- 9 Kasım 2021
- 141
- 262
- 24
Merhaba kızlar. Konu biraz uzun olacak ama biraz detaya girmek ve sizden fikir almak istiyorum. Biz eşimle 2 yıl önce çok severek evlendik. Nişanlıyken de kayınvalidemle sorunlarım vardı ama eşim hep benim arkamda durup annesiyle aramızdaki sınırı korumayı biliyordu o zamanlar. Biz kayınvalidemle aynı apartmanda oturuyoruz. Başta kabul etmemistim aynı apartmanı eşimle beraber kiralık evlere bakmaya başlamıştık ama annem sorun çıkarma eşin senin arkanda üzme çocuğu sana hakkımı helal etmem diyince kabul ettim. Annem de şuan beni ikna ettiği için çok pişman zaten..
Her şey evlendikten sonra değişti. Eşim bir anda anneci tarafını ortaya çıkardı birkaç ay sonra. Annesi her akşam bizde yiyin burada yatın çok para harcamayın diye başladı beni bunaltmaya. Ben gitmek istemesem bu sefer eşimle sorun çıkıyordu kavga edip evde huzursuz bir şekilde oturuyorduk bir anlamı kalmıyordu gitmememizin.
Daha sonra ben hamile kaldım. Aslında korunuyordum ama hapımı atmayı unutunca biraz kaza oldu. Ben özel hastaneye gitmek istedim eşim kabul etti. Bir sürü laf benim oğlum çok mu zengin sen parayı car cur ediyorsun. Bebeğim düştü benim kanamam varken apar topar doktoruma gittik. Kayınvalidem özele niye gittiniz diye başımızın etini yedi benim ve çocuğun durumunu sormadan. Kürtaj olduktan sonra eve geldim benim annem evi süpürürken birak alıştırma kendi süpürsün sonra hep ister dedi. Doktor bana 1 hafta yat dinlen demesine rağmen laf olmasın bir şey demesin diye ilk günden ayaklandim acımı bile yaşayamadım bu insanlar yüzünden.
Ev zaten yol geçen hanı gibi işe giderken zile basılıyor bir yerden gelirken zile basılıyor. Kaynım zaten gece 11 12 demeden geliyor 1 2 ye kadar bizden çıkmıyordu. En sonunda ben büyük bir patlama yaşayınca bunlar bir süre kesildi. Ben de kendimi toparlamak için işe girdim.
Eşim düzelmişti artık annesinin etkisinde kalmıyordu. Ben çalıştığım için artık çok yüzlerini görmüyordum. Yeniden huzurlu bir evliliğimiz olmuştu tam boşanmak üzereyken.
Aptallık bende olduğu için bu sefer isteyerek hamile kaldım nasıl olsa düzeldik mutlu bir evliliğimiz var diye. Hamileyken kanamalarım devam edince işten çıkmak zorunda kaldım. Bu sefer yine başladılar aynı şekilde 7/24 musaitmisiz gibi çat kapı gelmelere. Eşim de ne zaman bu konuyu açsam sen zaten benim anne babamı benimseyemedin onları sevmiyosun düşman gibi davranıyorsun diye kavga ediyor benimle. Hastanede yata yata zor bir hamilelik geçiriyordum. Yemeğimi bile yapamıyordum doğru düzgün. Sağolsun kayınvalidem o zaman bana yardımcı oldu da akşam yemeği getirdi eşime. Ben yiyemiyordum çok yemek sectigim için artık ekmek arası idare ediyordum. Eşim buna da sinirlenip bana bağırıp çağırıyordu hamileyken duvarlara kapılara tekmeler yumruklar vuruyordu ben ağlamaktan başka bir şey yapamıyordum o aralar. Bana hiç sormazdı şunu yapacağım akşama yer misin diye ben de buna takılmazdım aslinda uğraşıyor kadın bir de özel istek yapmayayım diye. Hamileyken bir kere bile bana bir şey aseriyor musun canın bir şey istiyor mu demeyen insandan fazla beklentim yoktu zaten.
Çocuğuma milletin eskilerini getiriyordu al bunları giydir eskisi olmayanın yenisi olmaz diyordu eşim de ona uyuyordu ben giydirmem teşekkürler dedikce sağol anne yıkarız biz bunları giydiririz diyordu. Benim annem a'dan z'ye tüm dolabını bebek arabasını ana kucağını her şeyini aldı oğluma. Bunların eline kalsam zaten çocuk perişan olurdu ya neyse. Çocuk doğdu 14 gün küvezde kaldı yine beni suçladı. Şunu yaptın ondan mi oldu bundan mi oldu. Benim de artık sinirlerim tepeme geliyordu suratına bile bakmıyordum. Annemi çekmiş balkona beni bu eve sığdırmazsa kiraya çıkarırım görür o zaman, yok annesi kızının arkasında olursa o yuva bozulur ağzına ne gelirse saymış. Cok su harcanıyo, çok kalabalık bu ev, çocuk gelince sığılır mı kadın duramadı gitti devamlı laf sokmasına. Kayınvalidem de gelmedi yardıma ben yalnız kaldım 20 günlük çocukla hiçbir şey bilmeden. Akşamları oğlu varken sevmek için geliyordu onda da çocuğu üşütmüşsün, kundak yap, öyle tutma söyle tut, uykusu gelmiş diye sallamaya kalkıyordu çocuğu çocuk çığlık kıyamet yatmak istemediği için. En sonunda patladım bağırdım çekti gitti eşim tabi annesinin arkasından gitti. Eve geldiğinde de annemden özür dile dedi dilemedim ben haklıyım dedim. Hastayken çocuğa yaklaşmaya çalışıyor vermiyorum kucağına annemi arıyor şikayet etmeye senin kızın bunları bunları yapıyor diye. Aramızda en ufak bir şey geçsin eşime söyler eşim de benimle kavga eder onun için.
Bir keresinde annemi aramış senin kızını yanimda gezdirmeye utanıyorum bana hizmet etmiyor gittiğimiz yerlerde, evimin de dip köşe temizliğini yapmıyor diye saymış yine ağzına geleni annem de memnun değilseniz bizim kapımız kızımıza her zaman açık gelip alalım demiş. O zamandan beri anneme de düşman.
Yani bunlar insan değiller kısacası. Eşime gelecek olursam öfke kontrolü olmayan biri. Neye sinirlenip bağıracağını çözemiyorum. Tek doğru kendi bildiği doğrudur onun için. Her yere tekmeler yumruklar atar sinirlenince bana vurmaya kalkarsa yüzümü bir daha göremeyeceğini biliyor onu yapmaya hiç yeltenmedi. Ama hep dilinde seni döverim bak, kendini dövdürtmeye mi çalışıyorsun, s.git gibi cümleler oluyor sinirlenince. Artık çok soğudum her şeyden. Mutlu olamıyorum bu evde. Aynı yatağa girmek bile istemiyorum. Keşke çocuk olmasaydı şuan çoktan boşanmış olurdum. Ama çocuk var bu nedenler boşanmak için yeterli mi çocuk varken diye kendimi sorguluyorum 1 aydır. Annem gel evimize ben ikinize de bakarım diyor. Oğlum babasına çok düşkün en çok ona gülüyor onunla beraber mutlu oluyor. Çok ikilemdeyim kızlar. Bana bir fikir verirseniz çok sevinirim biraz uzun oldu kusura bakmayın.
Her şey evlendikten sonra değişti. Eşim bir anda anneci tarafını ortaya çıkardı birkaç ay sonra. Annesi her akşam bizde yiyin burada yatın çok para harcamayın diye başladı beni bunaltmaya. Ben gitmek istemesem bu sefer eşimle sorun çıkıyordu kavga edip evde huzursuz bir şekilde oturuyorduk bir anlamı kalmıyordu gitmememizin.
Daha sonra ben hamile kaldım. Aslında korunuyordum ama hapımı atmayı unutunca biraz kaza oldu. Ben özel hastaneye gitmek istedim eşim kabul etti. Bir sürü laf benim oğlum çok mu zengin sen parayı car cur ediyorsun. Bebeğim düştü benim kanamam varken apar topar doktoruma gittik. Kayınvalidem özele niye gittiniz diye başımızın etini yedi benim ve çocuğun durumunu sormadan. Kürtaj olduktan sonra eve geldim benim annem evi süpürürken birak alıştırma kendi süpürsün sonra hep ister dedi. Doktor bana 1 hafta yat dinlen demesine rağmen laf olmasın bir şey demesin diye ilk günden ayaklandim acımı bile yaşayamadım bu insanlar yüzünden.
Ev zaten yol geçen hanı gibi işe giderken zile basılıyor bir yerden gelirken zile basılıyor. Kaynım zaten gece 11 12 demeden geliyor 1 2 ye kadar bizden çıkmıyordu. En sonunda ben büyük bir patlama yaşayınca bunlar bir süre kesildi. Ben de kendimi toparlamak için işe girdim.
Eşim düzelmişti artık annesinin etkisinde kalmıyordu. Ben çalıştığım için artık çok yüzlerini görmüyordum. Yeniden huzurlu bir evliliğimiz olmuştu tam boşanmak üzereyken.
Aptallık bende olduğu için bu sefer isteyerek hamile kaldım nasıl olsa düzeldik mutlu bir evliliğimiz var diye. Hamileyken kanamalarım devam edince işten çıkmak zorunda kaldım. Bu sefer yine başladılar aynı şekilde 7/24 musaitmisiz gibi çat kapı gelmelere. Eşim de ne zaman bu konuyu açsam sen zaten benim anne babamı benimseyemedin onları sevmiyosun düşman gibi davranıyorsun diye kavga ediyor benimle. Hastanede yata yata zor bir hamilelik geçiriyordum. Yemeğimi bile yapamıyordum doğru düzgün. Sağolsun kayınvalidem o zaman bana yardımcı oldu da akşam yemeği getirdi eşime. Ben yiyemiyordum çok yemek sectigim için artık ekmek arası idare ediyordum. Eşim buna da sinirlenip bana bağırıp çağırıyordu hamileyken duvarlara kapılara tekmeler yumruklar vuruyordu ben ağlamaktan başka bir şey yapamıyordum o aralar. Bana hiç sormazdı şunu yapacağım akşama yer misin diye ben de buna takılmazdım aslinda uğraşıyor kadın bir de özel istek yapmayayım diye. Hamileyken bir kere bile bana bir şey aseriyor musun canın bir şey istiyor mu demeyen insandan fazla beklentim yoktu zaten.
Çocuğuma milletin eskilerini getiriyordu al bunları giydir eskisi olmayanın yenisi olmaz diyordu eşim de ona uyuyordu ben giydirmem teşekkürler dedikce sağol anne yıkarız biz bunları giydiririz diyordu. Benim annem a'dan z'ye tüm dolabını bebek arabasını ana kucağını her şeyini aldı oğluma. Bunların eline kalsam zaten çocuk perişan olurdu ya neyse. Çocuk doğdu 14 gün küvezde kaldı yine beni suçladı. Şunu yaptın ondan mi oldu bundan mi oldu. Benim de artık sinirlerim tepeme geliyordu suratına bile bakmıyordum. Annemi çekmiş balkona beni bu eve sığdırmazsa kiraya çıkarırım görür o zaman, yok annesi kızının arkasında olursa o yuva bozulur ağzına ne gelirse saymış. Cok su harcanıyo, çok kalabalık bu ev, çocuk gelince sığılır mı kadın duramadı gitti devamlı laf sokmasına. Kayınvalidem de gelmedi yardıma ben yalnız kaldım 20 günlük çocukla hiçbir şey bilmeden. Akşamları oğlu varken sevmek için geliyordu onda da çocuğu üşütmüşsün, kundak yap, öyle tutma söyle tut, uykusu gelmiş diye sallamaya kalkıyordu çocuğu çocuk çığlık kıyamet yatmak istemediği için. En sonunda patladım bağırdım çekti gitti eşim tabi annesinin arkasından gitti. Eve geldiğinde de annemden özür dile dedi dilemedim ben haklıyım dedim. Hastayken çocuğa yaklaşmaya çalışıyor vermiyorum kucağına annemi arıyor şikayet etmeye senin kızın bunları bunları yapıyor diye. Aramızda en ufak bir şey geçsin eşime söyler eşim de benimle kavga eder onun için.
Bir keresinde annemi aramış senin kızını yanimda gezdirmeye utanıyorum bana hizmet etmiyor gittiğimiz yerlerde, evimin de dip köşe temizliğini yapmıyor diye saymış yine ağzına geleni annem de memnun değilseniz bizim kapımız kızımıza her zaman açık gelip alalım demiş. O zamandan beri anneme de düşman.
Yani bunlar insan değiller kısacası. Eşime gelecek olursam öfke kontrolü olmayan biri. Neye sinirlenip bağıracağını çözemiyorum. Tek doğru kendi bildiği doğrudur onun için. Her yere tekmeler yumruklar atar sinirlenince bana vurmaya kalkarsa yüzümü bir daha göremeyeceğini biliyor onu yapmaya hiç yeltenmedi. Ama hep dilinde seni döverim bak, kendini dövdürtmeye mi çalışıyorsun, s.git gibi cümleler oluyor sinirlenince. Artık çok soğudum her şeyden. Mutlu olamıyorum bu evde. Aynı yatağa girmek bile istemiyorum. Keşke çocuk olmasaydı şuan çoktan boşanmış olurdum. Ama çocuk var bu nedenler boşanmak için yeterli mi çocuk varken diye kendimi sorguluyorum 1 aydır. Annem gel evimize ben ikinize de bakarım diyor. Oğlum babasına çok düşkün en çok ona gülüyor onunla beraber mutlu oluyor. Çok ikilemdeyim kızlar. Bana bir fikir verirseniz çok sevinirim biraz uzun oldu kusura bakmayın.