Öncelikle hepinize merhabalar.. İlk defa buraya konu açıyorum o kadar bunaldım ki anlatamam.. sizin değerli fikirlerinize çok ihtiyacım var.. Biraz uzun olabilir lütfen hakkınızı helal edin.. Ben 25 yaşında daha önce evlilik yaşamamış bekar biriydim eşim ise 33 yaşında daha önce 1 evlilik yapmış 2 de çocuğu olan biri. 1 senelik flört dönemimiz oldu birbirimize aşık olduk ve ben aşık olduktan sonra çocukları olduğunu evlilik yaptığını öğrendim ama gözüm kör olduğu için kabul ettim elimden geleni yaparım çocukların için dedim ve ailemi karşıma alarak onunla evlendim. Ailem haklı olarak(annem dışında) akrabalarımda dahil bana düşman oldular.. 7 ay oldu evleneli ama sanki 70 yıl yaşlandım. Eşim evlendikten sonra çok değişti hakaretler saygısızlıklar ilgisizlikler aldı başını gitti.. İkimizde çalışıyoruz ama kesinlikle ev işleri olsun yemek bulaşık çamaşır hiç birine elini dahi sürmüyor birde üzerine hizmet bekliyor kadınsın tabi yapacaksın vs vs... Düğün istemedim masraf olmasın dedim eşya istemedim altın vs hiç bir şey istemedim yeter ki mutlu huzurlu olalım istedim ama başaramıyorum evimin bütün eşyaları ikinci el koltuk takımından yatak odama kadar herşeyi annemin evinden aldım annemin odaları boş kaldı maddi olarak hiç bir beklentim olmadı sıkışmasın çocukları var dedikçe onun gözünde tutumsuz çok harcayan biri oldum çıktım hergün kavga ediyoruz bağırıp çağırıyor seni bütün ailen terk etti deyip aşağılıyor 7 ayda o kadar çok şey yaşadım ki buralara sığdıramam.. Nolur bana biraz akıl verin ne yapmalıyım boşanmayı düşünüyorum çocuğum yokken... O kadar mutsuzum ki hiç umudum kalmadı...
uzatıp sizleri sıkmak istemiyorum ne yapabilirim çevrem daha evliliğime adapte olamamışken birde boşanacağım diye karşılarına nasıl çıkarım