Kendi hikaye mi de yazayım ailem kütahya ya yerleşmişti sonrasında da adana'da yaşadık dedem ölünce bekâr kız kardeşleri ve babannem yalnız diye memlekete dönüş yaptı ailem .... ben lisedeyken Annem hastalandı sürekli dr gidiyordu epilepsi tanısı konmuştu hatta ama annem hamileymiş ve doğum sonrası eski sağlıklı haline döndü şükür bu dönemde devamsızlıktan sınıfta kaldım bu boşlukta boşa geçmesin diye zamanım kuran kursuna gitmeye karar verdim beni tanıyan olmadığı için gören görücü gönderiyor yok denilip gidiyor du gelen eşimin ailesi de öyle geldiler.. ben ışığı kapatıp oturdum odamda istemiyordum babam da gönderir dedim.. eşimin anneleri iki kişi biri öz dışarı çıktı koridorda eşim le konuşuyor ben size gitmeyin asla istemem o kızı dediğini duydum sinir oldum buna .. eşimin üvey babası babamla annemin düğünü nü yapan kişi bu yüzden babam ilk defa beni içeri çağırıp sordu yok derim diye düşünürek ama ben tanışalım önce dedim
bbizi buluşturdular ilk görüşte aşık oldum oysaki karşılaşınca tipim değilsin demeye gitmiştim o beni görüp beğenmedi diye
konuşunca aslında beni hiç görmediğini yaşım küçük diye asla olmaz dediğini öğrendim sonrası nişan düğün 17 yaşında evlendim 15 sene oldu