- 2 Şubat 2016
- 25
- 30
- 3
- 35
- Konu Sahibi Teacher611634
-
- #1
Hepinize merhaba arkadaşlar,
Öncelikle şunu belirtmek istiyorum , ben daha eski bir üyeyim fakat burada gerçek hayattan arkadaşlarım da olduğu için, ikinci bir üyelikle yazmak istedim ,
sizlerin yorumlarına güvendiğim için , sizlere biraz içimi dökmek ve fikirlerinizi almak istiyorum .
Hikayeme en başından, fakat kısa bir özet olarak geçerek başlamak istiyorum ;
Ailem ; annem ve babam ikisi de öğretmen, görünüşte okumuş modern insanlardı fakat ,
annem; kendisi de çok kız kardeşli ve bir aileden geliyor,
Kendi ailesinden kız olduğu için hiç değer görmemiş , dolayısı ile erkek çocuğu pek kabul etmese de onun gözünde çok çok daha kıymetli,
biz de iki erkek bir kız kardeşiz , Babamızı biz küçükken kaybettik , bir kardeşim bekar annemle yaşıyor ,
Bu erkek kardeş, annemin söylediğine göre ; doğduğu günden beri beter bir çocuk olmuş ,
söz dinlemez asi, üniversiteyi bile 7 yılda zar zor bitirdi annemin zoruyla ( o zamanlarda okula gidiyorum diye yalanlar söyleyip kız arkadaşı ile sokaklarda geziyormuş )
Malum öğretmen emekli maaşı ile , o hep marka kıyafetler giydi , en güzel cep telefonları eline verildi, hatta evde yemeklerin bile iyisi güzeli ona verildi, ben hiç kıskanmadım ya da darılmadım anneme bu yüzden, şimdi şimdi düşündükçe kırılıyorum gözlerim doluyor o ayrı tabii ,
Bu kardeşim hala anneme kötü sözler de sarf etse, eziyet de etse , annem ona oğlum da oğlum diyor ,
onun saygısızlığı sadece anneme de değil , çocukluk yıllarımda ve bekarlık , gençlik yıllarımda hep bana da eziyet etti, hatta fiziksel olarak da hırpalardı beni, annem de buna müsaade ederdi.
kavgalarımızda annem oğlundan taraf olmasa da ; onu her zaman erkek olduğu için evin söz sahibi ilan etti , evde Diktatörlük yapmasına müsaade etti, aman o bağırmasın , aman o kavga etmesin diye diye hep alttan aldı hep sustu, hala da öyle yapıyor..
Artık Kocaman adam oldu , ama hala annesine istediği renk bir çorabı neden yıkanmadığı için ya da sabah kahvaltısında neden tost yapmadığı için , apartmanı inletecek derecede bas bas bağırabiliyor,
ben de artık evli barklı çocuklu bir insanım ve anneme bağırmaları, terbiyesizlikleri sinirimi daha çok bozuyor , sindirmek istemiyorum, içten içe kendimi yiyorum
fakat hala annem onu evin reisi olarak gösterdiğinden ve ben de ondan yaşça küçük olduğumdan hiç ses çıkartamıyorum , ses çıkartsam bana da bekarlık zamanım gibi saldırmasından ve aramızın tamamen açılmasından korkuyorum açıkçası, çünkü ben onun suratına bir daha bakmam ve arada kalıp üzülen yine annem olur,
Benim annemden böyle bir talebim yok, fakat neredeyse haftanın üç dört annem günü bana geliyor , akşama da mutlaka oğlu geliyor , ben bu huzursuzlukları yüzünden kendi öz kardeşimden soğudum , ona karşı çocukluktan kalma, özellikle babamızı kaybettikten sonra oluşan derin yaralarım da var tabii . Çocukluğumda, sürekli bana bağırıp çağırıp hakaretler ettiği için; normalde çok sakin yapılı bir insan olmama rağmen, bazen kendimi onun pis sözlerini çocuğuma söylerken buluyorum , o kadar işlemiş bilinç altıma maalesef....
Birkaç gün önce yine bendeleri, incir kabuğunu doldurmayacak bir meseleden benimle inatlaştı ve kötü bir söz sarf etti , dolayısıyla ben de çok sinirlendim ve cevap vermeden çıktım odadan , arkamdan da şimdi telaffuz etmek istemediğim bir iki hakaret etti.
Neticede benim evimdesin ve ekmeğini yediğin insanların arkasından konuşuyorsun
ve karşında küçük kardeşin de olsa , artık anne olmuş, Koskocaman bir kadın var, ve çok kereler olduğu gibi ona yine kırıldım , giderken de benimle vedalaşmadan çekip gitti, hem suçlu hem güçlü..
Şimdi sizlere sorum ;
Ben anneme , kardeşimi evimde bu kadar sık istemediğimi söylemek istiyorum , bu kadar sık görüşüp iyice yüz göz olmaktan bıktım ,
dolaylı yollardan anneme bunu söylüyorum fakat annem torunlara özlem bahanesine sığınıp anlamamazlıktan geliyor ,
Anneme Nasıl net olarak söylesem de , o kırılmadan bu meseleyi çözsem ,
Buradan daha da uzak bir semte taşınmayı düşünüyorum , fakat o çok kısa bir vadede olamayacak gibi, o yüzden yerimde olsanız ne yapardınız , değerli fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..
İnsanı kendi ailesi ile olan dertleri daha da çok yıpratıyor maalesef.. İşin kötüsü eşime de anlatamıyorum kendi ailem neticede.... Buraya kadar okuduğunuz için ve cevaplarınız için ;
Hepinize şimdiden teşekkür ederim...
Öncelikle şunu belirtmek istiyorum , ben daha eski bir üyeyim fakat burada gerçek hayattan arkadaşlarım da olduğu için, ikinci bir üyelikle yazmak istedim ,
sizlerin yorumlarına güvendiğim için , sizlere biraz içimi dökmek ve fikirlerinizi almak istiyorum .
Hikayeme en başından, fakat kısa bir özet olarak geçerek başlamak istiyorum ;
Ailem ; annem ve babam ikisi de öğretmen, görünüşte okumuş modern insanlardı fakat ,
annem; kendisi de çok kız kardeşli ve bir aileden geliyor,
Kendi ailesinden kız olduğu için hiç değer görmemiş , dolayısı ile erkek çocuğu pek kabul etmese de onun gözünde çok çok daha kıymetli,
biz de iki erkek bir kız kardeşiz , Babamızı biz küçükken kaybettik , bir kardeşim bekar annemle yaşıyor ,
Bu erkek kardeş, annemin söylediğine göre ; doğduğu günden beri beter bir çocuk olmuş ,
söz dinlemez asi, üniversiteyi bile 7 yılda zar zor bitirdi annemin zoruyla ( o zamanlarda okula gidiyorum diye yalanlar söyleyip kız arkadaşı ile sokaklarda geziyormuş )
Malum öğretmen emekli maaşı ile , o hep marka kıyafetler giydi , en güzel cep telefonları eline verildi, hatta evde yemeklerin bile iyisi güzeli ona verildi, ben hiç kıskanmadım ya da darılmadım anneme bu yüzden, şimdi şimdi düşündükçe kırılıyorum gözlerim doluyor o ayrı tabii ,
Bu kardeşim hala anneme kötü sözler de sarf etse, eziyet de etse , annem ona oğlum da oğlum diyor ,
onun saygısızlığı sadece anneme de değil , çocukluk yıllarımda ve bekarlık , gençlik yıllarımda hep bana da eziyet etti, hatta fiziksel olarak da hırpalardı beni, annem de buna müsaade ederdi.
kavgalarımızda annem oğlundan taraf olmasa da ; onu her zaman erkek olduğu için evin söz sahibi ilan etti , evde Diktatörlük yapmasına müsaade etti, aman o bağırmasın , aman o kavga etmesin diye diye hep alttan aldı hep sustu, hala da öyle yapıyor..
Artık Kocaman adam oldu , ama hala annesine istediği renk bir çorabı neden yıkanmadığı için ya da sabah kahvaltısında neden tost yapmadığı için , apartmanı inletecek derecede bas bas bağırabiliyor,
ben de artık evli barklı çocuklu bir insanım ve anneme bağırmaları, terbiyesizlikleri sinirimi daha çok bozuyor , sindirmek istemiyorum, içten içe kendimi yiyorum
fakat hala annem onu evin reisi olarak gösterdiğinden ve ben de ondan yaşça küçük olduğumdan hiç ses çıkartamıyorum , ses çıkartsam bana da bekarlık zamanım gibi saldırmasından ve aramızın tamamen açılmasından korkuyorum açıkçası, çünkü ben onun suratına bir daha bakmam ve arada kalıp üzülen yine annem olur,
Benim annemden böyle bir talebim yok, fakat neredeyse haftanın üç dört annem günü bana geliyor , akşama da mutlaka oğlu geliyor , ben bu huzursuzlukları yüzünden kendi öz kardeşimden soğudum , ona karşı çocukluktan kalma, özellikle babamızı kaybettikten sonra oluşan derin yaralarım da var tabii . Çocukluğumda, sürekli bana bağırıp çağırıp hakaretler ettiği için; normalde çok sakin yapılı bir insan olmama rağmen, bazen kendimi onun pis sözlerini çocuğuma söylerken buluyorum , o kadar işlemiş bilinç altıma maalesef....
Birkaç gün önce yine bendeleri, incir kabuğunu doldurmayacak bir meseleden benimle inatlaştı ve kötü bir söz sarf etti , dolayısıyla ben de çok sinirlendim ve cevap vermeden çıktım odadan , arkamdan da şimdi telaffuz etmek istemediğim bir iki hakaret etti.
Neticede benim evimdesin ve ekmeğini yediğin insanların arkasından konuşuyorsun
ve karşında küçük kardeşin de olsa , artık anne olmuş, Koskocaman bir kadın var, ve çok kereler olduğu gibi ona yine kırıldım , giderken de benimle vedalaşmadan çekip gitti, hem suçlu hem güçlü..
Şimdi sizlere sorum ;
Ben anneme , kardeşimi evimde bu kadar sık istemediğimi söylemek istiyorum , bu kadar sık görüşüp iyice yüz göz olmaktan bıktım ,
dolaylı yollardan anneme bunu söylüyorum fakat annem torunlara özlem bahanesine sığınıp anlamamazlıktan geliyor ,
Anneme Nasıl net olarak söylesem de , o kırılmadan bu meseleyi çözsem ,
Buradan daha da uzak bir semte taşınmayı düşünüyorum , fakat o çok kısa bir vadede olamayacak gibi, o yüzden yerimde olsanız ne yapardınız , değerli fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..
İnsanı kendi ailesi ile olan dertleri daha da çok yıpratıyor maalesef.. İşin kötüsü eşime de anlatamıyorum kendi ailem neticede.... Buraya kadar okuduğunuz için ve cevaplarınız için ;
Hepinize şimdiden teşekkür ederim...