Etrafımda hiç ama hiç güzel hayatlar yok çocuk sahibi olan, herkes güzelliğinden ziyade zorluğundan şikayet ediyor
Sanki ben büyürken yanımdaydınız çok komiksiniz şuan, hem annem hem anneannem ve sülale tarafından çok sevgi içinde çok güzel bir çocukluk geçirdim Elhamdülillah, duymak istediğim sadece " tatmadığın bir his hakkında korkman normal ama anne olunca iyiki diyeceksin " tek duymak istediğim buydu moral bulmak için ama moral bozdunuz,Bence öyle düşünmüşler ki sizde bu hale gelmişsiniz, her çocuk her insan kendi ailesini yansıtır
Merhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor
Dur hemen tuylerin diken diken olmasın 1 tane olsun kucağına al kokusunu çek sonra yine istersen yapmazsın başkaMerhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor
Oysaki benim tek hayalimm anneliği tatmak..Merhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor
Bende kimsenin cocugunu pek seven biri degildim, sevdiklerimide mizmizladigi anda uzaklasmak icin yer arardim ama annelik baska bisey... sanirim tahamulu az bir anneyim biraz ama yinede butun dunyam yavrum oldu ve bundan COOK memnunum. Iyiki var ve Rabbim onun eksikligini gostermesin. Tabi sevemiceginizi dusunuyosaniz gercekten yapmayin, sevgisiz cocuk buyutulmez, sizden once cocuga cok yazik olur.Ben hiç istemezken eşim istiyor, eşimi mahrum bırakmaya hakkım yok diye düşünüyorum, eşimi çok sevmeme rağmen boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum hiç anne olmak istemememden dolayı, evet çevremde çocuk sahibi olan herkesin kendi hayatı bitmiş durumda, çocuk yapıp da hayatı güzel olan kimseyi görmedim
Doğru söylüyorsunuz çünkü bu bir sınav dünyası, Allah insanı ya istedikleriyle sınıyor yada istemedikleriyle, istemediğim halde yaşadığım çok şey oldu, istediğim halde nasip olmayan da çok şey oldu, daha fazla üzerine düşünmeyip Allaha bırakacağım bu konuyuSiz ve sizin gibi bu düşüncelerde olanlar, hemen hamile kalırlar emin olun, hatta ilk ay'larda.Lakin bizim gibi yıllarca bir bebeğin tırnağına hasret yaşayan ve onu elde etmek için yıllarca uğraşan,her yolu deneyen biz bazı insanların da ne yaparsak yapalım olmaz. Bu da kaderin oyunu işte ne yapalım.
Bu nasıl bir psikoloji bilmiyorum ama çocuğum olduğunda zorluklarından dolayı sevemeyeceğim ve pişman olacağım diye çok korkuyorum, en canımı acıtıp korkutan kısmı ise sevemeyeceğimi düşünmekEvliliği de kotu anlatan cok insan var tv de ailenizde de vardır muhakkak ama evlenmişsiniz yani hayatınızı başka insanlarin tecrübeleri ile sekillendirmeyin derim ama neredeyse cocuktan nefretle bahsetmişsiniz bence eşiniz istiyor diye kesinlikle yapmayın baba sevgisinden cok anne sevgisine ihtiyacı var her çocuğun
Bende anne değilim özgürlüğüme düşkünüm gezer tozarım uykuya düşkünüm ama bebegim olsa heralde cok deli severim hic oyle bir düşünceye kapılmadım o nedenle anlayamıyorum sizi belki hakkınızda hayırlısı...Bu nasıl bir psikoloji bilmiyorum ama çocuğum olduğunda zorluklarından dolayı sevemeyeceğim ve pişman olacağım diye çok korkuyorum, en canımı acıtıp korkutan kısmı ise sevemeyeceğimi düşünmek
Bu nasıl bir psikoloji bilmiyorum ama çocuğum olduğunda zorluklarından dolayı sevemeyeceğim ve pişman olacağım diye çok korkuyorum, en canımı acıtıp korkutan kısmı ise sevemeyeceğimi düşünmek