Yarın öbür gün o bel kötülesse, ne yapacak acaba cok merak ettim. Bindigi dalı kesmek diye buna denir.
Ben ciddiye aldım, bunu da gösterdigime inanıyorum yeterince, artık tükendim ben de ama. Kendi haline bırakacagım istedigi gibi. Onun bunun doldurusuna da geliyor zaten. Gitmek istiyorsa gitsin. Tek cabalamaktan, agzıma bir parmak bal calınıp habire aynı seyleri yasamaktan cok yıprandım. Zaten bir dolu derdim var, yolu bir yapmaya gene ugrasırım ama bu tavırları ile degil. Cünkü psikolojik yıpranınca bir sey yapamıyorum. Cok seviyorum, ama anlamıyor. Böyle de degildi. Sonradan böyle oldu. Süpriz yumurta.
Aynen böyle oldugunu düsünüyorum, oynatabilecegi bir kukla gibi. : )
Oglak degil.
Niye ki?