bugün 4. günü seni gönderişimin.
hatırlıyorum seni gördüğüm son gece,
yalanların içine bulanmıştın. çaresizdin, açıklaman yoktu.
senden bi söz istedim, ağzından çıkmadı. sadece gitmemi istemiyordun hepsi bu.
çocuk gibi.. sadece beni sevdiğini söyleyip duruyordun.
o zavallı halini daha fazla görmek istemedim.
seni ait olduğun yere gönderdim.
sen de zaten ordan gitmeyi hiç istememiştin biliyorum, cesaretin yoktu.
cesaretin olmadığı yerde aşk'ın varlığına beni inandıramazdın.
her yerden engelledim seni ikinci numaranı bile.
doğru olan buydu.. biliyorum üzgünsün. ama tam da tahmin ettiğim kadarıyla!
sana koyduğum engelleri aşacak kadar üzgün değilsin.
istesen beni bulurdun bunu biliyorum.
istesen evime, anneme ulaşırdın.. en kötü arkadaşından arardın sende numara mı yok?
yapmadın.
beni bi daha arama dedim sana giderken
midem bulanıyo bana öyle bakma dedim
rahat bırak dedim
sahi inandın mı? bugün 4.gün...
kendimi yalnız hissediyorum. meğer yokmuş benim senden başka sohbet edebileceğim, dertleşebileceğim, gülümseyebileceğim hiç kimse..
hiç bişeyden keyif almıyorum.
ama nolursa olsun o engelleri kaldıramayacak kadar gururlu olduğumu biliyorsun.
ya sen aş o engeli, ya da sonsuza kadar böyle kalalım.
seçimi sana bıraktım.