Evlilikte küslük

Kızlar, dün gece oğlum (5 yaşında) ateşlendi. Gece eşimi dürtüp uyandırdım mecbur, "çocuğun çok ateşi var" dedim. Eşimin de bu gün boş günüydü, yani dersi yoktu, evdeydi. Gece ateşini düşürdük. Sabah da ilacını verip çıktım evden. Oğlum ve kızım babalarıyla birlikte evde kaldılar. Öğleden sonra eve geldiğimde oğlumun hala hafif ateşi vardı ve boğazı çok ağrıyordu. Hastaneye gidelim dedim oğluma. Eşimle konuşmuyoruz tabi. Oğlumla konuşmalarımdan anlıyor ne yapacağımızı.

Saat 15.00 gibi evden çıktık oğlumla, eşim de evde bebekle kaldı.
Saat 15.53 de mesaj attım: "X hastanesindeyiz. Serum takacaklar şimdi. İdrar tahlili yapılacak ve ultrason çekilecek."diye
Cevap yok.
Saat 18.00 de bana mesaj atıyor. ".....'yı anneye bırakıyorum, çıkmam gerek"
Cevap yazmadım. (Kendi annemle aynı binada oturuyoruz, bebeği anneme bırakıp arkadaşlarının yanına gidecekmiş yani.)

Çıkmam gerek dediği yer de arkadaş buluşması. (Her hafta pazartesi günleri mutlaka arkadaşlarıyla toplanıyorlar. Hatta bazen haftada 2-3 kere.)
O kadar sinirlerim bozuldu ki anlatamam. İnsan bir arar çocuğunun durumunu sorar. Ben onu adam yerine koyup çocukla ilgili bir durum olduğu için mesaj atıp bilgi veriyorum. O arayıp ya da mesaj atıp durumunu sormuyor bile.
Özellikle çocuk hastayken, çocuğa serum takılmış ve ilgi beklerken arkadaş peşinde koşması iyice sinirlerimi bozdu.

Sonra eve geldik. Geldiğimizde daha bebeği bırakıp çıkmamıştı dışarı, evdeydi. Ve "doktor neler söyledi" diye 5 yaşındaki oğluma soruyor. Gelip bana sormuyor, düşünün artık.

Aslında yine hata bende keşke o ilk mesajı da atmasaydım. Ama işte onun da çocuğu, bilgi sahibi olması gerek diye düşündüm.

Ne yapmalıyım, kafam allak bullak. Genel olarak herkes "o gelip konuşana kadar konuşma" demiş ama biliyorum o gelmez. Başka bir fikri olan var mı? Ne yapılabilir. Aile terapisini daha önce ısrarla teklif etmiştim ama istememişti. İnanın aklıma bir yol gelmiyor.
 
Son düzenleme:
Kızlar, dün gece oğlum (5 yaşında) ateşlendi. Gece eşimi dürtüp uyandırdım mecbur, "çocuğun çok ateşi var" dedim. Eşimin de bu gün boş günüydü, yani dersi yoktu, evdeydi. Gece ateşini düşürdük. Sabah da ilacını verip çıktım evden. Oğlum ve kızım babalarıyla birlikte evde kaldılar. Öğleden sonra eve geldiğimde oğlumun hala hafif ateşi vardı ve boğazı çok ağrıyordu. Hastaneye gidelim dedim oğluma. Eşimle konuşmuyoruz tabi. Oğlumla konuşmalarımdan anlıyor ne yapacağımızı.

Saat 15.00 gibi evden çıktık oğlumla, eşim de evde bebekle kaldı.
Saat 15.53 de mesaj attım: "X hastanesindeyiz. Serum takacaklar şimdi. İdrar tahlili yapılacak ve ultrason çekilecek."diye
Cevap yok.
Saat 18.00 de bana mesaj atıyor. ".....'yı anneye bırakıyorum, çıkmam gerek"
Cevap yazmadım. (Kendi annemle aynı binada oturuyoruz, bebeği anneme bırakıp arkadaşlarının yanına gidecekmiş yani.)

Çıkmam gerek dediği yer de arkadaş buluşması. (Her hafta pazartesi günleri mutlaka arkadaşlarıyla toplanıyorlar. Hatta bazen haftada 2-3 kere.)
O kadar sinirlerim bozuldu ki anlatamam. İnsan bir arar çocuğunun durumunu sorar. Ben onu adam yerine koyup çocukla ilgili bir durum olduğu için mesaj atıp bilgi veriyorum. O arayıp ya da mesaj atıp durumunu sormuyor bile.
Özellikle çocuk hastayken, çocuğa serum takılmış ve ilgi beklerken arkadaş peşinde koşması iyice sinirlerimi bozdu.

Sonra eve geldik. Geldiğimizde daha bebeği bırakıp çıkmamıştı dışarı, evdeydi. Ve "doktor neler söyledi" diye 5 yaşındaki oğluma soruyor. Gelip bana sormuyor, düşünün artık.

Aslında yine hata bende keşke o ilk mesajı da atmasaydım. Ama işte onun da çocuğu, bilgi sahibi olması gerek diye düşündüm.

Ne yapmalıyım, kafam allak bullak. Genel olarak herkes "o gelip konuşana kadar konuşma" demiş ama biliyorum o gelmez. Başka bir fikri olan var mı? Ne yapılabilir. Aile terapisini daha önce ısrarla teklif etmiştim ama istememişti. İnanın aklıma bir yol gelmiyor.
Küsmeyin susarak nasıl anlaşamıyorsanız tam tersimi yapın
Eşinize de bu huyunu yenmesini saglamıi olursunuz
Pc bozun oyunla kendine anlamsız bir dünya kurmuş etrafını görmüyor olabilir
Nasıl mı bozulır onu bilememdim
Modemi saklayın o daha kolay
 
Küsmeyin susarak nasıl anlaşamıyorsanız tam tersimi yapın
Eşinize de bu huyunu yenmesini saglamıi olursunuz
Pc bozun oyunla kendine anlamsız bir dünya kurmuş etrafını görmüyor olabilir
Nasıl mı bozulır onu bilememdim
Modemi saklayın o daha kolay
Daha önce yeni evliyken bu konudan da tartışmıştık ve sinirlenip bilgisayarı kırmıştı. Sonra noldu, surat astı, trip attı, bir süre başka şeylerle oyalandı. Sonra gidip yeni bilgisayar aldık. Boş yere bir ton masrafa girmiş olduk yani onun dengesizlikleri yüzünden. Bilgisayarı da bozsam gider yaptırır. Modemi saklamak da çözüm değil. Ben de kullanıyorum ama ailemle akşam oturuyorken de gözümü bilgisayardan ayırmıyor değilim.
 
Kızlar, dün gece oğlum (5 yaşında) ateşlendi. Gece eşimi dürtüp uyandırdım mecbur, "çocuğun çok ateşi var" dedim. Eşimin de bu gün boş günüydü, yani dersi yoktu, evdeydi. Gece ateşini düşürdük. Sabah da ilacını verip çıktım evden. Oğlum ve kızım babalarıyla birlikte evde kaldılar. Öğleden sonra eve geldiğimde oğlumun hala hafif ateşi vardı ve boğazı çok ağrıyordu. Hastaneye gidelim dedim oğluma. Eşimle konuşmuyoruz tabi. Oğlumla konuşmalarımdan anlıyor ne yapacağımızı.

Saat 15.00 gibi evden çıktık oğlumla, eşim de evde bebekle kaldı.
Saat 15.53 de mesaj attım: "X hastanesindeyiz. Serum takacaklar şimdi. İdrar tahlili yapılacak ve ultrason çekilecek."diye
Cevap yok.
Saat 18.00 de bana mesaj atıyor. ".....'yı anneye bırakıyorum, çıkmam gerek"
Cevap yazmadım. (Kendi annemle aynı binada oturuyoruz, bebeği anneme bırakıp arkadaşlarının yanına gidecekmiş yani.)

Çıkmam gerek dediği yer de arkadaş buluşması. (Her hafta pazartesi günleri mutlaka arkadaşlarıyla toplanıyorlar. Hatta bazen haftada 2-3 kere.)
O kadar sinirlerim bozuldu ki anlatamam. İnsan bir arar çocuğunun durumunu sorar. Ben onu adam yerine koyup çocukla ilgili bir durum olduğu için mesaj atıp bilgi veriyorum. O arayıp ya da mesaj atıp durumunu sormuyor bile.
Özellikle çocuk hastayken, çocuğa serum takılmış ve ilgi beklerken arkadaş peşinde koşması iyice sinirlerimi bozdu.

Sonra eve geldik. Geldiğimizde daha bebeği bırakıp çıkmamıştı dışarı, evdeydi. Ve "doktor neler söyledi" diye 5 yaşındaki oğluma soruyor. Gelip bana sormuyor, düşünün artık.

Aslında yine hata bende keşke o ilk mesajı da atmasaydım. Ama işte onun da çocuğu, bilgi sahibi olması gerek diye düşündüm.

Ne yapmalıyım, kafam allak bullak. Genel olarak herkes "o gelip konuşana kadar konuşma" demiş ama biliyorum o gelmez. Başka bir fikri olan var mı? Ne yapılabilir. Aile terapisini daha önce ısrarla teklif etmiştim ama istememişti. İnanın aklıma bir yol gelmiyor.
Normalde kkyi okurum pek yorum yazmam. Ama sizin konunuza bi çift laf etmeden gecemiycem.bende çalışan 2 çocuk annesidir bayanım.benim eşim sizinki gibi çocuğunun hastalığıyla bile ilgilenmeyip arkadaş larını düşünse çok jaba olcak ama onu doğduğu yere tekrar sokarım. Acayip sınır oldum şuan. Hastaneye bile yavrusunun yanında gelmeyen bi adamı hala niçin trajik bir biçimde yanınızda tutuyorsunuz eğer bunu çocuklarınız babasız kalmasın diye yapıyorsanız hasta yavrusuyla dahi ilgilenmeyip arkadaşını düşünen bi adam sizce babamı?eğer sizin eşiniz babaysa benim eşim baba falan değil. Lütfen irkilinbi kendinize gelin.ortada baba falan yok.sorumsuz bir kan emici var.bisanmiycaksanizda güzel okkalı ni ders verin.terapiste gidelim diye kendisi yalvarsın.terapistte kendisinin normal olmadığını yüzüne söylerse belki biraz ise yarar.calisan bur kadın güçlü bir anne olun .içinizdeki gücün lütfen farkına varın. Şu etkenlerin kendisimi jainatin efendisi gibi hussettirmeyin lutfen
 
Normalde kkyi okurum pek yorum yazmam. Ama sizin konunuza bi çift laf etmeden gecemiycem.bende çalışan 2 çocuk annesidir bayanım.benim eşim sizinki gibi çocuğunun hastalığıyla bile ilgilenmeyip arkadaş larını düşünse çok jaba olcak ama onu doğduğu yere tekrar sokarım. Acayip sınır oldum şuan. Hastaneye bile yavrusunun yanında gelmeyen bi adamı hala niçin trajik bir biçimde yanınızda tutuyorsunuz eğer bunu çocuklarınız babasız kalmasın diye yapıyorsanız hasta yavrusuyla dahi ilgilenmeyip arkadaşını düşünen bi adam sizce babamı?eğer sizin eşiniz babaysa benim eşim baba falan değil. Lütfen irkilinbi kendinize gelin.ortada baba falan yok.sorumsuz bir kan emici var.bisanmiycaksanizda güzel okkalı ni ders verin.terapiste gidelim diye kendisi yalvarsın.terapistte kendisinin normal olmadığını yüzüne söylerse belki biraz ise yarar.calisan bur kadın güçlü bir anne olun .içinizdeki gücün lütfen farkına varın. Şu etkenlerin kendisimi jainatin efendisi gibi hussettirmeyin lutfen
Haklısınız bu duruma ben de çok bozuldum. Normalde çocuklarla ilgilenir. Ama bu günkü durumda ben şu halde ona mesaj atıp haber verirken o arayıp sormadı. Bebeği anneme bırakıp arkadaşlarına gitmeyi akıl ediyor ama anneme bırakıp hastaneye gelmeyi akıl etmiyor. Dahası eve geldiğimde durumu sormadı bile. Nefret ettirdi kendisinden artık iyice. Konuşulmuyor da onunla. Daha önceleri kaç defa güzellikle konuşmayı denedim ama cımbızla tutup sözlerimi irdeliyor. Yok şunu dedin şu manaya gelir yok böyle dedin. Saçma sapan şeyler. 2 gün sonra da tanışma yıl dönümümüzdü. Nereden tanıştıysam, nereden karşıma çıktıysa......
 
Diyorum ya tam bir enerji sömürücü. Böylesi insanı kanser eder.siz onun bu tavırlarını çekmek zorunda değilsiniz.sizide bi ana doğurdu.sizide allah yarattı.tamam erkekler bizim kadar ev işlerinde iyi değiller.ni çok şeyi istemeden yapmazlar amenna.ama 2 kişi çalışıp eve geldiğindenizde biri deli gibi koşturup öbürü keyif çatiyosa bu kendisine söylendiğinde biraz yüzü kızarmak yerine bide utanmadan sağa sola saldiriyosa cooook taviz vermişsiniz.verdiginiz tavizler i lütfen geri alın.siz ve yavrularınız degerlidisiniz.kiymet bilmiyorsa ya öğrensin yada defolsun acil ve net.
 
Diyorum ya tam bir enerji sömürücü. Böylesi insanı kanser eder.siz onun bu tavırlarını çekmek zorunda değilsiniz.sizide bi ana doğurdu.sizide allah yarattı.tamam erkekler bizim kadar ev işlerinde iyi değiller.ni çok şeyi istemeden yapmazlar amenna.ama 2 kişi çalışıp eve geldiğindenizde biri deli gibi koşturup öbürü keyif çatiyosa bu kendisine söylendiğinde biraz yüzü kızarmak yerine bide utanmadan sağa sola saldiriyosa cooook taviz vermişsiniz.verdiginiz tavizler i lütfen geri alın.siz ve yavrularınız degerlidisiniz.kiymet bilmiyorsa ya öğrensin yada defolsun acil ve net.
Doğru söylüyorsunuz. Bunları duymaya gerçekten de ihtiyacım vardı.
 
Benim Esimde boyle artık beni bıktırdı ıkı cocugumuz var gecenlerde yemek yuzunden bagırdı cagırdı yemegını hazırladım. Aldım cocukları kv. Nin evine indim o gece orda yatacktım yine ıcı. Rahat etmedi evime cıktım oraya da inme sebebim tartısmamak ıcın. Neyse o sabah yine indim onlarda kahvaltı yaptım esım uyuyordu seslenmedım. Cunku hazırlasa yemıcek o gun de genelde asagıda durdum arada eve cıktım bebek kucagımda yine aksam asagı caya indim annesıde ıkıdebır git cagır falan dıyo beni gonderdıler bızım beyefendi ogun 24 saat yemek yemedi :) sırf bana kızdigından yine uzuldum gonlunu almaya calıstım sarıldım falan ben onu niye cagırmamısm asagı inerken niye bırakıp gıtmısım aksamdan sonuna kadarda ben haklıyım yanı demem o ki sallamayın benim de o gunum berbat gecer küs olunca huzursuz oluruz oda bende ama inat gelip gonlumı hıc almaz ve gecen sene 25 gun konusmadık en son karanfil almıs gelmis bana.
 
Benim Esimde boyle artık beni bıktırdı ıkı cocugumuz var gecenlerde yemek yuzunden bagırdı cagırdı yemegını hazırladım. Aldım cocukları kv. Nin evine indim o gece orda yatacktım yine ıcı. Rahat etmedi evime cıktım oraya da inme sebebim tartısmamak ıcın. Neyse o sabah yine indim onlarda kahvaltı yaptım esım uyuyordu seslenmedım. Cunku hazırlasa yemıcek o gun de genelde asagıda durdum arada eve cıktım bebek kucagımda yine aksam asagı caya indim annesıde ıkıdebır git cagır falan dıyo beni gonderdıler bızım beyefendi ogun 24 saat yemek yemedi :) sırf bana kızdigından yine uzuldum gonlunu almaya calıstım sarıldım falan ben onu niye cagırmamısm asagı inerken niye bırakıp gıtmısım aksamdan sonuna kadarda ben haklıyım yanı demem o ki sallamayın benim de o gunum berbat gecer küs olunca huzursuz oluruz oda bende ama inat gelip gonlumı hıc almaz ve gecen sene 25 gun konusmadık en son karanfil almıs gelmis bana.
Sizinki yine çiçek alıp gelmiş. Ben hiç eşimin konuşacağını zannetmiyorum. O böyle gayet hayatından memnun görünüyor.
 
Sizinki yine çiçek alıp gelmiş. Ben hiç eşimin konuşacağını zannetmiyorum. O böyle gayet hayatından memnun görünüyor.
yorumların hepsini okumadım ama flört ederken de böyle miydi. Evlenince mi değişti. Yani gercekten bir sebebi olmalı böyle davranmasının.Yoksa da bence psikoloğa görünmeli, böyle sizi üzmeye hakkı yok ki =( anlaması için bir çözüm bulmak lazım =/
 
benim rahmetli babam da cok kuserdi, aylarca hem de, annem konusmadan konusmazdi, en nefret ettigim seydir bu yuzden. esimde de evliligin ilk zamanlari kusme durumu vardi.aldim karsima konustum.kim sucluysa kirdiysa ozur diler olay kapanir.cocuklarim var artik azicik kusmeye kalksa, agir konusuyorum. hemen vazgeciyor. genel olarak oturttuk bunu, biraz surat asmayla gecistiriyoruz.
siz en bastan hata yapmissiniz, ama cocuklariniz uzerinden konusarak kusme isini sonlandirabilirsiniz, ogretmenmis, aile ve cocuk psikolojisini biliyordur. siz de sinirlendiginiz zamanlarda kendinizi frenlerseniz kucuk tartismalarla atlatabilirsiniz. cocuklariniz icin...
 
yorumların hepsini okumadım ama flört ederken de böyle miydi. Evlenince mi değişti. Yani gercekten bir sebebi olmalı böyle davranmasının.Yoksa da bence psikoloğa görünmeli, böyle sizi üzmeye hakkı yok ki =( anlaması için bir çözüm bulmak lazım =/
Biz görüşmeye başladıktan 5,5 ay sonra evlendik. Ne acelem varsa.... Evlenmeden önce hiç kavgamız olmamıştı, bilmiyordum bu huyunu malesef.
 
benim rahmetli babam da cok kuserdi, aylarca hem de, annem konusmadan konusmazdi, en nefret ettigim seydir bu yuzden. esimde de evliligin ilk zamanlari kusme durumu vardi.aldim karsima konustum.kim sucluysa kirdiysa ozur diler olay kapanir.cocuklarim var artik azicik kusmeye kalksa, agir konusuyorum. hemen vazgeciyor. genel olarak oturttuk bunu, biraz surat asmayla gecistiriyoruz.
siz en bastan hata yapmissiniz, ama cocuklariniz uzerinden konusarak kusme isini sonlandirabilirsiniz, ogretmenmis, aile ve cocuk psikolojisini biliyordur. siz de sinirlendiginiz zamanlarda kendinizi frenlerseniz kucuk tartismalarla atlatabilirsiniz. cocuklariniz icin...
Ne mutlu size ki vazgeçirmişsiniz bu huyundan eşinizi. Ben daha önce de çok konuştum bu durumla ilgili ama yine değişen bir şey yok.
 
Kızlar, dün gece oğlum (5 yaşında) ateşlendi. Gece eşimi dürtüp uyandırdım mecbur, "çocuğun çok ateşi var" dedim. Eşimin de bu gün boş günüydü, yani dersi yoktu, evdeydi. Gece ateşini düşürdük. Sabah da ilacını verip çıktım evden. Oğlum ve kızım babalarıyla birlikte evde kaldılar. Öğleden sonra eve geldiğimde oğlumun hala hafif ateşi vardı ve boğazı çok ağrıyordu. Hastaneye gidelim dedim oğluma. Eşimle konuşmuyoruz tabi. Oğlumla konuşmalarımdan anlıyor ne yapacağımızı.

Saat 15.00 gibi evden çıktık oğlumla, eşim de evde bebekle kaldı.
Saat 15.53 de mesaj attım: "X hastanesindeyiz. Serum takacaklar şimdi. İdrar tahlili yapılacak ve ultrason çekilecek."diye
Cevap yok.
Saat 18.00 de bana mesaj atıyor. ".....'yı anneye bırakıyorum, çıkmam gerek"
Cevap yazmadım. (Kendi annemle aynı binada oturuyoruz, bebeği anneme bırakıp arkadaşlarının yanına gidecekmiş yani.)

Çıkmam gerek dediği yer de arkadaş buluşması. (Her hafta pazartesi günleri mutlaka arkadaşlarıyla toplanıyorlar. Hatta bazen haftada 2-3 kere.)
O kadar sinirlerim bozuldu ki anlatamam. İnsan bir arar çocuğunun durumunu sorar. Ben onu adam yerine koyup çocukla ilgili bir durum olduğu için mesaj atıp bilgi veriyorum. O arayıp ya da mesaj atıp durumunu sormuyor bile.
Özellikle çocuk hastayken, çocuğa serum takılmış ve ilgi beklerken arkadaş peşinde koşması iyice sinirlerimi bozdu.

Sonra eve geldik. Geldiğimizde daha bebeği bırakıp çıkmamıştı dışarı, evdeydi. Ve "doktor neler söyledi" diye 5 yaşındaki oğluma soruyor. Gelip bana sormuyor, düşünün artık.

Aslında yine hata bende keşke o ilk mesajı da atmasaydım. Ama işte onun da çocuğu, bilgi sahibi olması gerek diye düşündüm.

Ne yapmalıyım, kafam allak bullak. Genel olarak herkes "o gelip konuşana kadar konuşma" demiş ama biliyorum o gelmez. Başka bir fikri olan var mı? Ne yapılabilir. Aile terapisini daha önce ısrarla teklif etmiştim ama istememişti. İnanın aklıma bir yol gelmiyor.
Bence hata sizde şöyle ki işleri hep üstünüze almissiniz her şeye siz koşturmuşsunuz. Ikinizde aynı mesleği yapıyorsunuz ev işlerinde ortak olunmalı eğer ilk başta öyle alıştırsaydiniz böyle olmazdı. Adam baktı bu kadın her şey yapıyor ben yatayim demiş . 2. olarak mesela çocuk hasta ve evde bebek varsa çocuğu hastaneye baba götürmeli siz evde bebekle kalmalisiniz. Çocuğu için o koşturmali emek harcamalı. yani adam böyle alışmış nasıl değiştirilir bilmiyorum :KK43:
 
İlk evlendiğimde eşimle küs kalma gibi durumlarımız oluyordu, birgün eşimi aldım karşıma dedim “3 günlük dünya küsmeye değmez, ömrümüz geçiyor ileride bu günlerimiz için çok pişman oluruz” filan dedim olay kapandı.

Çocuğunuzun hastalığına kadar yine bir nebze düzelirsiniz gibi geliyordu ama çocuğunuzun hastalığına bile duyarsız kalması gercekten çok üzücü bir durum. Eşiniz kibrinden evladını bile gözü görmüyor çok yazık gerçekten.

Ya eşinizi tamamen yok sayacaksınız yada küstüğü zaman siz yine konuştuğunuz dönemdeki gibi normal davranıp küslağünü görmezden geleceksiniz.
 
Kızlar, dün gece oğlum (5 yaşında) ateşlendi. Gece eşimi dürtüp uyandırdım mecbur, "çocuğun çok ateşi var" dedim. Eşimin de bu gün boş günüydü, yani dersi yoktu, evdeydi. Gece ateşini düşürdük. Sabah da ilacını verip çıktım evden. Oğlum ve kızım babalarıyla birlikte evde kaldılar. Öğleden sonra eve geldiğimde oğlumun hala hafif ateşi vardı ve boğazı çok ağrıyordu. Hastaneye gidelim dedim oğluma. Eşimle konuşmuyoruz tabi. Oğlumla konuşmalarımdan anlıyor ne yapacağımızı.

Saat 15.00 gibi evden çıktık oğlumla, eşim de evde bebekle kaldı.
Saat 15.53 de mesaj attım: "X hastanesindeyiz. Serum takacaklar şimdi. İdrar tahlili yapılacak ve ultrason çekilecek."diye
Cevap yok.
Saat 18.00 de bana mesaj atıyor. ".....'yı anneye bırakıyorum, çıkmam gerek"
Cevap yazmadım. (Kendi annemle aynı binada oturuyoruz, bebeği anneme bırakıp arkadaşlarının yanına gidecekmiş yani.)

Çıkmam gerek dediği yer de arkadaş buluşması. (Her hafta pazartesi günleri mutlaka arkadaşlarıyla toplanıyorlar. Hatta bazen haftada 2-3 kere.)
O kadar sinirlerim bozuldu ki anlatamam. İnsan bir arar çocuğunun durumunu sorar. Ben onu adam yerine koyup çocukla ilgili bir durum olduğu için mesaj atıp bilgi veriyorum. O arayıp ya da mesaj atıp durumunu sormuyor bile.
Özellikle çocuk hastayken, çocuğa serum takılmış ve ilgi beklerken arkadaş peşinde koşması iyice sinirlerimi bozdu.

Sonra eve geldik. Geldiğimizde daha bebeği bırakıp çıkmamıştı dışarı, evdeydi. Ve "doktor neler söyledi" diye 5 yaşındaki oğluma soruyor. Gelip bana sormuyor, düşünün artık.

Aslında yine hata bende keşke o ilk mesajı da atmasaydım. Ama işte onun da çocuğu, bilgi sahibi olması gerek diye düşündüm.

Ne yapmalıyım, kafam allak bullak. Genel olarak herkes "o gelip konuşana kadar konuşma" demiş ama biliyorum o gelmez. Başka bir fikri olan var mı? Ne yapılabilir. Aile terapisini daha önce ısrarla teklif etmiştim ama istememişti. İnanın aklıma bir yol gelmiyor.
Hayatinda başkası olabilirmi. Ben olsam daha yüzüne bakmaz kavgada ederdim her firsattada başına kalkarim çocuğunu sormamasini
 
Burdaki tek sorun küsmesi değil ki, adamın çocuğu hastalanıyo arayıp nasıl ne durumda sormuyo, mesaja bile cevsp vermiyo ve arkadaşlarıyla gezme peşinde
Eşinizin sağlam bi derse ihtiyacı var yazık değil mi size
 
Burdaki tek sorun küsmesi değil ki, adamın çocuğu hastalanıyo arayıp nasıl ne durumda sormuyo, mesaja bile cevsp vermiyo ve arkadaşlarıyla gezme peşinde
Eşinizin sağlam bi derse ihtiyacı var yazık değil mi size
Zaten ona karşı sinirliyken bir de bu durum çıktı. Öfkem hiç dinmiyor. Cinnet geçirenler demek böyle böyle çileden çıkıyorlar.
 
X