Bacım koymuyorlar vitrine işte. Allayıp pullayıp, hediye paketi haline getirip bize kaktırıyorlar. Bazıları bacıların ellerinde patlıyor bazıları uyum sağlıyor. Yani evlenince önce eşlerin eğitimi ve yetiştirilmesi görevi ile başlıyoruz. Bilmem kaç yaşına gelmiş anasının eğitmediniz adamları biz eğiteceğiz diye uğraşıyoruz. Sonra kadın yoruldum deyince rahat battı oluyor.
Önce konuştum, bir iki üç defa baktım anlamıyor, hatta dinlemiyor. Sonra hauat şartlarımıza göre taktik buldum. İşten çıkınca eve gelmeden dışarıda yemek yiyordum, eve gelince de üstümü değiştirip duş alıp tv karşısında uzanıyordum, sen olmak ne kadar zevkli ve kolaymış demeyi de ihmal etmedim. 1,5 ay böyle devam ettim. Evde yemek pişmiyor, temizlik yapılmıyor, sadece kendi çamaşırlarımı yıkayıp ütülüyorum. Çay içer Misin deyince yaparsan olabilir diyordum. Çok zorlandım, evin durumu hiç benlik değildi ama inat ettim, sonunda sürat tafra yapmadan, gönüllü şekilde hayatın ortak olduğunu anlayarak ona göre davranmaya başladı.
Ben bunları yaptım ama çocuğu olan biri eve gidince yemek yapmaması, çamaşır yıkamamalı, temizlik yapmaması mümkün değil, kadın nasıl olsa yapacak, mecbur, çocuğa kıyamaz siye düşünen erkekler oldukça çözüm yolu bulmak zor.