Merhaba degerli kadinlar,
Eslerinizle araniz nasil? Ben iki yillik evliyim, ilk bir yil birakin tartismayi bir an olsun gerilmedik bile esimle cok iyi anlasiyoruz genel olarak
Bir yilin sonunda ufaktan atismalarimiz basladi, simdi arada sirada (ayda bir) kavga ediyoruz, genelde kavgayi esim baslatiyor ben de ustune benzin dokuyorum ortalik alev aliyor
Yalniz kavga etmek beni cok yoruyor ve sonrasinda mutsuz oluyorum hic cevap vermesem o an beni takmiyorsun anlasilmis hissetmiyorum diyor ve ona cevap vermemi istiyor. Ben de peygamber degilim, ona yumusak cevap veremiyorum ben de kizdiracak seyler soyluyorum ve cozumsuz kaliyoruz her seferinde. Tabi sonra aksama sabaha barisiyoruz fakat her kavga sonrasinda keske evlenmeseydim ne zor seymis hep idare hep idare alttan al yeterrrrr gibi duygu ve dusuncelere kapiliyorum. Merak ettigim kavga etmek normal bir durum mu siz ne yapiyorsunuz, kendinizi nasil hissediyorsunuz kendinizi kavga konusunda? Kavgayi korkunc bir sey olarak gormemeli miyim kavga ettigimizde sanirim kotu bir evlilige gitmesinden mutsuzluktan onu kaybetmekten filan korkuyorum. Simdi neyi halledemiyorsunuz diye soracak olursaniz
Sabah ki kavgamizi ornek vereyim : guzel guzel kahvalti ettik ise cikti giderken de benim hemen cikmam lazim sofrayi sen kaldirabilir misin dedi peynir vs masada ustu acik kalmasin diye ben de ok dedim. cikti ama ben hemen toplamak istemiyorum yani cay koyup ayaklarimi uzattim oturuyorum, bir seyini unutmus bir bucuk saat sonra geri geldi. Sofrayi ayni gorunce tabi tabaklari vura vura makineye koymaya basladi, ben de kirma lazim olur filan dedim. Derdi su: ben bu sofranin boyle kalmasindan rahatsiz oluyorum neden buna saygi duyup bunlari toplamiyorsun neden ben bu evde takilmiyorum, kendimi anlatamiyorum diyor. Diyorum ki yani hemen toplamak istemedim canim istemedi. no, asla kabul etmiyor sanki ben hep bulasiklari gunlerce birakiyormusum gibi konusuyor ben de o noktada cildiriyorum ya goren bakan da bir hafta bulasik kokutuyorum zanneder valla yoruldum artik hanimlar. Girmis bi' beni takmiyorsun ben bu evde adam yerine konmuyorum tribine bana deger versen soylediklerimi dikkate alirsin diyor ben de oyle olunca kiriliyorum ya ben eskiden 10 birakiyorumdur sen rahatsiz oldugun icin simdi 2 birakiyorum aradaki 8 in ustune basilip cignenmesini hazmedemiyorum eeh yeter be moduna giriyorum.
normal mi boyle seyler siz nasil basa cikiyorsunuz valla evlilik cok zormus ki her gun sukrederim cok sansliyim esimden evliligimden diye buna ragmen sabrim tukeniyor
Kavga her evliliğin olmazsa olmazıdır. Önemli olan yüz göz olmamak ve onu bile saygıyı bozmadan yapabilmek bence.
Ben evleneli o kadar olmadı ama senelerdir süren bir dostluk ve ilişki üzerine evlendim.
Eşimle 6 senede 1 kez tartıştık.
Onda da zaten o kadar üzüldüm ki çalışırken baygınlık geçirdim uzaktık da birbirimize. Tek korkum kaybetmekti.
İnanın çok zor da bir insanım.
Ama söz konusu o ise onun kızacağı, üzüleceği bir şeyi yapmamaya çok dikkat ediyorum.
Ben dikkat ettiğim için eşimde çok dikkat ediyor.
Her zaman konuşarak çözüyoruz sıkıntıları.
Hiç bir şeyi içime atmadığımız biriktirmediğimiz için kolayca çözülüyor her şey.
Sizin örnek verdiğiniz olayda eşinizin davranışını çok abartılı.
Orası sizin eviniz oturup çay kahvaltı keyfi yapmak isterseniz isterseniz 3 saat toplamayı bunda kızılacak bir şey yok.
Durumun titizlikle de alakası yok bence.
Eşinizin derdi farklı.
Ama sizin de tutumunuz doğru gelmedi bana.
O şekilde dalga geçer bir üslup yerine neden bu kadar tepki verdiğini sakince konuşmak daha uygun olurdu.
Adam değer verildiğini, umursandığını görmek istiyor.
Belki bu konuda siz bir adım atarsanız o da davranışlarını değiştirir
bazen çok iyiyiz bazen de kavga ediyoruz yani hayat her zaman dört dörtlük değil ki evlilik fedakarlık işi güzel belki ama idare etmesi çok zor bir müessese
vallahi o bile bir + bana göre
