Merhaba arkadaşlar sizlerden fikir bekliyorum. Kafam çok karışık. Karışık bir durumun içerisindeyim. Gayet güzel ilerleyen bir ilişkim vardı. İlk bir ay çok güzeldi. Bağlanmıştım, her şeyiyle çok güzeldi, mutluydum. İlişkimizin üstünden 1 buçuk ay geçmişti yine bir gün buluştuk. O çok tedirgin idi. Bir şey olduğunu anlamıştım. Neyin var falan sordum. Bana şöyle demeye başladı. Bir şey var ama söylersem eğer beni bırakacağından korkuyorum. Neyse ben ısrarcı oldum. Bana söz vermemi istedi ne olursa olsun bu anlattığımdan sonra beni bırakmayacaksın falan. Ben de beni korkutuyorsun aklıma farklı şeyler geliyor dedim. Her neyse zar zor çekine çekine söyledi. Söylediği şey ise "Ben daha önce evlendim ve bir çocuğum var. 4 yıl önce de boşandım." O an çok kötü oldum ne diyeceğimi bilemedim. Ağlamaya başladım. O beni sakinleştirmeye çalıştı ve durumu anlatmaya başladı. Bunun ailesi çok baskıcı ve erkenden evlendirme düşüncesinde. 17 yaşında hiç tanımadığı, sevmediği biri ile evlendirmişler. Kötü şeyler yaşamış. Hep birlikte aynı evde imişler. Neyse işte sorunlar doğrultusunda evlilik sona ermiş. Ben bunu kabullenemedim ona çok kızdım neden baştan söylemedin bağlandıktan sonra bana bunu yapmamalıydın vs. O gün ağlayarak ve bitirme düşüncesinde olarak buluşmadan ayrıldım. 3 gün boyunca çok kötü idim. Çok düşünceli kafam karışık. Onu anlamaya çalıştım. 4.gün tekrar görüştük konuşmak için. Çok dil döktü, anlattı. Ben çok seviyorum çok alıştım ve bunu kabul ettim. Kabullenmeye çalıştım. Birbirimizi gerçekten seviyorduk. Aramızda farklı bir bağ vardı. Ben sevgisini hissediyordum ve zorlu bir hayatı var bunu anlamıştım. Neyse daha sonra memleketine gitti. Sürekli sesli, görüntülü konuşuyoruz. Bana şey diyor bu sene söz, nişan yapalım. Ama benim yaşım ve ailem den ötürü öyle bir şey olamazdı. Biraz daha zaman lazımdı bunu zaten en başta da konuşmuştuk ve biliyordu. Ama yine de tekrar tekrar söylüyordu. İlişkimiz ilerledi ve yine bir gün konuşurken şöyle dedi: Ailem artık evlenmemi istiyor. Ya kendi bulduğun ile ya da bizim istediğimiz ile evleneceksin diyorlarmış. Ailenle konuş en azından bi yüzük takalım dedi bana. Yine tabii ki de çok üzgünüm ne yapacağımı bilmiyorum. Babam asla izin vermez onu biliyorum sözünü bile edemem ama anneme söyleme kararı aldım. Anneme anlattım ve tahmin ettiğim gibi karşılık verdi. Babamın asla izin vermeyeceğini, daha yaşımın küçük olduğunu ve daha birçok sebep. Onu aradım anlattım böyle böyle. İkimizde ağladık ve bitirdik, zorunda kaldık. 2 hafta geçti bayram geldi ve bana mesaj attı sonra konuştuk nasılsın falan. Buraya geleceğini söyledi. Okuldan dolayı ve geldi yine görüştük. Çok karışık gerçekten seviyoruz ama olamıyoruz, imkansız gibi bir şeyiz. Görüştük yine eskisi gibi her şeyi unutmuş gibi. Aradan 2 gün geçti sabah beni aradı. Ben memlekete gidiyorum. Hadi sen de çık gel benimle yuvamızı kuralım vs. dedi. Bunu yapamazdım. Beni sözlendirecekler falan dedi bana. Yine hüzünlü bir kapanış. Neyse gitti memleketine hiç konuşmadık. 1 hafta geçti ben dışarıda iken tesadüfen karşılaştık. Bi an birbirimize baktık ve bakışlarımızı çevirdik. Akşamında dayanamayıp yazdım. Mesafeli konuştuk ve yine görüşme ayarladık. Görüştüğümüzde hem çok duygulu hem de çok karışıktık. Bana sözlendiğini söyledi. Ama yine mutsuzdu. Ailesinin istediği bir kız ve mecburiyetten bi ilişki sürdürüyor. Arkadaşlar çok kötü bir durum. Sevdiğim kişiyi başkası ile böyle düşünmek canımı çok yakıyor. Kendime diyorum ben ne yapıyorum. Çabalıyorum, vazgeçmek istemiyorum. Ama önümüzde engel çok. Bana fikir verir misiniz? Çok ayrıntıya giremedim uzamasın diye ama duygu olarak çok farklı. Aslında bana kaldıramayacağım şeyler yaşattı ama kopamıyorum. Çok karışığım. Ne dersiniz
... 
