Cok ilginc.
Olaya hep kendi tarafimdan baktigim, herkese de kendi duygularimdan yansiyan pencereden anlattigim icin hic senin tarafindan bakmak aklima bile gelmedi.
Bugun sen acik acik soyleyince bir gercek dank etti.
Bana gore olay: senin benim kalbimi kirman,hassas duygularımı incitmen ve benim yengec kabuguyla hassas kalbimi korumak icin sert bir cumle kurmam. Sonra kalbimi alman icin kisa bir sure beklemem. Daha sonra da : beni mutsuz etmenin alemi yok diye dusunup seni yedi bin yerden engelleyip hayatima bakmamdi. Olayi anlattigim herkes de sagulsun bana hak ve gaz verdi.
Ama bugün öğrendim ki olay senin bakis acinda suydu :
hersey günlük gulistanlik. Yengencle guzel bir sohbet ediyoruz. Bana tatilinden fotoğraflar atıyor, guzel sozler soyluyor. Beni yaninda istedigini, oraya gelsem cok sevecegimi, herseyin harika oldugunu ama beni cok ozledigi icin tadini cikaramadigini söylüyor. Ben de tatilinin tadini cikarmasi icin "ozleme lutfen" diyorum. Sonra gereksiz bir cumle kuruyor. Biraz bozuldugum icin sohbeti bitiriyorum. Iki gun sonra bir de bakiyorum her yerden engellenmisim. Her hesaptan,bir cumle bile kurmadan. Oysa hersey ne kadar harikaydi. Nasil boyle oldu???
Cok ilginc di mi :) çünkü söylediğin basit bir cümlenin benim kalbimi kirdigini bilmiyorsun. Ben de kirilganligimi gostermekten korkup "o nasil cumle ya?tabii ki ozleyecegim seni" demiyorum, "bu dedigin kalbimi kirdi" diyemiyorum...
Ve boyle bitiyor iste...
Yeniden baslama konusundaysa...
Yok ya. Denedik yenildik . Bir daha denedik bir daha yenildik . Yani inayla daha iyi yenilmek icin tekrar tekrar denemeye gerek var mi????
Bence yok.