İlk önce duymamaktan başlayın.
Sizinle yaşıtız ve benim de 2 çocuğum var.
Koskoca kadın olduk artık, 40'a ne kaldı şurda.
Bu yaştan sonra (şahsi fikrim) kimsenin emrinde yaşayamam.
Benim bir hayatım var, benim seçimlerim benim isteklerim var.
Tabii ki insan ailesine göre davranır, onların üzülmeyeceği, zarar görmeyeceği şekilde hayatını şekillendirir.
Aklı başında olan insan zaten böyle davranır.
Ama bu davranışlara rağmen hala eşim bana "onu yapamazsın, bunu edemezsin, şunu beğenmedim, bu olmamış" şeklinde davranırsa, bir gün kapı kilidini değişmiş, üzerinde de "kimi beğeniyorsan ona gidebilirsin, annenin evine de dönebilirsin" yazısını bulabilir! (sözlü olarak yapmışlığım ve eve almamışlığım var)
Ama siz kendiniz için mücadele edip kendi varlığınızı göstermediğiniz sürece, o size böyle davranacak.
Ben sana bir de başka bir bakış açısı sunayım.
Çocukların... Eşinin bu tavır ve davranışlarına çokça şahit oluyor değil mi?
Peki onlar ilerde sana nasıl davranacaklar bunu düşündün mü hiç?
Bu şekilde örnek gören çocukların çokta farklı davranması beklenilemez.
Ben kendi eşime mesela davranışları konusunda dikkat etmesini rica etmişimdir, ancak sizin bu anlattıklarınız noktasında hiç bir zaman bana davranmadı. Onu da belirtmek isterim.