- 17 Şubat 2015
- 7.874
- 21.093
- 348
- Konu Sahibi aysel28888
-
- #21
Hamıleyım kocama ayılıp bayılmıyorum davranışlarıyla soğuttu vınsellıgımızde yok ama su halde benım aklımın ucundan geçmez başkası ,yenı doğurmuş çocuğuyla ılgılenecekken nerden çıkmış erkek sevdası anlamadım2 aylik bebekle aklina aşna fisne nasil gelebiliyor yahu bir insanin, daha bismillah ne vucudunuz ne akliniz ne de hormonlariniz toplanabildi. Insanin kocasina bile gonlu kaymiyor lohusayken?
Siz kocanızı sevmiyorsunuz eski sevgiliniz de sizi sevmiyor. Bu forumda lohusa haliyle boşanan şiddet gören haksızlığa uğrayan çok kadın okuduk dertleştik ama kusura bakmayın sizinki düpedüz iğrenç bir durum. Kınamak için söylemiyorum.Neyin aklını istemektesiniz onu da anlamadım zaten önünüzde eşinizi fiziksel olarak aldatmanız için bir sebep yok ama unutmayın bakire değilsiniz diye sizi bırakan adam 1 çocuklu halinizle sadece cinsellik için bir araya gelebilir sizinle evlenmez boşuna ümitlenmeyin eşiniz için çok üzüldüm.Kızlar 1 bucuk sene önce evlendim. Hem sevdiğim hemde mantıklı buldugum bi evlilik yaptım. Ben izmirden istanbula atanınca orada tanıstık ve istanbulda yasamaya devam ettik. Eşimle sevgililik dÖnemimizde uzun bi ayrılığımız oldu. Tamamen bitti bi daha olmaz gözüyle bakıyordum. Fakat o zamanlar ayıptır söylemesi ben onunla ilk cinsel birlikteliğimi yasamıstım. Yne de bazı hoşuma gitmeyen sebeplerden dolayı ayrıldım. Eşimle sevgililiğimden önce aynı apartmanda oturduğum biriyle ilişkim vardı.Kendisi benim cocukluk aşkımdı. Artık evlilik için ailem baskı yapmaya basladıgında bari aşık oldugum biriyle olsun diye kendisiyle ben iletişime geçtim bir kaç ay cok da güzeldi hersey. Cok güzel günler gecirdim. Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık.. bende buna cok üzüldüm ve ilk cinsel birlikteliği yasadığım kişiye yani kocama yöneldim. Birazda onunla evlenmem gerektiğine ikna etmeye calıstım kendimi. Sevdimde tekrardan kocamı yalan yok. Hem aynı meslektendik, içkisi-kumarı yok. Beni el üstünde tutar sağolsun. Biz evleneli 1 bucuk sene oldu. Bir tane bebeğimiz oldu iki aylık suan. Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı. Düşünmeden duramıyorum. Sizde ne yapmalıyım. Küçücuk bebeğimde var suan bunları o uyurken yazıyorum. Yanlış bi evlilik mi yaptım diye düşünüyorum, pişman oluyorum. Sonra vicdan azabı cekiyorum böyle düşündüğm için.. onunla iletişime geçmek istiyorum hersey senin yüzünden böyle oldu demek istiyorum ama sonra eşime yanlış yapmıs olurum diye vazgeçiyorum. Lütfen yargılamadan bana akıl verin öneri de bulunun cok ihtiyacım var
Valla dumduz yazacagim ilk kizim dogdugunda 2 aylikken daha totomdan kanlar akiyordu, zor oturup kalkiyordum, tek temennim o gun duzgun uyumasi ve memelerimden kan akmadan aci çekmeden emzirebilmekti. Esim aksam eve geldiginde yemekler hazirsa mutlu oluyordum ama yemek yoksa ya siparis verme peşinde oluyordum ya da su kaynatayimda makarna yiyelim yeter diye dusunuyordum. Bunlardan ötesini ne gozum goruyordu ne de cevremden haberim vardi. Misafir gelecek diye aklim çıkıyordu mesela ya da esim gece yanasacak diye. Adami opesim bile gelmiyordu, hos zaten aklimda da olmazdi cunku bebegime yetememe korkusuyla uykusuz yasiyordum.Hamıleyım kocama ayılıp bayılmıyorum davranışlarıyla soğuttu vınsellıgımızde yok ama su halde benım aklımın ucundan geçmez başkası ,yenı doğurmuş çocuğuyla ılgılenecekken nerden çıkmış erkek sevdası anlamadım
Bız mı çok yaşlıyız bızım kafamız gönlümüz kaymıyo benım bebek eşyasından ıhtıyacından kendım bıle aklıma gelmıyo vogu seyım eksık almadım bıle
Anlamıyorum
Bence şu anda boşluktan ne yaptığınızı bilmiyorsunuz. Sakın bir şey yazmayın. Bin pişman olursunuz.Kızlar 1 bucuk sene önce evlendim. Hem sevdiğim hemde mantıklı buldugum bi evlilik yaptım. Ben izmirden istanbula atanınca orada tanıstık ve istanbulda yasamaya devam ettik. Eşimle sevgililik dÖnemimizde uzun bi ayrılığımız oldu. Tamamen bitti bi daha olmaz gözüyle bakıyordum. Fakat o zamanlar ayıptır söylemesi ben onunla ilk cinsel birlikteliğimi yasamıstım. Yne de bazı hoşuma gitmeyen sebeplerden dolayı ayrıldım. Eşimle sevgililiğimden önce aynı apartmanda oturduğum biriyle ilişkim vardı.Kendisi benim cocukluk aşkımdı. Artık evlilik için ailem baskı yapmaya basladıgında bari aşık oldugum biriyle olsun diye kendisiyle ben iletişime geçtim bir kaç ay cok da güzeldi hersey. Cok güzel günler gecirdim. Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık.. bende buna cok üzüldüm ve ilk cinsel birlikteliği yasadığım kişiye yani kocama yöneldim. Birazda onunla evlenmem gerektiğine ikna etmeye calıstım kendimi. Sevdimde tekrardan kocamı yalan yok. Hem aynı meslektendik, içkisi-kumarı yok. Beni el üstünde tutar sağolsun. Biz evleneli 1 bucuk sene oldu. Bir tane bebeğimiz oldu iki aylık suan. Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı. Düşünmeden duramıyorum. Sizde ne yapmalıyım. Küçücuk bebeğimde var suan bunları o uyurken yazıyorum. Yanlış bi evlilik mi yaptım diye düşünüyorum, pişman oluyorum. Sonra vicdan azabı cekiyorum böyle düşündüğm için.. onunla iletişime geçmek istiyorum hersey senin yüzünden böyle oldu demek istiyorum ama sonra eşime yanlış yapmıs olurum diye vazgeçiyorum. Lütfen yargılamadan bana akıl verin öneri de bulunun cok ihtiyacım var
Bolca yatıp ev ısını yetıstırmeye çalışıyorum bende yemegı yapıp bulaşığında kaldırdıysam benden rahatı yokValla dumduz yazacagim ilk kizim dogdugunda 2 aylikken daha totomdan kanlar akiyordu, zor oturup kalkiyordum, tek temennim o gun duzgun uyumasi ve memelerimden kan akmadan aci çekmeden emzirebilmekti. Esim aksam eve geldiginde yemekler hazirsa mutlu oluyordum ama yemek yoksa ya siparis verme peşinde oluyordum ya da su kaynatayimda makarna yiyelim yeter diye dusunuyordum. Bunlardan ötesini ne gozum goruyordu ne de cevremden haberim vardi. Misafir gelecek diye aklim çıkıyordu mesela ya da esim gece yanasacak diye. Adami opesim bile gelmiyordu, hos zaten aklimda da olmazdi cunku bebegime yetememe korkusuyla uykusuz yasiyordum.
Bu esnada yan komsumun bebegi 4 aylikti ve 3.ye hamile kaldigini bana mujdelediginde "nasil ya?" diye şoka girmis icimden de millet ne kadar rahat yahu, sevişebiliyorlarmis, ben mi anormalim diye dertlenmistim.
Bizim yeni uye 2 aylik bebekle kendisini bakire degil diye terkeden adama gonlum kaydi diyor, sonrada kinamayin estafurullah tabi kinamiyoruz ama nasil gonul kayabiliyor diye sasiyoruz sadece.
Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık..
Evli ve bebekli olmanızı, eşinizi vs her şeyi bir kenara bırakıyorum, kendinizi biraz da olsa sevmiyor musunuz? Kendinize zerre kadar saygı da mı duymuyorsunuz?Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı.
Sen evlisin kendine gel! Ama aklın beş karış havada kocan bir gün anlayacak ve evliliğin bitecek. Sakın ol ve bebeğini düşünKızlar 1 bucuk sene önce evlendim. Hem sevdiğim hemde mantıklı buldugum bi evlilik yaptım. Ben izmirden istanbula atanınca orada tanıstık ve istanbulda yasamaya devam ettik. Eşimle sevgililik dÖnemimizde uzun bi ayrılığımız oldu. Tamamen bitti bi daha olmaz gözüyle bakıyordum. Fakat o zamanlar ayıptır söylemesi ben onunla ilk cinsel birlikteliğimi yasamıstım. Yne de bazı hoşuma gitmeyen sebeplerden dolayı ayrıldım. Eşimle sevgililiğimden önce aynı apartmanda oturduğum biriyle ilişkim vardı.Kendisi benim cocukluk aşkımdı. Artık evlilik için ailem baskı yapmaya basladıgında bari aşık oldugum biriyle olsun diye kendisiyle ben iletişime geçtim bir kaç ay cok da güzeldi hersey. Cok güzel günler gecirdim. Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık.. bende buna cok üzüldüm ve ilk cinsel birlikteliği yasadığım kişiye yani kocama yöneldim. Birazda onunla evlenmem gerektiğine ikna etmeye calıstım kendimi. Sevdimde tekrardan kocamı yalan yok. Hem aynı meslektendik, içkisi-kumarı yok. Beni el üstünde tutar sağolsun. Biz evleneli 1 bucuk sene oldu. Bir tane bebeğimiz oldu iki aylık suan. Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı. Düşünmeden duramıyorum. Sizde ne yapmalıyım. Küçücuk bebeğimde var suan bunları o uyurken yazıyorum. Yanlış bi evlilik mi yaptım diye düşünüyorum, pişman oluyorum. Sonra vicdan azabı cekiyorum böyle düşündüğm için.. onunla iletişime geçmek istiyorum hersey senin yüzünden böyle oldu demek istiyorum ama sonra eşime yanlış yapmıs olurum diye vazgeçiyorum. Lütfen yargılamadan bana akıl verin öneri de bulunun cok ihtiyacım var
Benim bebeğim 2 aylıkken uykusuzluktan halisünasyon görüyordum millet eski sevgiliyr hâlleniyoValla dumduz yazacagim ilk kizim dogdugunda 2 aylikken daha totomdan kanlar akiyordu, zor oturup kalkiyordum, tek temennim o gun duzgun uyumasi ve memelerimden kan akmadan aci çekmeden emzirebilmekti. Esim aksam eve geldiginde yemekler hazirsa mutlu oluyordum ama yemek yoksa ya siparis verme peşinde oluyordum ya da su kaynatayimda makarna yiyelim yeter diye dusunuyordum. Bunlardan ötesini ne gozum goruyordu ne de cevremden haberim vardi. Misafir gelecek diye aklim çıkıyordu mesela ya da esim gece yanasacak diye. Adami opesim bile gelmiyordu, hos zaten aklimda da olmazdi cunku bebegime yetememe korkusuyla uykusuz yasiyordum.
Bu esnada yan komsumun bebegi 4 aylikti ve 3.ye hamile kaldigini bana mujdelediginde "nasil ya?" diye şoka girmis icimden de millet ne kadar rahat yahu, sevişebiliyorlarmis, ben mi anormalim diye dertlenmistim.
Bizim yeni uye 2 aylik bebekle kendisini bakire degil diye terkeden adama gonlum kaydi diyor, sonrada kinamayin, estafurullah tabi kinamiyoruz ama nasil gonul kayabiliyor diye sasiyoruz sadece.
Yahu aynen, diyelim ki halen bekarsiniz konu sahibiEvli ve bebekli olmanızı, eşinizi vs her şeyi bir kenara bırakıyorum, kendinizi biraz da olsa sevmiyor musunuz? Kendinize zerre kadar saygı da mı duymuyorsunuz?
Seni sevseydi küçücük bir zar parçası için terk etmezdi seven insan için ondan önce yaptığın şeyler önemli olmamalı belki o hata olarak görüyordur ama bazen gerçekten seversen bunu göz ardı edebilir insan ve sen onun için o kadarda değerli değilsin demektir peki bu adam senin için önemli seni seven seni her halinle kabullenen ve aile olduğun adama düşüncelerinde bile ihanet etme empati kur eşinin bir kadını düşünmesini istermiydin.Kızlar 1 bucuk sene önce evlendim. Hem sevdiğim hemde mantıklı buldugum bi evlilik yaptım. Ben izmirden istanbula atanınca orada tanıstık ve istanbulda yasamaya devam ettik. Eşimle sevgililik dÖnemimizde uzun bi ayrılığımız oldu. Tamamen bitti bi daha olmaz gözüyle bakıyordum. Fakat o zamanlar ayıptır söylemesi ben onunla ilk cinsel birlikteliğimi yasamıstım. Yne de bazı hoşuma gitmeyen sebeplerden dolayı ayrıldım. Eşimle sevgililiğimden önce aynı apartmanda oturduğum biriyle ilişkim vardı.Kendisi benim cocukluk aşkımdı. Artık evlilik için ailem baskı yapmaya basladıgında bari aşık oldugum biriyle olsun diye kendisiyle ben iletişime geçtim bir kaç ay cok da güzeldi hersey. Cok güzel günler gecirdim. Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık.. bende buna cok üzüldüm ve ilk cinsel birlikteliği yasadığım kişiye yani kocama yöneldim. Birazda onunla evlenmem gerektiğine ikna etmeye calıstım kendimi. Sevdimde tekrardan kocamı yalan yok. Hem aynı meslektendik, içkisi-kumarı yok. Beni el üstünde tutar sağolsun. Biz evleneli 1 bucuk sene oldu. Bir tane bebeğimiz oldu iki aylık suan. Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı. Düşünmeden duramıyorum. Sizde ne yapmalıyım. Küçücuk bebeğimde var suan bunları o uyurken yazıyorum. Yanlış bi evlilik mi yaptım diye düşünüyorum, pişman oluyorum. Sonra vicdan azabı cekiyorum böyle düşündüğm için.. onunla iletişime geçmek istiyorum hersey senin yüzünden böyle oldu demek istiyorum ama sonra eşime yanlış yapmıs olurum diye vazgeçiyorum. Lütfen yargılamadan bana akıl verin öneri de bulunun cok ihtiyacım var
Yarım kaldığı için hikâyeye takıntı yapmışsınız bence. Hayırlısı buymuş ki kaderiniz o kişiyle çizilmemiş. Belki sizi mutsuz edecekti belki iyi bir eş olmayacaktı. Hayatın size çizdiği yola güvenin, şimdiki eşinize haksızlık etmeyin. Hem ailenizin yanına illaki gidecektiniz. Bunları önceden tahmin etmiş olmalısınız. Süreyi fazla uzatmadan dönün mümkünse.Kızlar 1 bucuk sene önce evlendim. Hem sevdiğim hemde mantıklı buldugum bi evlilik yaptım. Ben izmirden istanbula atanınca orada tanıstık ve istanbulda yasamaya devam ettik. Eşimle sevgililik dÖnemimizde uzun bi ayrılığımız oldu. Tamamen bitti bi daha olmaz gözüyle bakıyordum. Fakat o zamanlar ayıptır söylemesi ben onunla ilk cinsel birlikteliğimi yasamıstım. Yne de bazı hoşuma gitmeyen sebeplerden dolayı ayrıldım. Eşimle sevgililiğimden önce aynı apartmanda oturduğum biriyle ilişkim vardı.Kendisi benim cocukluk aşkımdı. Artık evlilik için ailem baskı yapmaya basladıgında bari aşık oldugum biriyle olsun diye kendisiyle ben iletişime geçtim bir kaç ay cok da güzeldi hersey. Cok güzel günler gecirdim. Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık.. bende buna cok üzüldüm ve ilk cinsel birlikteliği yasadığım kişiye yani kocama yöneldim. Birazda onunla evlenmem gerektiğine ikna etmeye calıstım kendimi. Sevdimde tekrardan kocamı yalan yok. Hem aynı meslektendik, içkisi-kumarı yok. Beni el üstünde tutar sağolsun. Biz evleneli 1 bucuk sene oldu. Bir tane bebeğimiz oldu iki aylık suan. Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı. Düşünmeden duramıyorum. Sizde ne yapmalıyım. Küçücuk bebeğimde var suan bunları o uyurken yazıyorum. Yanlış bi evlilik mi yaptım diye düşünüyorum, pişman oluyorum. Sonra vicdan azabı cekiyorum böyle düşündüğm için.. onunla iletişime geçmek istiyorum hersey senin yüzünden böyle oldu demek istiyorum ama sonra eşime yanlış yapmıs olurum diye vazgeçiyorum. Lütfen yargılamadan bana akıl verin öneri de bulunun cok ihtiyacım var
Lohusalık nedeniyle sağlıklı düşünemediğinize inanıyorum. Lütfen bir an önce evinize dönün, zamanla kendinize gelirsiniz..Geçici bir durum olduğunu düşünüyorum..Sizi o zamanlar kabul etmeyen adam size ne vaadedecek/ne verebilecek. Lütfen bebeğiniz ve evliliğiniz için eşinizin hemen yanina dönün. Bence bu durum geçici, ani hareketlerle çok üzülürsünüz, yazık olur..Kızlar 1 bucuk sene önce evlendim. Hem sevdiğim hemde mantıklı buldugum bi evlilik yaptım. Ben izmirden istanbula atanınca orada tanıstık ve istanbulda yasamaya devam ettik. Eşimle sevgililik dÖnemimizde uzun bi ayrılığımız oldu. Tamamen bitti bi daha olmaz gözüyle bakıyordum. Fakat o zamanlar ayıptır söylemesi ben onunla ilk cinsel birlikteliğimi yasamıstım. Yne de bazı hoşuma gitmeyen sebeplerden dolayı ayrıldım. Eşimle sevgililiğimden önce aynı apartmanda oturduğum biriyle ilişkim vardı.Kendisi benim cocukluk aşkımdı. Artık evlilik için ailem baskı yapmaya basladıgında bari aşık oldugum biriyle olsun diye kendisiyle ben iletişime geçtim bir kaç ay cok da güzeldi hersey. Cok güzel günler gecirdim. Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık.. bende buna cok üzüldüm ve ilk cinsel birlikteliği yasadığım kişiye yani kocama yöneldim. Birazda onunla evlenmem gerektiğine ikna etmeye calıstım kendimi. Sevdimde tekrardan kocamı yalan yok. Hem aynı meslektendik, içkisi-kumarı yok. Beni el üstünde tutar sağolsun. Biz evleneli 1 bucuk sene oldu. Bir tane bebeğimiz oldu iki aylık suan. Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı. Düşünmeden duramıyorum. Sizde ne yapmalıyım. Küçücuk bebeğimde var suan bunları o uyurken yazıyorum. Yanlış bi evlilik mi yaptım diye düşünüyorum, pişman oluyorum. Sonra vicdan azabı cekiyorum böyle düşündüğm için.. onunla iletişime geçmek istiyorum hersey senin yüzünden böyle oldu demek istiyorum ama sonra eşime yanlış yapmıs olurum diye vazgeçiyorum. Lütfen yargılamadan bana akıl verin öneri de bulunun cok ihtiyacım var
Lütfen kendıne gel. Bi hata yapma. Pislik istememıs bıle senı. Bunlar hep hormonlar dan. Elinde ıyı bırı halıne şükret lütfen. O pislık senı sevse yanında olurdu zaten.Kızlar 1 bucuk sene önce evlendim. Hem sevdiğim hemde mantıklı buldugum bi evlilik yaptım. Ben izmirden istanbula atanınca orada tanıstık ve istanbulda yasamaya devam ettik. Eşimle sevgililik dÖnemimizde uzun bi ayrılığımız oldu. Tamamen bitti bi daha olmaz gözüyle bakıyordum. Fakat o zamanlar ayıptır söylemesi ben onunla ilk cinsel birlikteliğimi yasamıstım. Yne de bazı hoşuma gitmeyen sebeplerden dolayı ayrıldım. Eşimle sevgililiğimden önce aynı apartmanda oturduğum biriyle ilişkim vardı.Kendisi benim cocukluk aşkımdı. Artık evlilik için ailem baskı yapmaya basladıgında bari aşık oldugum biriyle olsun diye kendisiyle ben iletişime geçtim bir kaç ay cok da güzeldi hersey. Cok güzel günler gecirdim. Konu evliliğe gelince ben bilmesi gerekir diye daha önce biriyle beraber oldugumu söyledim ancak o bunu kabul edemiceğini söyledi ve ayrıldık.. bende buna cok üzüldüm ve ilk cinsel birlikteliği yasadığım kişiye yani kocama yöneldim. Birazda onunla evlenmem gerektiğine ikna etmeye calıstım kendimi. Sevdimde tekrardan kocamı yalan yok. Hem aynı meslektendik, içkisi-kumarı yok. Beni el üstünde tutar sağolsun. Biz evleneli 1 bucuk sene oldu. Bir tane bebeğimiz oldu iki aylık suan. Ben doğum izni nedeniyle izmire ailemin yanına yani o cocuğun oturdugu apartmana geldim bir aydır burda kalıyorum. Eşim görevi nedeniyle İstanbulda. Önceleri lohusalıktandır filan diye geciştirmeye calıstım ama yok değil benim aklım kalbim hislerim hepsi koşarak yine ona kaçtı. Düşünmeden duramıyorum. Sizde ne yapmalıyım. Küçücuk bebeğimde var suan bunları o uyurken yazıyorum. Yanlış bi evlilik mi yaptım diye düşünüyorum, pişman oluyorum. Sonra vicdan azabı cekiyorum böyle düşündüğm için.. onunla iletişime geçmek istiyorum hersey senin yüzünden böyle oldu demek istiyorum ama sonra eşime yanlış yapmıs olurum diye vazgeçiyorum. Lütfen yargılamadan bana akıl verin öneri de bulunun cok ihtiyacım var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?