20 yaşındayken böyle düşünürdüm...evlilik kurumunun kendisine tümden karsiydim...27 yaşında telli duvakli bir gelin olarak yemekli bir düğünde eller havada oynarken buldum kendimi...Bu arada gerçekten 20 yaşında misin? 2012 de bundan 7 sene önce üye olmuşsun...garip geldi bana
Ya benim üniversite zamanımda böyle değildi. Hiçbir arkadaşım okul biter bitmez evleneceğim demezdi evlenmediler de. Hepsi işe güce yoğunlaştı. Ama son zamanlarda burda da hep buna benzer yorumlar okuyorum, arkadaşlarım evlenmek istiyor, çevremdekiler de hep evleniyor vs. Sosyal medyanın etkisi bence. Düğün, kına, gelinlik, gelin tacına kadar hepsi gösteriş haline gelmiş bakıyorum da. Sırf o fotoğrafı çekip paylaşmak için yapılan ritüellere dönmüş. Kına gecesine burun kıvırırdı bir dönem şehirli insanlar. Şimdi bakıyorum en sosyetiği tahtlarda geziyor.Bence genç kızlar bunlardan çok etkileniyor. Eskiden ünlüler evlenmezdi, şimdi senenin en konuşulan düğünlerine imza atıyorlar. Dönemin modası evlilik, o yüzden kızlar kariyer yerine düğüne düşmüş durumda.
20 yaşındaki ben:)
20 yaşındayken, kariyer odaklı yaşayan, mezun olunca yapacağım her şeyin tek tek planını yapmış olan, evlilik ve çocuk kelimelerini duyunca kaşınmaya başlayan idealist bir genç kızdım. Sonra hayat bana gerçek yüzünü gösterdi. Kariyer planları tek tek battı, istediğim ve hayalini kurduğum imkanlara hiç ulaşamadım. 27 yaşında pat diye aşık olduğum adamla evlenerek bütün çevremi şaşkınlığa uğrattım. Çocuk konusunda hala aynı düşüncedeyim ama. Her fikrim değişti çocuk yapmama fikrim değişmedi.
hayattaki tek ideali evlenmek olanlar mı evleniyor? yooo. birini tanıyosun seviyosun ben bununla aynı evde yaşarım ya iyi böyle diyosun ve evleniyosun. evlenmek de işe girmek gibi hayatın olağan akışında oluşan bi durum.
böyle beylik laflara ben çok gülüyorum ya. 10 sene sonra görüşürüz.
Bence önemli olan çocuğu iyi yetiştirmek.mal varlığı neye yarar onu hiç edecek kadar aptal karaktersiz bir insan olursa mesela.ama öyle insanlar varki yoktan var eder mücadeleci savaşçı ve akıllıdır.çocuğunuza gerekli erdemleri kazandırdıktan sonra kendine güvenen ,şahsiyetli, psikolojisi sağlam bir çocuk yetiştirdikten sonra çokta dert etmemek lazım.ha bu kolay birşeymi tabiki hayır.çocuk yetiştirmek dünyanın en zor şeyi.ama doğru soru şu bu kötü dünyaya çocuk getirmelimiyim değil.ben bu dünyada yaşamayı becerecek bir çocuk yetiştirebilir miyim.
Bi de bence bu çocuğu düşünmek değil de kendi rahatınızı düşünmek gibi aman hiç o işlere girmeyeyim sorumluluk almayayım.diyorsun.bu arada 20 yaşlarımda bende senin gibi düşünüyordum.şu an 37 ye girdim 3 tane çocuğum var.ve bence bu hayatta hiçbirşey yapamamış ne bileyim bir buluş bir eser verememiş herhangi bir işi mükemmel yapamayan her insanın çıkış noktası bir çocuktur.çocuk sizin eserinizdir.çocuk yetiştirmek bir sanattır.ama herkes çocuk yapmak zorunda değil bence bu bir karardır.hayvanlardan bir farkımız olsun demi.
valla canım erkekler beyaz eşya gibi. şans işi. en iyi marka bile bozuk çıkabiliyor. ben dini sebeplerden ötürü evlendim yoksa evlenmezdim beraberlik yaşar yaşar ayrılırdım. baktım adam mala bağladı hiç çekmezdim kahrını defederdim.
benim gibi kaygıların yoksa seçimin güzel
çocuk meselesinegelince bence çocuk sahibi olmak onunla yeniden doğmak gibi bi şey. evlilik düşünseydin çocuk da tavsiye ederdim.
Yalnız aşık olunca o riski alıyorsun.Aşkı tatmadığın çok belli.Ayrıca 20 yaş evliliği dert etmek için çok erken.Asla dediğin şeylerin tersini yaşatıyor hayat genellikle.Tecrübeyle sabitAma şöyle bir şey varki demekki sen o kadar çok aşık olmuşsunki hayallerinin peşinden koşmak yerine aşkının peşinden koşmuşsun önemli olansa pişman olmaman, tercihinden dolayı mutlu olman fakat ben bu riski alamam ne kadar aşık olursam olayım
Ben size bir şey sormak istiyorum.
Biz aynı coğrafya'da mı yaşıyoruz?
Yoksa siz Norveç'te misiniz?
Eğer öyleyse samimiyetle sizin için çok sevinirim.
Benim yaşadığım coğrafyada en fazla sınırımız olan ülkede savaş var da..
Bunun dünya görüşü veya kötü görme ile alakasını çözemedim.Savaşı ben uydurmuyorum ki.
Ben dünyayı çok iyi görmek isterim ama gerçekler bunun tam tersi.
Inanın bende savaş istemiyorum ama dünya görüşümü iyimser yapsam da savaş kaybolmuyor.
Konu sahibi çocuk sahibi olmak için stabil bir çevrenin şu an olmadığını demek istedi.Yani ben öyle algıladım.
Dünya kötü derken sanırım bizim şu an bulunduğumuz çevreyi kast etti gibi geldi.
Yoksa Norveç'te olsak bu konuşmayı yapmazdık.
Bu arada ben keşke bu ülkede doğmasaydım diyorum her haber izlediğimde.
Bunun dünya görüşümle alakası yok ki.
Ne kadar pozitifte olsam savaşı yok edecek gücüm yok.Stabil olmayan ortamımı da maalesef değiştiremiyorum.
Not: Sadece dünya kötü bir yer diyenlere sanki biz çok kötümseriz gibi yaklaşılıyor.Bunu anlayamıyorum ondan yazdım.
Çok büyük mal varlığının çocuğunuzun bu dünya ile baş etmesini sağlayacağını düşünüyorsanız gerçekten de çocuk fikri için çok toy sayılırsınız
Ama şöyle bir şey varki demekki sen o kadar çok aşık olmuşsunki hayallerinin peşinden koşmak yerine aşkının peşinden koşmuşsun önemli olansa pişman olmaman, tercihinden dolayı mutlu olman fakat ben bu riski alamam ne kadar aşık olursam olayım
Elbette herkes çocuğunun geleceği maddi güvencede olsun ister ama bu yeterli değil anlamında söylemek istemiştim. Aslında 20 yaş çocuk ve evlilik üzerine kafa yormak yerine kariyerine odaklanmak için çok uygun bir yaş bence. Kendi ayaklarınız üzerinde durduktan sonra bu konuları düşünürsünüz. Arkadaşlarınıza takılmayın o yüzdenDünya ile baş etmesini sağlaması değil, dünyada tek kalmak zorunda kalırsa güvencesi olması adına bu cümleyi kurdum
Hep aynı şeyleri söyledim bende. Sonra biri girdi hayatıma. Babam gibi değildi çok iyiydi. Babamın baskılarından kurtulup sığınacak birini buldum diye evlendim ama şimdiki aklım olsa işim var gücüm var. Bundan daha kuvvetli liman mı olur diye elin adamına güvenip evlenmezdim. Çok doğru düşünüyorsun. Evlenmek istemiyorsan kimseyi dinleme. Emin ol evlenenlerin çoğu mutsuz artık. Boşanmalar evlenme oranlarında daha çok ve çoğu erkek milletinin hataları yüzündenArkadaşlar birden aklıma geldi bunuda sormak istedim görüşlerinizi merak ediyorum. Benim ideallerim arasında evlenmek aile kurmak veya çocuk yapmak gibi şeyler hiç yok. Şuan hedefim olan kariyerime odaklanmak istiyorum. Arkadaşlarım bu konuda garipsiyor beni. Ben böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum ona bu kötülüğü yapamam. Evliliğide düşünmüyorum tamamen maddi kaynaklı imzalı sözleşmeye dayalı bir olay gibi geliyor. Öyle söz nişan gibi adetlerde gözüm yok ama davet tarzı düğünleri seviyorum atıyorum yazın büyük bir tekne kiralayıp parti vermek gibi. Bunada düğün denmez pek daha çok birlikteliğim olduğu bireyle ve sevenlerimizle bir kutlama gibi. Bu fikirlerimin değişmesi çok zor. Bana ve hayatımda zararı olur mu. Henüz 20 yaşındayım. Çocuk konusunda fikrimin değişmesi için o çocuğun bu dünyadaki kötülüklerle kolayca baş edebileceği kadar çok büyük mal varlığına sahip olmam lazım. Hayatta tek başına bile kalsa kimseye muhtaç olmamalı. Ama bu da imkansız. Bakamayacağım çocuğu ne diye getireyim dünyaya diye düşünüyorum. Garipsenecek kadar anormal mi sizce?
Yok öyle değil o. 20 yaşımdan 27 yaşıma kadar geçen sürede birbirini seven insanların zamanla bir hayatı paylaşmak istediğini, evliliğin imzadan ibaret bir şey olmadığını, yol arkadaşlığı olduğunu ve bu yolda hayallerini birinin elinden tutarken gerçekleştirmenin daha kolay ve keyifli olduğunu anladım.
Elbette herkes çocuğunun geleceği maddi güvencede olsun ister ama bu yeterli değil anlamında söylemek istemiştim. Aslında 20 yaş çocuk ve evlilik üzerine kafa yormak yerine kariyerine odaklanmak için çok uygun bir yaş bence. Kendi ayaklarınız üzerinde durduktan sonra bu konuları düşünürsünüz. Arkadaşlarınıza takılmayın o yüzden
Evet beni doğru anlamışsınız realist olmak lazım. Çocuk çok benmerkezci bir karar. Norveçtede yaşıyor olsam ideallerim arasında yine olmazlardı lakin bu kadar kesin konuşmazdım. Uygun şartlar yok, güvence yok. Bide üstüne o çocuğu yetiştirmesi var. Ki çok ahlaklı dürüst erdemli vefakar onurlu bir evlat yetiştirmek için elimden geleni yaparım. Ama gel görki ben bu evladı yetiştiricem birde güvencesi olmayacak uygun şartlarda olmayacak. Harcarlar bu ülkede bu evladımı. Vicdanım nasıl rahat etsin. Benimle aynı kaderi yaşayacağına, kendi kaderimi çok çok iyi hale getirip onun kaderine çok iyi yön veremeyecek olduktan sonra, dünyaya o can ı getiremem. Ki zaten tek sebep bunlar değil ideallerim arasındada gerçekten yok, şu hayatta ileride ne istiyorum dediğimde aklıma gelen şeyler bunlar değil
Ohoo savaş olacak çocuk yapmayalım diye düşünürseekHer insan yaşayacağı kaderle dünyaya geliyor, siz en savaşsız ülkeye gidin yine de hiç belli olmaz. Dünya yaratıldığı günden itibaren sıkıntısı olmayan bir bölge olmadı ki bugün olsun. Ama siz hayırlı bir evlat yetiştirip birilerine dokunmasına sebep olabilirsiniz. Cesaret ve inancınıza göre değişir. Hakkınızda hayırlısı.
Anlıyorum sizi ben bunları biriyle yaşamak için evliliğe gerek duymam önemli olan iki insanın arasındaki bağ ve bunu resmiyete taşısam nolur taşımasam nolur diye düşünüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?