Herkese merhaba, artık sinirlerim çok yıprandı ve benim gibi olan varsa diye sizlere sormak istedim.
Bir buçuk yıllık evliyim 2 kedim ve bir köpeğim var. Evlenmeden önce eşime köpek istediğimi babam istemediği için evlendiğimiz de sahiplenmek istediğimi söylemiştim. Kendisi sıkıntı yapmamıştı. Ailemin evinde 3 kedimiz vardı annem vermek istemediği için ben evlendiğim de sokaktan bir kedi sahiplendim diğerini de eşim kendi getirdi. Köpeğim de dedemin bahçesinde ki kendi köpeğinin yavrusu. Köpeğimin maalesef tuvalet eğitimi yok çok üstünde durmadım eşim kızarak öğretmeye çalıştı ben kıyamadım. Kendilerine ait odaları var ve oraya yapıyor fakat takip etmezsem mutfağa yapıyor. Evi sürekli olarak temizliyorum halılarımı sürekli yıkarım, yerleri her gün siliyorum, kumlarını zaten her gün temizliyorum. Bir kedim tekir olduğu için yaramaz gece yatak odasını kapatınca miyavlıyor eşim de açık kalmasını istemiyor. Biz belirli aralıklarla kavga ediyoruz. Kedinin miyavlaması, köpeğin bir şey yapması falan. Bunları yazıyorum ama tuhaf bir şey daha var eşim hayvanları sever dışarda görsün besler evdekileri aynı şekilde sever ama bir an oluyor evde tüy görüyor ya da başka bir şey gözü dönüyor. Sahiplendirmek istiyor. Onlar benim için bir hayvan değil evlat. Benim için asla bir çocuktan farkları yok benim gibi olanlar anlarlar. 1 yıldır bebek istiyoruz nasip olmadı evdeyim çalışmıyorum şuan bana arkadaşlar. Cok uzattım biliyorum. Sormak istediğim ne yapsam da bu sorunu cözsem ? Sorun olmasın zaten çok tuhaf çünkü onlara ne kadar bağlı olduğumu biliyor. Olur da sahiplendirsek ondan çok büyük soğuyacagımı psikolojimin de bozulacağını biliyor. Ha bir de insanlar bize gelmek istemiyormuş rahatsız oluyorlarmış. Kim onlar bana niye demiyorlar diyorum. Zaten öyle insanlar hayatım da olmasın diyorum. Ablasının küçük kızının alerjisi var bize gelemiyorlarmış. Zaten bir samimiyetimiz yok evde yavularimın olması velki iki ayda bir gelecekler. Fikirlerinize ihtiyacım var. Yorulmadan buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim
Bir buçuk yıllık evliyim 2 kedim ve bir köpeğim var. Evlenmeden önce eşime köpek istediğimi babam istemediği için evlendiğimiz de sahiplenmek istediğimi söylemiştim. Kendisi sıkıntı yapmamıştı. Ailemin evinde 3 kedimiz vardı annem vermek istemediği için ben evlendiğim de sokaktan bir kedi sahiplendim diğerini de eşim kendi getirdi. Köpeğim de dedemin bahçesinde ki kendi köpeğinin yavrusu. Köpeğimin maalesef tuvalet eğitimi yok çok üstünde durmadım eşim kızarak öğretmeye çalıştı ben kıyamadım. Kendilerine ait odaları var ve oraya yapıyor fakat takip etmezsem mutfağa yapıyor. Evi sürekli olarak temizliyorum halılarımı sürekli yıkarım, yerleri her gün siliyorum, kumlarını zaten her gün temizliyorum. Bir kedim tekir olduğu için yaramaz gece yatak odasını kapatınca miyavlıyor eşim de açık kalmasını istemiyor. Biz belirli aralıklarla kavga ediyoruz. Kedinin miyavlaması, köpeğin bir şey yapması falan. Bunları yazıyorum ama tuhaf bir şey daha var eşim hayvanları sever dışarda görsün besler evdekileri aynı şekilde sever ama bir an oluyor evde tüy görüyor ya da başka bir şey gözü dönüyor. Sahiplendirmek istiyor. Onlar benim için bir hayvan değil evlat. Benim için asla bir çocuktan farkları yok benim gibi olanlar anlarlar. 1 yıldır bebek istiyoruz nasip olmadı evdeyim çalışmıyorum şuan bana arkadaşlar. Cok uzattım biliyorum. Sormak istediğim ne yapsam da bu sorunu cözsem ? Sorun olmasın zaten çok tuhaf çünkü onlara ne kadar bağlı olduğumu biliyor. Olur da sahiplendirsek ondan çok büyük soğuyacagımı psikolojimin de bozulacağını biliyor. Ha bir de insanlar bize gelmek istemiyormuş rahatsız oluyorlarmış. Kim onlar bana niye demiyorlar diyorum. Zaten öyle insanlar hayatım da olmasın diyorum. Ablasının küçük kızının alerjisi var bize gelemiyorlarmış. Zaten bir samimiyetimiz yok evde yavularimın olması velki iki ayda bir gelecekler. Fikirlerinize ihtiyacım var. Yorulmadan buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim
