- Konu Sahibi dipsizkuyu
- #1
Merhaba arkadaşlar
Uzun süredir forumu takip etmekteyim bir derdimi paylaşmak bugüne nasipmiş demek ki;
Hemen konuya girmek istiyorum
2005 senesinde üniv.son.sınıfta iken annem ve babam ayrılma kararı aldılar ve ayrıldılar. 2006 yılında memlekete dönerek hemen işe başladım. Annemin ayrıldığında hiçbir geliri yoktu. Ablam evli erkek kardeşimse ortaokuldaydı. Kardeşim ve ben annemle yaşıyorduk.ve ben çalışmaya başladıktan sonra tüm evin maddi yükünü omuzlarıma aldım.ablam bu dönemde bebeği olduğu için bir destek beklemedik maaşımı hep yetirdik annemle. Çok şeyi aştık çok borcu kapattık
Annemin geliri olmadıgı için sigorta piriminede 3,5 yıl kalmıştı ve onu ödemeye başladım ve tam başlattığımız sırada ben nişanlandım ve evlendim. Tüm eşyalarımı kendim aldım zamanında annemin hazırladığı çeyiz haricinde. Sigortasını da halen devam ettirmekteyim inşallah bu yıl mayıs gibi emekli olacak. evlendiğimden beride desteğimi çekmemeye çalıştım. Hiçbir gün 5 kuruşun hesabını sormadım yüzüne vurmadım bahsetmedim bile.
Bunları anlatmamın tek sebebi evlilik öncesi ve sonrasındaki yükümü ve psikolojimi anlatmak.
2010 yılında evlendim binlerce şükür dünya iyisi bi eşe sahibim hiçbir zaman aileme karşı yükümlülüklerimi sorun etmedi. Bende onun ailesine hep aynı şekilde davrandım. Düğünden sonra onlardan gelen borçlarla birlikte elimize hiç para kalmıyordu çok sıkıntılar çektik maddi fakat yinede mutlu olmayı becerebildik. Evimizi hem anneme hem kayınvalideme yakın tuttuk. Ablamda bize yakın bir yerde oturuyor. Bu yakınlık zamanla güzellikten işkenceye dönüştü zamanla. Kayınvalidemler çarşı Pazar nereye giderse uğrak yeri yaptılar evimi belki sıkıntılı bir durum deil ama çalışıyor olunca durum vahimleşti. Dinleneceğim sürelerdede annemlere zaman ayırmaya çalıştım ve haylice yoruldum. Su an bunları yazarken aksam ne yapacağımı bile bilmiyorum kim gelecek nerede olacağım hiç bilmiyorum. Bu durum evimi hep tertipli olmaya 1 kap yemek olma zorunluluğuna itti beni. Bu esnada annemdende hiç beklenti içinde olmadım hiç temizliğimde vs de destek istemedim bende kendisine yardım edemiyorum diye. Üstelik ablamın evliligi sırasında ve halen ona destek olur. iş güç yemek ekmek anlamında bunlarıda düşünerek zaten yoruluyor birde ben yormayayım dedim hep. Ama bu zamanla yerini rahatlığa bıraktı annem nasılsa o halleder düşüncesine girdi ama yinede önemsemedim.
Bu arada 2 yıldır bebeğimiz olmadı 1 düşük yaşadım sonrasındada olmadı hepinizin bildiği gibi hsg ler vs işlemlerden geçtim.1 kez aşılama yaşadım bunların maddi sıkıntılarını çekmekten ziyade birde eşimle yalnız kaldım bu konuda.aşılamamı oldugum gün annemle ablam öyle bi dolanıp gitti ne kalayım ne durayım yanında demedi üstelik kahvelerini bile ben pişirdim.
Zamanla sorunlar büyüdükce annemlerin bazı yaptıkları benim gözüme batıyordu fakat maddi destek oluyosunda ondan dilin çıkıyor demesin diye hep sustum. 2 yıl boyunca imkan buldukca piknik yerleri vs ler hep annemler ablamlar kayınvalıdeler gezdik ve hiç bi gün eşim maddi manevi bir şey demedi. Eşimin bu 2 yıl boyunca onlara saygısını ve ses çıkarmayışını nasılsa eşi sakin bişe demiyor diye kullanmaya başladılar. Bunu eşim fark etmesede ben sezdim.ve bi gün patladım
“neden eşimin bi gün bunları başıma kalkabileceğini düşünmüyorsunuz,her üzüntünüzde yanınızda oldum neden siz bana manevı destek olmuyorsunuz vs “ diye annemede ablamada. Anneme yüklenemediğim için dahada çok ablama çıkıştım ablam o günden beri benimle konuşmuyor annemde kem kümle konusuyor.
Yarın aksam bi ark. Kınası var eşim tek yollamıcandan annemi aradım sende gelirmisin dedim üstelik onunda tanıdığı insanlar ve masada yalnız kalmıcağı kişiler var “yok canım istemiyo” dedi
Ama 3 gün önce benim hesabımın olduğu yerden bişiler almış benim hesabıma yazdırmıs bunu sorduğunda asla gık demedim iyi etmissin anne güle güle kullan dedim. Bunu nasıl ödücek düşüncesi bile yok ama benim zorluklarımda bana destek olmuyorlar. Beklentilerimse manevi Şimdi o kadar bozukki psikolojim kimseye gitmek gelmek istemiyorum hayattan bıkmış gibiyim neden bana böyle davranıyorlar. Hep alttan almamamı alıştılar yoksa hep kullanılıyormuyum.
Kusura bakmayın cok uzun. Hakkınızı helal edin.
Uzun süredir forumu takip etmekteyim bir derdimi paylaşmak bugüne nasipmiş demek ki;
Hemen konuya girmek istiyorum
2005 senesinde üniv.son.sınıfta iken annem ve babam ayrılma kararı aldılar ve ayrıldılar. 2006 yılında memlekete dönerek hemen işe başladım. Annemin ayrıldığında hiçbir geliri yoktu. Ablam evli erkek kardeşimse ortaokuldaydı. Kardeşim ve ben annemle yaşıyorduk.ve ben çalışmaya başladıktan sonra tüm evin maddi yükünü omuzlarıma aldım.ablam bu dönemde bebeği olduğu için bir destek beklemedik maaşımı hep yetirdik annemle. Çok şeyi aştık çok borcu kapattık
Annemin geliri olmadıgı için sigorta piriminede 3,5 yıl kalmıştı ve onu ödemeye başladım ve tam başlattığımız sırada ben nişanlandım ve evlendim. Tüm eşyalarımı kendim aldım zamanında annemin hazırladığı çeyiz haricinde. Sigortasını da halen devam ettirmekteyim inşallah bu yıl mayıs gibi emekli olacak. evlendiğimden beride desteğimi çekmemeye çalıştım. Hiçbir gün 5 kuruşun hesabını sormadım yüzüne vurmadım bahsetmedim bile.
Bunları anlatmamın tek sebebi evlilik öncesi ve sonrasındaki yükümü ve psikolojimi anlatmak.
2010 yılında evlendim binlerce şükür dünya iyisi bi eşe sahibim hiçbir zaman aileme karşı yükümlülüklerimi sorun etmedi. Bende onun ailesine hep aynı şekilde davrandım. Düğünden sonra onlardan gelen borçlarla birlikte elimize hiç para kalmıyordu çok sıkıntılar çektik maddi fakat yinede mutlu olmayı becerebildik. Evimizi hem anneme hem kayınvalideme yakın tuttuk. Ablamda bize yakın bir yerde oturuyor. Bu yakınlık zamanla güzellikten işkenceye dönüştü zamanla. Kayınvalidemler çarşı Pazar nereye giderse uğrak yeri yaptılar evimi belki sıkıntılı bir durum deil ama çalışıyor olunca durum vahimleşti. Dinleneceğim sürelerdede annemlere zaman ayırmaya çalıştım ve haylice yoruldum. Su an bunları yazarken aksam ne yapacağımı bile bilmiyorum kim gelecek nerede olacağım hiç bilmiyorum. Bu durum evimi hep tertipli olmaya 1 kap yemek olma zorunluluğuna itti beni. Bu esnada annemdende hiç beklenti içinde olmadım hiç temizliğimde vs de destek istemedim bende kendisine yardım edemiyorum diye. Üstelik ablamın evliligi sırasında ve halen ona destek olur. iş güç yemek ekmek anlamında bunlarıda düşünerek zaten yoruluyor birde ben yormayayım dedim hep. Ama bu zamanla yerini rahatlığa bıraktı annem nasılsa o halleder düşüncesine girdi ama yinede önemsemedim.
Bu arada 2 yıldır bebeğimiz olmadı 1 düşük yaşadım sonrasındada olmadı hepinizin bildiği gibi hsg ler vs işlemlerden geçtim.1 kez aşılama yaşadım bunların maddi sıkıntılarını çekmekten ziyade birde eşimle yalnız kaldım bu konuda.aşılamamı oldugum gün annemle ablam öyle bi dolanıp gitti ne kalayım ne durayım yanında demedi üstelik kahvelerini bile ben pişirdim.
Zamanla sorunlar büyüdükce annemlerin bazı yaptıkları benim gözüme batıyordu fakat maddi destek oluyosunda ondan dilin çıkıyor demesin diye hep sustum. 2 yıl boyunca imkan buldukca piknik yerleri vs ler hep annemler ablamlar kayınvalıdeler gezdik ve hiç bi gün eşim maddi manevi bir şey demedi. Eşimin bu 2 yıl boyunca onlara saygısını ve ses çıkarmayışını nasılsa eşi sakin bişe demiyor diye kullanmaya başladılar. Bunu eşim fark etmesede ben sezdim.ve bi gün patladım
“neden eşimin bi gün bunları başıma kalkabileceğini düşünmüyorsunuz,her üzüntünüzde yanınızda oldum neden siz bana manevı destek olmuyorsunuz vs “ diye annemede ablamada. Anneme yüklenemediğim için dahada çok ablama çıkıştım ablam o günden beri benimle konuşmuyor annemde kem kümle konusuyor.
Yarın aksam bi ark. Kınası var eşim tek yollamıcandan annemi aradım sende gelirmisin dedim üstelik onunda tanıdığı insanlar ve masada yalnız kalmıcağı kişiler var “yok canım istemiyo” dedi
Ama 3 gün önce benim hesabımın olduğu yerden bişiler almış benim hesabıma yazdırmıs bunu sorduğunda asla gık demedim iyi etmissin anne güle güle kullan dedim. Bunu nasıl ödücek düşüncesi bile yok ama benim zorluklarımda bana destek olmuyorlar. Beklentilerimse manevi Şimdi o kadar bozukki psikolojim kimseye gitmek gelmek istemiyorum hayattan bıkmış gibiyim neden bana böyle davranıyorlar. Hep alttan almamamı alıştılar yoksa hep kullanılıyormuyum.
Kusura bakmayın cok uzun. Hakkınızı helal edin.
ağlanacak halime gülüyorum
