• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilik veya çocuk asla istemiyorum

20 yaşımda gelin damat görünce "kafayı yemiş bunlar yaeaa" diyordum.

27 yaşımın başlarında sorana "amaan ne evliliği yeaa" diyordum.
Sonlarında eşimle aşıkla maşuk gibi geziyordum..

28 yaşımda evlilik için gün alıyordum..
Bilmem anlatabildim mi? :)

20 yaş bunları düşünmek ve karar vermek için ciddiye alınacak bir yaş değil. Dert aramayın kendinize..
 
20 yaşındayken böyle düşünürdüm...evlilik kurumunun kendisine tümden karsiydim...27 yaşında telli duvakli bir gelin olarak yemekli bir düğünde eller havada oynarken buldum kendimi...Bu arada gerçekten 20 yaşında misin? 2012 de bundan 7 sene önce üye olmuşsun...garip geldi bana

Evet buraya 13 yaşımda kaydoldum garip gelmesin :)) saçımı ilk kez boyayacaktım bununla ilgili araştırma yaparken keşfedip kaydolmuştum sonra unuttum gitti senelerdirde forumda değilim daha yeni takılmaya başladım
 
Ya benim üniversite zamanımda böyle değildi. Hiçbir arkadaşım okul biter bitmez evleneceğim demezdi evlenmediler de. Hepsi işe güce yoğunlaştı. Ama son zamanlarda burda da hep buna benzer yorumlar okuyorum, arkadaşlarım evlenmek istiyor, çevremdekiler de hep evleniyor vs. Sosyal medyanın etkisi bence. Düğün, kına, gelinlik, gelin tacına kadar hepsi gösteriş haline gelmiş bakıyorum da. Sırf o fotoğrafı çekip paylaşmak için yapılan ritüellere dönmüş. Kına gecesine burun kıvırırdı bir dönem şehirli insanlar. Şimdi bakıyorum en sosyetiği tahtlarda geziyor. :KK70: Bence genç kızlar bunlardan çok etkileniyor. Eskiden ünlüler evlenmezdi, şimdi senenin en konuşulan düğünlerine imza atıyorlar. Dönemin modası evlilik, o yüzden kızlar kariyer yerine düğüne düşmüş durumda.

Katılıyorum kesinlikle gösteriş meraklısı insanlar çok hemen koca bulup evleniyorlar sonra içlerinden bazılarıda konu açıyor evliliğimde mutsuzum diye. Kına düğün bilmemne yaparken mutlu olduğunu insanlara gösterirken pek keyif alıyorlar sonra evlilikte aynı mutluluğu dışarıya gösteremedikleri için hırs edip yürütmeye çabalıyorlar
 
20 yaşındaki ben:)

20 yaşındayken, kariyer odaklı yaşayan, mezun olunca yapacağım her şeyin tek tek planını yapmış olan, evlilik ve çocuk kelimelerini duyunca kaşınmaya başlayan idealist bir genç kızdım. Sonra hayat bana gerçek yüzünü gösterdi. Kariyer planları tek tek battı, istediğim ve hayalini kurduğum imkanlara hiç ulaşamadım. 27 yaşında pat diye aşık olduğum adamla evlenerek bütün çevremi şaşkınlığa uğrattım. Çocuk konusunda hala aynı düşüncedeyim ama. Her fikrim değişti çocuk yapmama fikrim değişmedi.


Ama şöyle bir şey varki demekki sen o kadar çok aşık olmuşsunki hayallerinin peşinden koşmak yerine aşkının peşinden koşmuşsun önemli olansa pişman olmaman, tercihinden dolayı mutlu olman fakat ben bu riski alamam ne kadar aşık olursam olayım
 
hayattaki tek ideali evlenmek olanlar mı evleniyor? yooo. birini tanıyosun seviyosun ben bununla aynı evde yaşarım ya iyi böyle diyosun ve evleniyosun. evlenmek de işe girmek gibi hayatın olağan akışında oluşan bi durum.

böyle beylik laflara ben çok gülüyorum ya. 10 sene sonra görüşürüz.

10 sene sonra mutlaka görüşelim. "benim ideallerim arasında yok" dedim zaten evlenene mani olmuyorum olağanüstü görmüyorum. Toplumun çevrenin veya ailenin onayıda umurumda değil, ömrümü tabiki yalnız geçirmek istemem mutlaka yanımda bir yoldaşım olur. Ama üzerimde evlilik konusunda hiç bir baskı olmadığı için bir imzaya gerek duymam, o imza benim haklarımı koruduğu kadar karşı tarafında hakkı olmayan şeyler doğurabiliyor. Zaten birlikte yaşamaya karar verip güvendikten sonrada evlilik adı altında bir şeyleri garantileme ihtiyacı duymam. Devletinde bilmesine gerek yok kimle yaşayacağımı devlet yada elalem bilse nolur bilmese nolur bir şeyleri resmileştirmekte saçma geliyor bana.
 
Bence önemli olan çocuğu iyi yetiştirmek.mal varlığı neye yarar onu hiç edecek kadar aptal karaktersiz bir insan olursa mesela.ama öyle insanlar varki yoktan var eder mücadeleci savaşçı ve akıllıdır.çocuğunuza gerekli erdemleri kazandırdıktan sonra kendine güvenen ,şahsiyetli, psikolojisi sağlam bir çocuk yetiştirdikten sonra çokta dert etmemek lazım.ha bu kolay birşeymi tabiki hayır.çocuk yetiştirmek dünyanın en zor şeyi.ama doğru soru şu bu kötü dünyaya çocuk getirmelimiyim değil.ben bu dünyada yaşamayı becerecek bir çocuk yetiştirebilir miyim.
Bi de bence bu çocuğu düşünmek değil de kendi rahatınızı düşünmek gibi aman hiç o işlere girmeyeyim sorumluluk almayayım.diyorsun.bu arada 20 yaşlarımda bende senin gibi düşünüyordum.şu an 37 ye girdim 3 tane çocuğum var.ve bence bu hayatta hiçbirşey yapamamış ne bileyim bir buluş bir eser verememiş herhangi bir işi mükemmel yapamayan her insanın çıkış noktası bir çocuktur.çocuk sizin eserinizdir.çocuk yetiştirmek bir sanattır.ama herkes çocuk yapmak zorunda değil bence bu bir karardır.hayvanlardan bir farkımız olsun demi.

Çocuk yaparsam zaten anlattığınız gibi yetiştiririm çünkü bu şekilde yetiştirildim. Fakat hiç bir güvencesi olmadıktan sonra bu çocuğu istediğimiz kadar düzgün yetiştirelim, dünyanın kahrını çekecekse o çocuk ne gereği var o çocuğu doğurmaya diye düşünüyorum. Misal ben, dürüst ahlaklı onurlu ve iyi insan olarak yetiştirildim ve bunlar her zaman hayat ilkem oldu. Fakat diğerleri gibi olmadığım için her şeyin kahrını ben çektim, delirme noktasına varacak kadar kötü olaylar, nankörlükler, vefasızlıklar yaşadım ağır travmalarım haricinde. Buna rağmen ilkelerimden vazgeçmedim lakin yaşımada sığmayacak şeyler yaşadım. Çocuğuma neden aynı kaderi yaşatayım, geleceğini garanti altına almam şart eğer o çocuğu dünyaya getirmek istiyorsam
 
valla canım erkekler beyaz eşya gibi. şans işi. en iyi marka bile bozuk çıkabiliyor. ben dini sebeplerden ötürü evlendim yoksa evlenmezdim beraberlik yaşar yaşar ayrılırdım. baktım adam mala bağladı hiç çekmezdim kahrını defederdim.
benim gibi kaygıların yoksa seçimin güzel
çocuk meselesinegelince bence çocuk sahibi olmak onunla yeniden doğmak gibi bi şey. evlilik düşünseydin çocuk da tavsiye ederdim.

Gerçekten evlenmemi gerektirecek yada bana bunu düşündürtecek ne inançlarım var ne kaygılarım nede baskılar var. Aşk yaşarım, aşk için mücadelede veririm baktım olmuyor defederim, hayatımı istediğim gibi yaşarım, bu yüzden birine aşık olunca durulurum ilişkilerimde sadakatli olurum ve uzun soluklu olur
 
Ama şöyle bir şey varki demekki sen o kadar çok aşık olmuşsunki hayallerinin peşinden koşmak yerine aşkının peşinden koşmuşsun önemli olansa pişman olmaman, tercihinden dolayı mutlu olman fakat ben bu riski alamam ne kadar aşık olursam olayım
Yalnız aşık olunca o riski alıyorsun.Aşkı tatmadığın çok belli.Ayrıca 20 yaş evliliği dert etmek için çok erken.Asla dediğin şeylerin tersini yaşatıyor hayat genellikle.Tecrübeyle sabit:işsiz:
 
Çok büyük mal varlığının çocuğunuzun bu dünya ile baş etmesini sağlayacağını düşünüyorsanız gerçekten de çocuk fikri için çok toy sayılırsınız
 
Ben size bir şey sormak istiyorum.
Biz aynı coğrafya'da mı yaşıyoruz?
Yoksa siz Norveç'te misiniz?
Eğer öyleyse samimiyetle sizin için çok sevinirim.
Benim yaşadığım coğrafyada en fazla sınırımız olan ülkede savaş var da..
Bunun dünya görüşü veya kötü görme ile alakasını çözemedim.Savaşı ben uydurmuyorum ki.
Ben dünyayı çok iyi görmek isterim ama gerçekler bunun tam tersi.
Inanın bende savaş istemiyorum ama dünya görüşümü iyimser yapsam da savaş kaybolmuyor.
Konu sahibi çocuk sahibi olmak için stabil bir çevrenin şu an olmadığını demek istedi.Yani ben öyle algıladım.
Dünya kötü derken sanırım bizim şu an bulunduğumuz çevreyi kast etti gibi geldi.
Yoksa Norveç'te olsak bu konuşmayı yapmazdık.
Bu arada ben keşke bu ülkede doğmasaydım diyorum her haber izlediğimde.
Bunun dünya görüşümle alakası yok ki.
Ne kadar pozitifte olsam savaşı yok edecek gücüm yok.Stabil olmayan ortamımı da maalesef değiştiremiyorum.
Not: Sadece dünya kötü bir yer diyenlere sanki biz çok kötümseriz gibi yaklaşılıyor.Bunu anlayamıyorum ondan yazdım.

Evet beni doğru anlamışsınız realist olmak lazım. Çocuk çok benmerkezci bir karar. Norveçtede yaşıyor olsam ideallerim arasında yine olmazlardı lakin bu kadar kesin konuşmazdım. Uygun şartlar yok, güvence yok. Bide üstüne o çocuğu yetiştirmesi var. Ki çok ahlaklı dürüst erdemli vefakar onurlu bir evlat yetiştirmek için elimden geleni yaparım. Ama gel görki ben bu evladı yetiştiricem birde güvencesi olmayacak uygun şartlarda olmayacak. Harcarlar bu ülkede bu evladımı. Vicdanım nasıl rahat etsin. Benimle aynı kaderi yaşayacağına, kendi kaderimi çok çok iyi hale getirip onun kaderine çok iyi yön veremeyecek olduktan sonra, dünyaya o can ı getiremem. Ki zaten tek sebep bunlar değil ideallerim arasındada gerçekten yok, şu hayatta ileride ne istiyorum dediğimde aklıma gelen şeyler bunlar değil
 
Çok büyük mal varlığının çocuğunuzun bu dünya ile baş etmesini sağlayacağını düşünüyorsanız gerçekten de çocuk fikri için çok toy sayılırsınız

Dünya ile baş etmesini sağlaması değil, dünyada tek kalmak zorunda kalırsa güvencesi olması adına bu cümleyi kurdum
 
Ama şöyle bir şey varki demekki sen o kadar çok aşık olmuşsunki hayallerinin peşinden koşmak yerine aşkının peşinden koşmuşsun önemli olansa pişman olmaman, tercihinden dolayı mutlu olman fakat ben bu riski alamam ne kadar aşık olursam olayım

Yok öyle değil o. 20 yaşımdan 27 yaşıma kadar geçen sürede birbirini seven insanların zamanla bir hayatı paylaşmak istediğini, evliliğin imzadan ibaret bir şey olmadığını, yol arkadaşlığı olduğunu ve bu yolda hayallerini birinin elinden tutarken gerçekleştirmenin daha kolay ve keyifli olduğunu anladım.
 
Dünya ile baş etmesini sağlaması değil, dünyada tek kalmak zorunda kalırsa güvencesi olması adına bu cümleyi kurdum
Elbette herkes çocuğunun geleceği maddi güvencede olsun ister ama bu yeterli değil anlamında söylemek istemiştim. Aslında 20 yaş çocuk ve evlilik üzerine kafa yormak yerine kariyerine odaklanmak için çok uygun bir yaş bence. Kendi ayaklarınız üzerinde durduktan sonra bu konuları düşünürsünüz. Arkadaşlarınıza takılmayın o yüzden
 
Arkadaşlar birden aklıma geldi bunuda sormak istedim görüşlerinizi merak ediyorum. Benim ideallerim arasında evlenmek aile kurmak veya çocuk yapmak gibi şeyler hiç yok. Şuan hedefim olan kariyerime odaklanmak istiyorum. Arkadaşlarım bu konuda garipsiyor beni. Ben böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum ona bu kötülüğü yapamam. Evliliğide düşünmüyorum tamamen maddi kaynaklı imzalı sözleşmeye dayalı bir olay gibi geliyor. Öyle söz nişan gibi adetlerde gözüm yok ama davet tarzı düğünleri seviyorum atıyorum yazın büyük bir tekne kiralayıp parti vermek gibi. Bunada düğün denmez pek daha çok birlikteliğim olduğu bireyle ve sevenlerimizle bir kutlama gibi. Bu fikirlerimin değişmesi çok zor. Bana ve hayatımda zararı olur mu. Henüz 20 yaşındayım. Çocuk konusunda fikrimin değişmesi için o çocuğun bu dünyadaki kötülüklerle kolayca baş edebileceği kadar çok büyük mal varlığına sahip olmam lazım. Hayatta tek başına bile kalsa kimseye muhtaç olmamalı. Ama bu da imkansız. Bakamayacağım çocuğu ne diye getireyim dünyaya diye düşünüyorum. Garipsenecek kadar anormal mi sizce?
Hep aynı şeyleri söyledim bende. Sonra biri girdi hayatıma. Babam gibi değildi çok iyiydi. Babamın baskılarından kurtulup sığınacak birini buldum diye evlendim ama şimdiki aklım olsa işim var gücüm var. Bundan daha kuvvetli liman mı olur diye elin adamına güvenip evlenmezdim. Çok doğru düşünüyorsun. Evlenmek istemiyorsan kimseyi dinleme. Emin ol evlenenlerin çoğu mutsuz artık. Boşanmalar evlenme oranlarında daha çok ve çoğu erkek milletinin hataları yüzünden
 
Yok öyle değil o. 20 yaşımdan 27 yaşıma kadar geçen sürede birbirini seven insanların zamanla bir hayatı paylaşmak istediğini, evliliğin imzadan ibaret bir şey olmadığını, yol arkadaşlığı olduğunu ve bu yolda hayallerini birinin elinden tutarken gerçekleştirmenin daha kolay ve keyifli olduğunu anladım.

Anlıyorum sizi ben bunları biriyle yaşamak için evliliğe gerek duymam önemli olan iki insanın arasındaki bağ ve bunu resmiyete taşısam nolur taşımasam nolur diye düşünüyorum
 
Elbette herkes çocuğunun geleceği maddi güvencede olsun ister ama bu yeterli değil anlamında söylemek istemiştim. Aslında 20 yaş çocuk ve evlilik üzerine kafa yormak yerine kariyerine odaklanmak için çok uygun bir yaş bence. Kendi ayaklarınız üzerinde durduktan sonra bu konuları düşünürsünüz. Arkadaşlarınıza takılmayın o yüzden

Dediğiniz gibi yapıyorum artık bana kendi fikirlerini dikte etmeye çalışan kişilere daha sağlam cevaplarım olacak bu konu sayesinde
 
Evet beni doğru anlamışsınız realist olmak lazım. Çocuk çok benmerkezci bir karar. Norveçtede yaşıyor olsam ideallerim arasında yine olmazlardı lakin bu kadar kesin konuşmazdım. Uygun şartlar yok, güvence yok. Bide üstüne o çocuğu yetiştirmesi var. Ki çok ahlaklı dürüst erdemli vefakar onurlu bir evlat yetiştirmek için elimden geleni yaparım. Ama gel görki ben bu evladı yetiştiricem birde güvencesi olmayacak uygun şartlarda olmayacak. Harcarlar bu ülkede bu evladımı. Vicdanım nasıl rahat etsin. Benimle aynı kaderi yaşayacağına, kendi kaderimi çok çok iyi hale getirip onun kaderine çok iyi yön veremeyecek olduktan sonra, dünyaya o can ı getiremem. Ki zaten tek sebep bunlar değil ideallerim arasındada gerçekten yok, şu hayatta ileride ne istiyorum dediğimde aklıma gelen şeyler bunlar değil

Düşüncelerinize saygı duyuyorum. O yüzden konunuzu takip ediyorum.:super:
Ben 31 yaşındayım, ve Norveç gibi tam adaletli, gelişmiş, özgür bir sosyal devlette yaşasam 1 tane çocuk nasipse isterdim.
Zaten öyle bir ülke ki çocuk sahibi olmayanı dövüyorlar..:KK48:
Çocuk doğurdun kadına 2 yıl erkeğe 1 yıl ücretli izin hakkı var. Yani hem çocuğuna bakıyorsun hem de 2 yıl sanki çalışıyormuş gibi maaş alıyorsun. Eve her gün bebek hemşiresi geliyor, devlet gönderiyor.
Diğer olaylar zaten mükemmel, çocuğum nasıl bir sistemde okuyacak derdi yok, öğretmen oldu acaba atanabilir mi derdi yok. Ay özel sektörde daralma var işten çıkarılacak mı endişesi yok.Ve en önemlisi ülke güvenli, stabil.
Biraz fazla yazdım ama böyle ülke olsun bende çocuk sahibi olmak isterdim ama şu an imkansıza yakın. Ama tabi asla demiyorum, çünkü asla dediğim şeyleri hep yaşadım.:KK66:

Ayrıca sizin değerleriniz çok insancıl, olması gereken değerler fakat maalesef insancıl özelliklerin çok değer görmediği bir ülkede iyi özelliklerdeki insanları ya harcıyorlar ya da saf bu diye alay ediyorlar. Yaya geçidinde bir araba durup yayalara yol verince arkadaki tüm arabalar o sürücüye korna çalıp küfür ediyorlar. Kaç kere karşılaştım.
Yakın bir arkadaşım Almanya doğumlu, bizim orada yaya geçidinde yayalara yol vermek zorundasın bu bir kural. Herkes uyar Türkler bile diyor. Ama bizde nerede..:olamaz:
Bir de bende sizin gibi uzun soluklu düşünüyorum. Tamam şu an çocuğum oldu, orta şartlar sağladım peki ben öldükten sonra 40 yıl sonra o nasıl bir ortamda yaşayacak? bunu düşünüyorum.
Siz istemiyorsunuz ama ben aslında çocuk sahibi olmak isteyebilirdim fakat şartlar müsait değil o yüzden şu an kocaman bir Hayır.:KK43:
Evet fazla düşünüyorum ama bu benim karakterim.:rapci:
Zaten ülkede doğuran doğurana, o yüzden bizim gibi bir avuç kişi de bildiği gibi yaşasın..
 
Son düzenleme:
Ohoo savaş olacak çocuk yapmayalım diye düşünürseek:D Her insan yaşayacağı kaderle dünyaya geliyor, siz en savaşsız ülkeye gidin yine de hiç belli olmaz. Dünya yaratıldığı günden itibaren sıkıntısı olmayan bir bölge olmadı ki bugün olsun. Ama siz hayırlı bir evlat yetiştirip birilerine dokunmasına sebep olabilirsiniz. Cesaret ve inancınıza göre değişir. Hakkınızda hayırlısı.
 
Ohoo savaş olacak çocuk yapmayalım diye düşünürseek:KK70: Her insan yaşayacağı kaderle dünyaya geliyor, siz en savaşsız ülkeye gidin yine de hiç belli olmaz. Dünya yaratıldığı günden itibaren sıkıntısı olmayan bir bölge olmadı ki bugün olsun. Ama siz hayırlı bir evlat yetiştirip birilerine dokunmasına sebep olabilirsiniz. Cesaret ve inancınıza göre değişir. Hakkınızda hayırlısı.

Tabi ki kaderin önüne geçemeyiz.Olacağı var ise en güvenilir ülkenin 50 kişilik kasabasında da olur.
Ama şu da var '' Tedbir bizden, takdir Allah'tan'' demişler.
Ben biraz fazla ince ve uzun soluklu düşünüyorum, bu doğru diye savunmuyorum sadece benim karakterim böyle.
Bana göre anne olmam için yaşadığım coğrafya stabil olmalı, tamamen olmasa da sınır komşularında bir sorun olmamalı.
Yoksa hayırlı evlatlar yetiştirmek için evlat sahibi olmak güzel bir amaç..Hoppa
Ama şu an benim içsel motivasyonum bu olamaz, öncelik çocuğumun güvenliğidir.
Güzel dileğiniz için teşekkür ederim..:super:
 
Anlıyorum sizi ben bunları biriyle yaşamak için evliliğe gerek duymam önemli olan iki insanın arasındaki bağ ve bunu resmiyete taşısam nolur taşımasam nolur diye düşünüyorum

İşte şimdi öyle düşünüyorsun. Emin ol değişecek.
 
Back