- 1 Eylül 2014
- 25.908
- 30.322
- 798
- 35
- Konu Sahibi bilgeliguness
-
- #21
Youmumda BUNU yazmayı unutmuştum aynen öyle !Kendiniz dayak mı yersiniz adamın elinde mi kalırsınız bilemem
Ama bu güzel yuvaya! çocuk getirmeye hiç mi hiç hakkınız yok. Çocuğa yazık şu ortamda büyümeyi kim ister??? Babası dövecek sövecek çocuk köşede saklanacak, ezik, pasif, sorunlu bir insan olarak büyüyecek. Kendiniz ne yaparsanız yapın ama çocuk yapmayın yazık günah
Kendiniz dayak mı yersiniz adamın elinde mi kalırsınız bilemem
Ama bu güzel yuvaya! çocuk getirmeye hiç mi hiç hakkınız yok. Çocuğa yazık şu ortamda büyümeyi kim ister??? Babası dövecek sövecek çocuk köşede saklanacak, ezik, pasif, sorunlu bir insan olarak büyüyecek. Kendiniz ne yaparsanız yapın ama çocuk yapmayın yazık günah
Katılıyorum,annemin arkadaşlarından birinin çocukları olmuyordu.İlk yıldan belli olmuş kesin olamayacağı.Su gibi kız,kaderim diyerek susup oturmuş.Ama adam nasıl bir psikolojideyse kadına neler yapmış.Dövüp mosmor etmeler,yerlerde sürümeler.Herkes adamı düzgün biri sanıyor,saygı gösteriyordu.Kadın 54 55 yaşlarındayken eşi öldü.Bir kaç yıl sonra evlendi.Anneme ağlayıp anlatırken şahit oldum.Böyle insanlarda varmıymış,hayatta mutlulukta varmıymış.Ben her evliliği bizim gibi,her adamı eski eşim gibi sanıyordum demişti.Ne çare,yılları boşa geçti,kendinde sorun olmadığı halde çocuk şansını kaybetti.Yaptığı fedakarlığın hiç kıymeti olmadı.Hiç değmiyor hiç,kıymet bilmeyeni kimse çekmesin,yolunu çizsin,yürüsün...Belki de bu adamdan hamile kalamanızın bir nedeni vardır. Bu adam ileride çocuğunuza da şiddet uygulayabilir. Kendinizinkini kabul ettiniz diyelim, çocuğunuza uygulanan şiddeti kabul edebilecek misiniz?
Bir de demişsiniz ya annem bana kapıma gelme dedi diye, anneler affeder. Siz gidin, konuşun anlatın. Ben ettim siz etme diyin, size kızar ama sizi bırakamaz merak etmeyin. Şansınız açık olsun.
Allah birşeyi vermiyorsa vardır bi hikmeti.merhaba kızlar,
2 gündür yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım.çevremde de kimseye söyleyemediğim anlatamadığım için buraya yazmaya karar verdim.
bugün evliliğimizin 3.yıl dönümü.2 gün önce saçma sapan bir sebepten ne yazık ki eşimden şiddet gördüm. istememize rağmen evlendiğimiz günden beri çocuğumuz olmuyor,sonrasında doktor kontrolünde öğrendik ki,eşimin değerlerinde düşüklük varmış.tam 2 yıldır ot,çöp,vitamin ıvır zıvır ne duyduysak yapmaya çalıştık.doktora gitmekten hep birşeyleri bahane edip kaçtı.ama sperm testi sadece 1 kere yaptırdık.ben de geçen hafta eşime bu hafta için doktordan randevu alacağımı,ona göre iş yerinden iznimi ayarlayacağımı ve artık gitmemizin zamanı geldiğini söyledim.yine beni geçiştirdi.ben muhasebe müdürüyüm ve meslektaşlarım bilirki özellikle perşembe,cuma ve pazartesi günlerimiz yoğun geçer.bu sebeple istediğim doktordaki randevuyu çarşambaya aldım,iş yerimi de ayarladım,eşime de bir gün önce dedim böyle böyle yarın gidiyoruz,hem sperm testi verebilmek için de en uygun zamanımız.(3-4 günlük cinsel perhiz).tabi yine ıvır zıvır birsürü şey saydı,pazartesi al izin gidelim bilmem ne bir sürü bahane saydı kısaca.yine sesimi çıkarmadım.4-12 vardiyasında olduğundan o geldiğinde uyumuştum.sabah beni işe gitmem için uyandırdı ben de izin aldım gitmicek miyiz dedim yaa uff bilge kes yat uyu filan dedi döndü uyudu.benim moralim bozuldu yüzüm düştü tabi.uykudan uyandı bi de bana sormaz mı tekrar sen neden işe gitmedin diye.ben de dedim sana söylemiştim izin aldım ama senin canın g,tmek istemediğinden iznim boşa çıktı diye vayy efendim demez olaydım,başladı avazı çıktığı kadar bağırmaya sen bana emrivaki yapamazsın,gitmiyorum gitmicem,sen kimsin daha neler neler etrafı dağıttı,eline ne geçtiyse attı,tabi bunun yanında bayağı da vurdu,dedim sen neyapıyosun ben ne dedim ne yaptım sana ,ben öyle dedikçe daha çok sinirlendi vurmaya devam etti.kollarım mos mor.sonra bastı işe gitti.gece geldiğinde ben oturma odasında uyuyordum,geldi beni uyandırmaya çalışıyor,kalk ne olur yatağına yat ,özür dilerim bilmem ne.. tabiki gitmedim.utanmadan gelmiş özür diliyor.ne yani bu kadar basit mi ,ben gitmeyince o da salonda yatmış vicdan azabi çekiyor şuan muhtemelen,yanıma yanaşamıyor,o günden beri salonda yatıyor.
ne yapıp yapmamak konusunda kararsız kaldım,evet bu ilk değil ne yazık ki eşim sinirlerine hakim olamayınca bana vuruyor ya da evdeki eşyalara zarar veriyor.,daha önce 2 kez de aynısını yapmıştı.televizyon kırıldı,evdeki kapılar kırıldı vs.ve en büyük hata benim affettim.eminim yazılanları okuduktan sonra bir çoğunuz boşan diyecek,yapamıyorum,gidemiyorum,annem eşimi hiç istemedi evlenirken hiç hem de hiç.böyle zamanlarda aklıma geliyor,kadının varmış bir bildiği diyorum.ve bana da demişti ki gidiyorsan herşeyi göze al da git,eşim bana böyle böyle yaptı diye asla kapıma gelme.şimdi gidemiyorum anlatamıyorum bile bişey,herkes beni mutlu mesut sanıyor,anlıcaklar diye ödüm kopuyor.
evet başta da dediğim gibi bugün evlilik yıldönümüm,hatta yarın da doğumgünüm.ve yaşadıklarıma bakın..şimdi eminim bugün yarın kendini affettirmek için bişeyler yapmaya çalışacak.ama bu kez farklı içim soğudu resmen,yüzünü görmeye katlanamıyorum.ben bunu hakedecek ne yaptım..affetmiyeceğim,affetmemeliyim..Şu mübarek saatlerde Rabbim e sığınıyorum,bir çıkar yol lütfen..
kimseye anlatamadığımdan buraya yazmak istedim.Allah sonumuzu hayr etsin..
Gecen burda 22 yaşında bir kız konu açmıştı, boşanıyorum diye. Ben daha çok gencim,seviyorum ama bir ömrümü bu adamın yanında geçiremem diye yazmıştı çok ta kararlıydı, helal olsun dedim, ne kadar akıllıca düşünüyor, ben o yaşlarda salak gibi dolanıyordum ortalarda :) böyle akıllıca davranamazdım heralde , böyle bişey başıma gelse. Kadınlarımız akıllı olmak zorunda, heleki Türkiye şartlarındaKatılıyorum,annemin arkadaşlarından birinin çocukları olmuyordu.İlk yıldan belli olmuş kesin olamayacağı.Su gibi kız,kaderim diyerek susup oturmuş.Ama adam nasıl bir psikolojideyse kadına neler yapmış.Dövüp mosmor etmeler,yerlerde sürümeler.Herkes adamı düzgün biri sanıyor,saygı gösteriyordu.Kadın 54 55 yaşlarındayken eşi öldü.Bir kaç yıl sonra evlendi.Anneme ağlayıp anlatırken şahit oldum.Böyle insanlarda varmıymış,hayatta mutlulukta varmıymış.Ben her evliliği bizim gibi,her adamı eski eşim gibi sanıyordum demişti.Ne çare,yılları boşa geçti,kendinde sorun olmadığı halde çocuk şansını kaybetti.Yaptığı fedakarlığın hiç kıymeti olmadı.Hiç değmiyor hiç,kıymet bilmeyeni kimse çekmesin,yolunu çizsin,yürüsün...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?