- 8 Şubat 2013
- 613
- 688
Arkadaşlar, o kadaaar çok şey yaşadık ki evliliğimizde. Öncelikle seni sevenle evlen mantığıyla evlendim. Eşim bana aşıktı, ama ben onu insan olarak çok severek evlendim. Hala çok seviyorum, ne zaman kavga etsek birgün bile sürmeden hemen sarılırım. Çoook sevimli biri.
Bu arada ben çalışıyorum o şu an çalışmıyor. Çalışmamasını asla sorun etmiyorum, aksine çok güzel yemek yaptığı için hep yüreklendiriyorum. Hatta ne güzel, iş stresi, patron stresi yok keyfini sür diyorum hep.
Son zamanlarda o kadar çok saygısızlaştı ki bana karşı. Lan lu lun lu konuşmalar, küfretmeler, sandalyeyi kaldırıp başıma çarpmak istemeler falan..Bir de ben konuşmuyorum böyle durumlarda. Biliyor da durum daha da kötüleşmesin diye sessiz kalmayı tercih ettiğimi. Ama daha da hiddetleniyor. Normalde de kontrolsüz birisi. Ve babası da sürekli annesini aşağılar, hor görür. Hayatımı gerek ev işlerine yardım ederek gerek yemek yaparak o kadar kolaylaştırıyor ki ama öte yandan duygusal olarak hep zorlaştırıyor. Evliliklerde hep mi böyle olur dediğim o kadar çok durum var ki. Mesela biri çok çabalıyorsa birşeyde diğeri tam zıttı koyvermeyi mi tercih ediyor. Ya da biri gelecek kaygısıyla ev alayım diye tasarruf yaparken sürekli diğeri sürekli sefasını mı sürmek istiyor.
Kusura bakmayın. Kafam o kadar dağınık bulanık ki
İki yıl önce de boşanma sürecine girmiştik. Geçen yıl devam etme kararı aldık ama o kararı aldığımızda da eşimde 'senin burnundan getireceğim havası' vardı. O karar öncesinde bana karşı çok dikkatli, özenli ve hassastı. Küfür zaten hiç etmezdi. Artık elimin altında mantığına mı girdi bilmiyorum. Güçlü bir karakter de değil. Belki kendince baskın olmaya çalışıyor ama cidden saçmalıyor. Devam etme kararından sonra hamile kaldım, düşük yaptım. O günlerde bile kendimi bırakıp eşimi toparlamakla uğraştım. İçim daralıyor, afedersiniz hiç anlamlı bütünsel(bu da neyse) bir anlatım olmadı.
Hani saygı yoksa evlilik bitmiştir deniliyor ya. Biz de gerçekten yok artık ve ben bunu kendime yediremiyorum. Üstelik nezakete o kadar dikkat ediyorum ki. Tavsiyelerinizi bekliyorum lütfen
Bu arada ben çalışıyorum o şu an çalışmıyor. Çalışmamasını asla sorun etmiyorum, aksine çok güzel yemek yaptığı için hep yüreklendiriyorum. Hatta ne güzel, iş stresi, patron stresi yok keyfini sür diyorum hep.
Son zamanlarda o kadar çok saygısızlaştı ki bana karşı. Lan lu lun lu konuşmalar, küfretmeler, sandalyeyi kaldırıp başıma çarpmak istemeler falan..Bir de ben konuşmuyorum böyle durumlarda. Biliyor da durum daha da kötüleşmesin diye sessiz kalmayı tercih ettiğimi. Ama daha da hiddetleniyor. Normalde de kontrolsüz birisi. Ve babası da sürekli annesini aşağılar, hor görür. Hayatımı gerek ev işlerine yardım ederek gerek yemek yaparak o kadar kolaylaştırıyor ki ama öte yandan duygusal olarak hep zorlaştırıyor. Evliliklerde hep mi böyle olur dediğim o kadar çok durum var ki. Mesela biri çok çabalıyorsa birşeyde diğeri tam zıttı koyvermeyi mi tercih ediyor. Ya da biri gelecek kaygısıyla ev alayım diye tasarruf yaparken sürekli diğeri sürekli sefasını mı sürmek istiyor.
Kusura bakmayın. Kafam o kadar dağınık bulanık ki
İki yıl önce de boşanma sürecine girmiştik. Geçen yıl devam etme kararı aldık ama o kararı aldığımızda da eşimde 'senin burnundan getireceğim havası' vardı. O karar öncesinde bana karşı çok dikkatli, özenli ve hassastı. Küfür zaten hiç etmezdi. Artık elimin altında mantığına mı girdi bilmiyorum. Güçlü bir karakter de değil. Belki kendince baskın olmaya çalışıyor ama cidden saçmalıyor. Devam etme kararından sonra hamile kaldım, düşük yaptım. O günlerde bile kendimi bırakıp eşimi toparlamakla uğraştım. İçim daralıyor, afedersiniz hiç anlamlı bütünsel(bu da neyse) bir anlatım olmadı. Hani saygı yoksa evlilik bitmiştir deniliyor ya. Biz de gerçekten yok artık ve ben bunu kendime yediremiyorum. Üstelik nezakete o kadar dikkat ediyorum ki. Tavsiyelerinizi bekliyorum lütfen
