Ferza'nın Tamtamları!!!

Bonus .!.:

Ahh ahh

Genişletmek için tıkla...

lereenim .!.:

Ayakkabı deyip geçmeyin, birçok bilgeye ilham vermiştir, hakkında birçok özlü sözler söylenmiştir. "Ayakkabım yok diye üzülürken, yolda ayaksız bir adam gördüm", bunlardan sadece biri. Bu özlü sözü düşünüp de günümüz iş hayatına uygulamamak elde değil. Büyük bir çoğunluk yaptığı işten, aldığı maaştan, çalışma koşullarından, hava şartlarından, ondan bundan hiç mi hiç memnun değil. Bir gün siz de bunları aklınızdan geçirecek olursanız şayet, lütfen bu sözü hatırlayın.
Ofisinizin, iş yerinizin dışında milyonlarca işsiz ve çaresiz insan olduğunu sakın unutmayın "Ayakkabı giymiş" özlü sözlerden başka çok sevdiğim bir de deyim var 'ayakkabılı'. "Başkasının ayakkabılarının içinde olabilmek". Kısaca karşımızdakiyle empati kurabilmek, kendimizi o başkasının yerine koyabilmek. Özellikle de yargılarken... Ya biz ne yapıyoruz?
Her gün kendimiz onlarca yüzlerce değişik ayakkabı giyiyoruz ama bir kere olsun başkasının ayakkabısını giymiyoruz, giymek istemiyoruz. Onun ne düşündüğünü, değerlerini, sevdiklerini, sevmediklerini, dilini, müziğini, kültürünü, inancını, doğrusunu, yanlışını bir kez olsun anlamak istemiyoruz. Varsa yoksa biz varız ve bizim doğrularımız.
Oysa dünyada, ülkemizde, caddemizde, sokağımızda, evimizde ve işyerlerimizde başkalarının da olduğunu ve onların da isteklerinin, hayallerinin, fikirlerinin ve farklarının olduğunu bir kavrayabilsek. Yargılarken, severken, nefret ederken, değerlendirirken, ölçerken, överken, yererken sadece bir 10 dakika onların ayakkabısını bir giyebilsek. Ve dünyaya onların ayakkabılarının içinden bir bakabilsek. Nasıl da değişecek tüm yargılarımız... Nasıl da kolaylaşacak tüm yaşamımız... Ben, şimdi oğlumun ayakkabılarını giymeğe gidiyorum. Sonra da, giyeceğim başka renk renk çeşit çeşit ayakkabılar var sırada. Size de tavsiye ederim.
Pembe CANDANER

Çok hoşuma gitti paylaşmak istedim.

Genişletmek için tıkla...

Ferza .!.:

Hoş, biz de ağaç kovuğundan çıkmadık azizim!
Tamam anladık; sen insansın da, biz neyin nesi oluyoruz?

Nasıl olsa, ağzımızdan çıkan laflara gümrük vergisi koyan yok...
Bol keseden konuşması güzel...
Salla babam salla...
Kim kırılır, kim üzülür; hiç takma kafana!
Önüne kim çıkarsa, sok çomağını; durmadan eleştir...

Ne gerek var azizim; eleştirdiğin noktalarda, dönüp kendini tartmaya?

Yok canım; niye ayıp olacakmış!
ılahi sen de!

Günümüzde açıksözlülük, moda oldu artık; bilmiyor musun?
Ağzına ne gelirse " Dan Dan " söyleyeceksin ki, insanlar sana: " ıçinde kötülük barındırmıyor, içi dışı bir." desinler...

Öyle ya!
"Aman belki kırılır, düşüncelerimi kendime saklayım." diyenler iki yüzlünün teki zaten...
ıçi soğan, dışı kabuk...
Sözde "Karşımdaki kırılmasın." diye çenesini tutan gösteriş meraklıları...



Bu hale nasıl geldik, anlayamıyorum.
ıncitmemeyi, ölçüp tartarak konuşmayı; ne zaman bıraktık?
Açıksözlülük ardına sığınıp, nasıl bu kadar duyarsızlaştık?

Her işin; bir yolu, yordamı olduğunu nasıl da unuttuk?

"Düşüncelerimizi söylemeyelim." demiyoruz ama; daha yapıcı, daha ılımlı, daha az incitici olamaz mıyız?
O zaman, daha mı az etkili oluyor konuşmalarımız?
Başımız göğe mi eriyor?

Hadi insanı patavatsızca eleştiren, kalp cellatlarını bir kenara bırakalım da; dedikodu tarikatçılarına ne demeli?

ıki kişi, bir araya geldiğinde; neden her zaman bir üçüncü kişi mevzubahis olur, bir türlü anlayamıyorum...
Aramızda olmayan bir insanı masaya yatırmaktan, neden haz duyarız?
Kazancımız nedir?

ıyi yada kötü...
Hiç farketmez...
Hep birilerinden bahsedilir; orada olmayan kişilerden...

"ıyiyse, iyiliği kendine; kötüyse kötülüğü yine kendine..." diyen olmaz hiç.

Oysa biliriz ki, küçük insanlar, insanlarla uğraşır; büyük insanlar, düşüncelerle...
Biliriz de; yine de insanlarla uğraşmaya devam ederiz...

Komik bir handikap aslında:
Bazen "büyük olma" damarımız tutar; düşünceleri konuşmaya kalkarız...
Fikirleri masaya yatırırken bile, üçüncü kişilerin söylemlerinden alıntı yaparız; tezimizi sağlama almak için...

Halbuki, baştan kaybetmişizdir....
Kendi düşüncelerimizin gücüne değil; başka düşüncelerin hayaleti ardına saklanmışızdır...

Yahu birader!
Onda olan kafa, sende yok mu?
Neden insanın önüne; delilli, ispatlı bir belge sunuyormuş gibi havaya girerek, başka kafaların ürettiğini önüme seriyorsun?
Senin kendi fikrin nerde?

Başkalarının ürettiği fikirlerden elbette bahsedilmeli...
Ama, kendi inandığımıza, ispat bulma çabasıyla değil; düşüncelerimizi renklendirmek, çiçeklendirmek maksadıyla olmalı...
Yoksa sığ bir taklitçilikten öte, ne elde edebiliriz ki?
Onun bunun dedikodusunu yaparak, hayatını ziyan edenlere ise; hiç diyecek lafım yok...

Öyleleri, Azrail' le karşılaştığında bile; kalkar Cebrail' in dedikodusunu yapar...
​

Genişletmek için tıkla...

yeşilim .!.:

Ferzacğım, arkama yaslanıp zevkle okuyorum yazılarını...Yüreğine sağlık

O Veli varya canım, kibarca yazmışsın...
Sonradan görme, paralı ama kültürsüz insanlar çoğaldıkça, daha neler duyup hayretler edeceğiz, ediyoruz da....Hiç şaşırma sakın. Ayaklar Baş, Başlar Ayak oldu.

Sevgilerimle ...

Genişletmek için tıkla...

buzdevri .!.:

Herkesin ağzının tadı aynı olsaydı, aynı

görseydi gözleri, kalpleri aynı acıyı- güzelliği hissetseydi dünyaya türlü türlü güzellikler

getiren insanlar ve biçim biçim çirkinlikler getiren insanlar olmazdı.....her bakıştan insanın

dikkatini çekiyorsa yazdıkların demek ki doğru yoldasın.....

(gerçi bunu söylemek bana düşmez o ayrı ..)​

Genişletmek için tıkla...