eşim hiçbişey söylemeden çekti gitti. daha önce bensiz markete bile gitmezdi. şimdi ise nereye gittiğini bile söylemedi. bu dağ başında kafayı yicem ben.
eve gelince hiç konuşmadık. ben de o sinirle bütün kıyafetlerimi topladım. valizlerimi hazırladım.
-dünde tamam ben gidicem ama benim suçum ne ben bunu senden duymak istiyorum hadi ne varsa içini dök konuşalım dedim.
-sonra annesini aramadığımı onların anne baba olduklarını ve aranmayı beklediklerini söyledi.
-kayınpederimi aradım ama dedim.
-tamam babamı aramışsın ama anne sesini duymadım diyebilirdin tekrar arayabilirdin dedi. ama ben biliyorum sen ben aramadığım için aramıyorsun dedi (doğumgünü bayram özel gün ben zorlarsam arar eşim benim ailemi). benim hayal ettiğim evlilik bu değildi evin içinde huzur mutluluk hiçbişey yok dedi. sorumlusu sadece ben değilim dedim.
-annemler kızım hayırdır neden aramıyorsun biz bişey mi yaptık diye bana sormadan seni arıyorlarsa ben bunda art niyet olduğunu düşünürüm. tamam hadi sana söylediler sen niye gelipte bana sormadan surat asıyorsun çocuk gibi dedim.
-evlenince ben çok değişmişim 6 sene flört ederken böyle değilmişim.sen böylemiydin kırılıcam üzülücem diye gözümün içine bakardın şimdi ise sorgusuz sualsiz yargılıyorsun dedim.
-eşim çok kötü oldu gözleri doldu. yanımdan kalktı gitti bir süre gelmedi. geldiğindede eşimin de gözleri kıpkırmızıydı ağlamıştı.onu öyle görünce nasıl bırakıpta giderdim ki.
-ne yapmamı istiyorsun dedim.
-hasta olduğunu duydun annemin daha neyi bekliyorsun kaç gündür yine aramıyorsun dedi.
telefonu aldım elime hoparlörüde açtım ki eşim herşeyi duysun sonra kayınpederimi aradım.onunla konuştuk. annemi istedim telefona
nasılsın anne hastaymışsın geçmiş olsun benim haberim olsaydı arar geçmiş olsun derdim dedim. hatta gelmem gerekirse gelirdim bile bunu çok iyi biliyorsun dedim. ama ben babamı aradığımda babam annen hasta deseydi tabi ki yine arardım dedim
-ben sana çok kırıldım sizde anne baba olunca görüceksiniz nasıl bir telefon beklendiğini dedi. sen çok ince fikirlisin(anneme ilkokul çocuğu kadar aklı yok diyor ama) aramayınca ben bizimle konuşmak istemediğini düşündüm. kaba saba bir insan olsan zaten senden bunu beklemezdim. belki de sen nişanlılık döneminde ve evlendikten sonra bizi arayıp halimizi sorarak bizi alıştırdın. bizde senden bekliyoruz dedi. sonra konuşmayı 2,5 ay öncesine getirdi.
seninde kırıldığın bişeyler var biliyorum dedi.
evet dedim bende bir akşam msnde konuşuyorduk eşimde bende kameranın karşına geçtik. kamerayı açınca eşime oğlum, kuzum anneciğim nasılsın dedin. ben orda yokmuşum gibi davrandın dedim. 3 gün önce konuşuyoruz hiçbişey yok 1 hafta sonra ne oluyorda beni hiçe sayıyorsun dedim.
onu bilinçli yaptım diyor. kaynım üniversite için başka bir şehirde okuyor o okula gitmişte ben allah kavuştursun dememişim.
madem buna alındın kaç saat kameranın karşısındaydık burdaki ev sahiplerinin kızlarını çocuklarını sorana kadar bunu bana deseydin niye demedin dedim.
sen niye ertesi gün arayıpta anne hayırdır bişey mi oldu demedin dedi.
konuşmak istemediğini düşündüğüm için aramadım dedim.
anne bak ne güzel diyorsun bir sorun mu var diye niye aramadın peki ben seni aramıyormuşum ne zamandır sen niye beni arayıp kızım hayırdır bir sorun mu var diye sen niye demedin eşimin gelmesini bekledin kendi söylediklerinizle çakışıyorsunuz dedim.
ben aramak istemedim ona(eşime) söylemek istedim dedi.
tamam anne ne de olsa ben küçüğüm sen herşeyde haklısın özür diliyorum dedim kapattım konuyu. eşimde duydu herşeyi. hiçbir sorun kalmadı.
ben alıştırmışım onları gerçekten bu çok doğru. cumanız mübarek olsun diye bile arardım. düşünün yani. sadece kayınvalide ve kayınpederimi değil ben herkesi ilgiye alıştırıyorum galiba.