu yani.
Ben ne yapabilirim?
Kendim için istemiyorum, bu yaşa kadar gördüm geçirdim.
Çocuklarımın alıştığı şeyler var, başka bir iletide açıkladım.
Hadi kısayım kısayım kendimden, yemeyim içmeyim ama nereye kadar?
Alıştıkları ve bekledikleri tatilleri, gittikleri oyunlar, başlayacakları dünya para olan kreşleri vs.
Çocuklarım zaten yemek seçer ve masraflı çocuklar.
Benim şuan yalnız başıma çocuklarıma bakış, bir ev geçindirmek için asgari olarak 7 bin civarı bir paraya ihtiyacım var.
Bu da asgari diyorum, benim ekonomik düzenime göre öyle.
Bu gelir de ancak, ona kaptırdığımı alır bir ev alırsam ya da ondan evimizi alıp, satıp daha küçük bir eve geçersem böyle.
Eğer adama kaptırdığım şeyleri geri alabilir, öngördüğüm iki senede birkaç mal mülk edindirebilirsem en azından hayat boyu bu yaşam tarzlarını koruyabilirim.
Ben kendimin gördüğünden daha aşağısına çocuklarımı indirmek istemiyorum.
Bu kibir değil, aksine belki de acizlik.
Şuan o adama maddi bağımlı olmak benim acizliğim.
Güzel bir hayatı yaşıyor olmak ve sadece çocuklarımın yara almadan kurtulmasını sağlamak, beni kibirli, paragöz, güç delisi ve bilimum söylenen sıfatlardan yapmıyor.
Aksine tam da bir annenin yapması beklenen şey, aklımı kullanırsam hayatlarını refah içinde götürebileceğim.
Mesele bu.

Genişletmek için tıkla...

5 yildir calismiyorsunuz ve aylik 7 bin lira gelirim olursa bu sartlar olusmus olur diyorsunuz.Baya uzun zamandir iş piyasasinda mi degilsiniz acaba ya da bu meblag sizin icin normal bir rakama donusmus size sunulan maddi konforla.Turkiye sartlarinda %20 lik kisimi gecmez bu maasi alabilen.Yani bu konuda hayalkirikligina ugrayabilirsiniz ya da bu maddi olgunluga erismek icin cok uzun yillar o evde hapsolmak zorunda kalabilirsiniz.
Hayat standarti konusuna gelecek olursak,esinizin babasi iflas etmis,para muslugu kesilmis ve ailece bes parasiz kalmis olsaniz ne olacakti ? O tatillere ,ozel kreslere gidebilecek miydi cocuklar ?Size su kadar soyleyeyim kuzenlerim (2 kiz) tam da bahsettiginiz gibi cocukluklarini luks icinde yasadilar.Kahvaltiya feribota atlayip baska sehre kahvaltiya giderlerdi.Kimse de bisiklet yoktu.Onlarda en iyisi vardi.Enistem 4 -5 ayda bir luks araba degistirirdi..Isler tersine dondu hemde tam ergenlik donemlerinde.Dershaneye okul yardimiyla yazildi kuzenim.Ikisi de meslek sahibi anne babasina da bakiyorlar simdi.Bir sekilde ki ergenlik bunun icin cok kritik bir yastir, her yasama alisiyor insan ki daha cocuklariniz bunun bilincine varamayacak yaştalar.2 bucuk yasindaki kiziniz siz kendinizi tek basina toparlayana kadar yazin ultra hersey dahil otele gidemedi diye eksik kalmayacak.Ama o evde kaldigi muddetce her turlu psikolojik siddetin etkisinde olacak.
Ben ogretmenim.Maddi durum acisindan en yoksulundan en zenginine kadar ogrencim oldu.Ailevi problemleri olan cocuklarin maddi durumu kotu olanlardan cok daha fazla problemli oldugunu %100 soyleyebilirim.
Yani tatil,kres,ozel kurs,imkanlar derken cocuklarinizda tamiri mumkun olmayan yaralar acip cok daha fazla olumsuz etkilenmesine firsat vermemenizi tavsiye ederim.
Bence oncelikle siz kendinizi bu 5 senedir icinde bulundugunuz maddi konforun rahatligindan siyirmaya alistirin.Sonrasi daha kolay olacaktir.