Hiç kimse bu duyguyu bilerek doğmuyor ki hepimize hayat öğretiyor yazdığınızı okuyunca hiç öyle burdan yazılanlarla gaza gelip çocuk yapacak bir psikolojiniz yok profesyonel bir destek almalısınızSanki ben büyürken yanımdaydınız çok komiksiniz şuan, hem annem hem anneannem ve sülale tarafından çok sevgi içinde çok güzel bir çocukluk geçirdim Elhamdülillah, duymak istediğim sadece " tatmadığın bir his hakkında korkman normal ama anne olunca iyiki diyeceksin " tek duymak istediğim buydu moral bulmak için ama moral bozdunuz,
Merhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor
Anne olmaya yuzun yoksa niye evlendin de adamin hayatini karartiyorsun git hayvan besle senMerhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor
Bu ne kadar terbiyesiz bir yorum olmuş. Benimde köpeğim var yeri geldi sokakta kaldım onun için. Canımı isteseler veririm. Hicte yavruluktan falan beslemedim 3 yasinda sokaktan kurtardim simdi 6 yaşında. Onlarda can taşıyor. Sokaktakileri de çok sevip beslerim hepsiyle tek tek ilgilenirim hastaysa tedavi ettiririm mama veririm. Herkes anaç olmak anne olmak zorunda değil onun bedeni onun kararı belki sizden çok daha iyi bir eş nereden biliyorsunuz kocasının hayatını kararttığını ? Siz hayvanları sevmeyebilirsiniz. Ama seven besleyen kişilere bu tarz tepkiler veremezsinizAnne olmaya yuzun yoksa niye evlendin de adamin hayatini karartiyorsun git hayvan besle sen
Evlenip kocan ben cocuk istemiyorum dese ne hissedersin? Sirf kocan cocuktan korkuyor cocuk yapmak istemiyor diye sen anne oomaktan mahtum kalmayi istermisin? Bi kere herseyden once Allahin gucune gider. Ve ayrica bir hadis vardir evleniniz ve cogaliniz sizin icin en hayirlisi budur diye. Evlenin hayvan besleyin demiyor yani tabiki kimsenin hayvan beslemesi beni ilgilendirmez ki yapilmasi gereken birsey 2 kopegim var ve bir ciftlikte buyudum :) bana hayvanlari sevmekten bahsetmeyin. Herkesin kendi hayati kendi dusuncesi evet o zaman o dusuncesini burda paylasmasaydi ne gerek vardi? Ben sinirleniyorum vucudum bozulacak diye cocuk yapmak istemeyenlere kariyerim var diye cocuk yapmak istemeyenlere coluk cocukla ugrasamam deyip sebepsiz yere cocuk istemeyenlere. Ha ama sunu soyleyim birgun yaslanip kimsesi kalmadiginda bir cocugunun olmasini oyle isteyecekki belki hayatinin en buyuk hatasini yaptigini anlayacak ama is isten gececek. Eger oldukten sonra amel defterinize sevap islenmesini istiyorsaniz ya agac dikin ya ilim ogrenecek yer yaptirin cami okul vs. Yada hayirli bir cocuk yetistirin denmis. Umarim anlatabilmisimdir. Simdi terbiyesiz olan ben miyim sadece hayat kendisinin gibi kocasina hic babalik duygusuna yasattirmak istemeyn bu kadinda mi? Ayrilsin o zaman kocasindan madem hayat yalniz guzel bir cocuga ihtiyaci yok o zaman bir esede ihtiyaci yoktur.Bu ne kadar terbiyesiz bir yorum olmuş. Benimde köpeğim var yeri geldi sokakta kaldım onun için. Canımı isteseler veririm. Hicte yavruluktan falan beslemedim 3 yasinda sokaktan kurtardim simdi 6 yaşında. Onlarda can taşıyor. Sokaktakileri de çok sevip beslerim hepsiyle tek tek ilgilenirim hastaysa tedavi ettiririm mama veririm. Herkes anaç olmak anne olmak zorunda değil onun bedeni onun kararı belki sizden çok daha iyi bir eş nereden biliyorsunuz kocasının hayatını kararttığını ? Siz hayvanları sevmeyebilirsiniz. Ama seven besleyen kişilere bu tarz tepkiler veremezsiniz
Evlenip kocan ben cocuk istemiyorum dese ne hissedersin? Sirf kocan cocuktan korkuyor cocuk yapmak istemiyor diye sen anne oomaktan mahtum kalmayi istermisin? Bi kere herseyden once Allahin gucune gider. Ve ayrica bir hadis vardir evleniniz ve cogaliniz sizin icin en hayirlisi budur diye. Evlenin hayvan besleyin demiyor yani tabiki kimsenin hayvan beslemesi beni ilgilendirmez ki yapilmasi gereken birsey 2 kopegim var ve bir ciftlikte buyudum :) bana hayvanlari sevmekten bahsetmeyin. Herkesin kendi hayati kendi dusuncesi evet o zaman o dusuncesini burda paylasmasaydi ne gerek vardi? Ben sinirleniyorum vucudum bozulacak diye cocuk yapmak istemeyenlere kariyerim var diye cocuk yapmak istemeyenlere coluk cocukla ugrasamam deyip sebepsiz yere cocuk istemeyenlere. Ha ama sunu soyleyim birgun yaslanip kimsesi kalmadiginda bir cocugunun olmasini oyle isteyecekki belki hayatinin en buyuk hatasini yaptigini anlayacak ama is isten gececek. Eger oldukten sonra amel defterinize sevap islenmesini istiyorsaniz ya agac dikin ya ilim ogrenecek yer yaptirin cami okul vs. Yada hayirli bir cocuk yetistirin denmis. Umarim anlatabilmisimdir. Simdi terbiyesiz olan ben miyim sadece hayat kendisinin gibi kocasina hic babalik duygusuna yasattirmak istemeyn bu kadinda mi? Ayrilsin o zaman kocasindan madem hayat yalniz guzel bir cocuga ihtiyaci yok o zaman bir esede ihtiyaci yoktur.
Yazıda demişim ki anne olmak istememek konusunda bu kadar katı olduğumu evlendikten sonra fark ettim demişim ama siz ne kadar sığ ne kadar dar pencereden yorum yapmışsınız midem bulandı, anne olmak istememek neden terbiyesizlik olsun bir akıl sağlığı uzmanına danışın, temelden çok derin bir ruh ve akıl sağlığı tedavisinden geçmeniz lazım. Evlilik = çocuk sahibi olmak değildir, evlilik hayat arkadaşı olmak bir sevgi bağı içinde hayatı paylaşmak amacıyla yapılır ama siz en temel bilgilerden bile mahrum ve aciz kalmışsınız, sürekli kitap okuyan kendine hep birşeyler katmaya çalışan biri olarak şu kıt ve mide bulandıran yorumunuzu kaale alıp cevap yazdığım için kendime çok kızacağım ama hakettiniz.Evlenip kocan ben cocuk istemiyorum dese ne hissedersin? Sirf kocan cocuktan korkuyor cocuk yapmak istemiyor diye sen anne oomaktan mahtum kalmayi istermisin? Bi kere herseyden once Allahin gucune gider. Ve ayrica bir hadis vardir evleniniz ve cogaliniz sizin icin en hayirlisi budur diye. Evlenin hayvan besleyin demiyor yani tabiki kimsenin hayvan beslemesi beni ilgilendirmez ki yapilmasi gereken birsey 2 kopegim var ve bir ciftlikte buyudum :) bana hayvanlari sevmekten bahsetmeyin. Herkesin kendi hayati kendi dusuncesi evet o zaman o dusuncesini burda paylasmasaydi ne gerek vardi? Ben sinirleniyorum vucudum bozulacak diye cocuk yapmak istemeyenlere kariyerim var diye cocuk yapmak istemeyenlere coluk cocukla ugrasamam deyip sebepsiz yere cocuk istemeyenlere. Ha ama sunu soyleyim birgun yaslanip kimsesi kalmadiginda bir cocugunun olmasini oyle isteyecekki belki hayatinin en buyuk hatasini yaptigini anlayacak ama is isten gececek. Eger oldukten sonra amel defterinize sevap islenmesini istiyorsaniz ya agac dikin ya ilim ogrenecek yer yaptirin cami okul vs. Yada hayirli bir cocuk yetistirin denmis. Umarim anlatabilmisimdir. Simdi terbiyesiz olan ben miyim sadece hayat kendisinin gibi kocasina hic babalik duygusuna yasattirmak istemeyn bu kadinda mi? Ayrilsin o zaman kocasindan madem hayat yalniz guzel bir cocuga ihtiyaci yok o zaman bir esede ihtiyaci yoktur.
Hamile misinzzYazıda demişim ki anne olmak istememek konusunda bu kadar katı olduğumu evlendikten sonra fark ettim demişim ama siz ne kadar sığ ne kadar dar pencereden yorum yapmışsınız midem bulandı, anne olmak istememek neden terbiyesizlik olsun bir akıl sağlığı uzmanına danışın, temelden çok derin bir ruh ve akıl sağlığı tedavisinden geçmeniz lazım. Evlilik = çocuk sahibi olmak değildir, evlilik hayat arkadaşı olmak bir sevgi bağı içinde hayatı paylaşmak amacıyla yapılır ama siz en temel bilgilerden bile mahrum ve aciz kalmışsınız, sürekli kitap okuyan kendine hep birşeyler katmaya çalışan biri olarak şu kıt ve mide bulandıran yorumunuzu kaale alıp cevap yazdığım için kendime çok kızacağım ama hakettiniz.
Merhaba, fikirleriniz hala aynı mı merak ettim konuya denk geldim baştan sona okudum ve sizi merak ettimYazıda demişim ki anne olmak istememek konusunda bu kadar katı olduğumu evlendikten sonra fark ettim demişim ama siz ne kadar sığ ne kadar dar pencereden yorum yapmışsınız midem bulandı, anne olmak istememek neden terbiyesizlik olsun bir akıl sağlığı uzmanına danışın, temelden çok derin bir ruh ve akıl sağlığı tedavisinden geçmeniz lazım. Evlilik = çocuk sahibi olmak değildir, evlilik hayat arkadaşı olmak bir sevgi bağı içinde hayatı paylaşmak amacıyla yapılır ama siz en temel bilgilerden bile mahrum ve aciz kalmışsınız, sürekli kitap okuyan kendine hep birşeyler katmaya çalışan biri olarak şu kıt ve mide bulandıran yorumunuzu kaale alıp cevap yazdığım için kendime çok kızacağım ama hakettiniz.
Maalesef evet, eşimin ısrarla baba olmak istemesi üzerine hamile kalmayı kabul ettim ama depresyona girdim, terapi alıyorum düzenliHamile misinzz
Merhaba, fikirleriniz hala aynı mı merak ettim konuya denk geldim baştan sona okudum ve sizi merak e
Keşke aynı kalsaydı, katlanarak devam etti ve eşimin baba olma konusundaki ısrarları da katlanarak devam etti, hamile kalmaya rıza gösterdim ama Allah'ım inşallah kısırımdır diye dualar ettim yalvardım Allah'a ama maalesef hamile kaldım, 5 aydır hamileyim ve depresyonun en dibini gördüm, düşsün diye Rabbime öyle yalvardım öyle yalvardım ki ama düşmedi, her doktora gittiğimde ultrasonda görünce sinirden ağlıyorum, Allah'ım onca yıl çocuk sahibi olmak için uğraşanlar varken neden bana verdin neden beni kısır etmedin diye büyük isyanlar ettim, düzenli terapi alıyorum ve sanırım terapi ve bana sağladığı farkındalıklar sayesinde biraz iyi gibiyim, depresyon biraz hafifledi ama anne olma fikrini düşününce bile hayattan kopup çukura düşüyorum, ne desem ne yazsam bilmiyorum ama durum buMerhaba, fikirleriniz hala aynı mı merak ettim konuya denk geldim baştan sona okudum ve sizi merak ettim
Ne diyebilirim inanın bilmiyorum ben en başından beri hep istedim anne olmayı ama bize de nasip olmadı henüz 2 senedir deniyoruz umarım rabbim içinizdeki o düşünceleri söker alır ben inanıyorum sizin çok iyi bir anne olacağınıza kötü düşünmeyin rabbim yardımcınız olsunKeşke aynı kalsaydı, katlanarak devam etti ve eşimin baba olma konusundaki ısrarları da katlanarak devam etti, hamile kalmaya rıza gösterdim ama Allah'ım inşallah kısırımdır diye dualar ettim yalvardım Allah'a ama maalesef hamile kaldım, 5 aydır hamileyim ve depresyonun en dibini gördüm, düşsün diye Rabbime öyle yalvardım öyle yalvardım ki ama düşmedi, her doktora gittiğimde ultrasonda görünce sinirden ağlıyorum, Allah'ım onca yıl çocuk sahibi olmak için uğraşanlar varken neden bana verdin neden beni kısır etmedin diye büyük isyanlar ettim, düzenli terapi alıyorum ve sanırım terapi ve bana sağladığı farkındalıklar sayesinde biraz iyi gibiyim, depresyon biraz hafifledi ama anne olma fikrini düşününce bile hayattan kopup çukura düşüyorum, ne desem ne yazsam bilmiyorum ama durum bu
Keşke aynı kalsaydı, katlanarak devam etti ve eşimin baba olma konusundaki ısrarları da katlanarak devam etti, hamile kalmaya rıza gösterdim ama Allah'ım inşallah kısırımdır diye dualar ettim yalvardım Allah'a ama maalesef hamile kaldım, 5 aydır hamileyim ve depresyonun en dibini gördüm, düşsün diye Rabbime öyle yalvardım öyle yalvardım ki ama düşmedi, her doktora gittiğimde ultrasonda görünce sinirden ağlıyorum, Allah'ım onca yıl çocuk sahibi olmak için uğraşanlar varken neden bana verdin neden beni kısır etmedin diye büyük isyanlar ettim, düzenli terapi alıyorum ve sanırım terapi ve bana sağladığı farkındalıklar sayesinde biraz iyi gibiyim, depresyon biraz hafifledi ama anne olma fikrini düşününce bile hayattan kopup çukura düşüyorum, ne desem ne yazsam bilmiyorum ama durum bu