Evlilik Terapisi, İletişi Kuramama, Değersizlik

raggiodisole

Lethe..
Kayıtlı Üye
29 Ekim 2012
431
433
Selamlar,

Böyle bir konu açacağını tahmin eder miydin diye sorsanız gülüp geçerdim belki de ama şimdi ağlamaktan şişmiş gözlerimle dökeceğim içimi. Evleneli 2 yıl oldu, ah nasıl büyük bir aşk, nasıl güzel bir ilişki, nasıl sorunsuz bir iletişimdi aramızdakiler. Evet, kabul ediyorum daha evlenmeden bazı sorunlar yaşandı eşimin ailesi kaynaklı ama eşimin bir suçu yoktu, yolumuzu çizdik geride bıraktık her şeyi. Ya da ben öyle sandım, bilmiyorum.

Eşim 2 yılda 45 kilo aldı, boyu 1.83 kilo 140'a yakın. Çocuk istiyor ama ben endişeliyim kilosu yüzünden. Bu konuyu defalarca konuştuk, önce spor salonuna yazıldı, 2 hafta gitti bıraktı, 1 senelik üyelik öylece çöp oldu. Sonra evde diyet/spor yapayım dedi, 1 hafta yaptı tekrar bıraktı. Yeni eve geçelim kilo veririm dedi. Yakınlarımızdaki parkta yürüyüş yapacak, basketbol oynayacaktı. Hepsi hayal oldu, şiştikçe şişti. Artık nefes alamıyor, artık uyurken horluyor, artık kilo yüzünden özel hayatımızda da sorunlarımız var.

Gözlerim 2 gün önce açıldı, uzun süren iş yoğunluğum nedeniyle bir süredir kendi içime daha kapanmış, daha sessizleşmiş, yorgunluktan koltukta uyuyakalır hale gelmiştim. 2 gün önce bir şey almak için eğildiği sırada tüm sırtı açılıverdi. Yanımızda başkaları da vardı. Ben çaresizce kapatmaya çalışırken etrafımızdakilerin eşime bakışı dikkatimi çekti. Yüzlerinden şaşkınlığı, tiksinmeyi gördüm. Bir arkadaşım kullervo darılma, gücenme ama eşin kokuyor demişti, inanmamıştım. Kokuyormuş. Duşa girse de kokuyor vücudu. Dün akşam bu durumu konuşmak, artık bir çözüm bulmak istedim. Sağlıklı bir yaşam sürsün, daha 30 yaşındayken bu halde olmasın, risk grubunda yaşamasın istedim. Sakin sakin derdimi anlattım ve bana "Bunu daha önce de konuştuk, kilo vermek istesem zaten veririm, vermek istemiyorum." dedi. Bu durumdan yorulduğumu, onun için endişelenmek istemediğim, gerçekten korktuğumu söylediğimde "Beni böyle kabul et ya da istediğini yap" dedi. Ona artık yüzüne bakmak istemediğimi, kısa süre önce aldığımız yatağın (3 ay bile olmadı) onun yattığı taraftan çöktüğünü, böyle bir adama dönüştüğünü görmenin beni üzdüğünü söyledim. Aynayı kendine çevir, her şeyden şikayet eden sensin, evden çalışmaya başladığından beri hiçbir şeye tahammülün yok gibi cümleler kurmaya başladı. Bu şekilde çalışmayı sen tercih ettin, işin azalacak ya da yoğun olacak diye ağlayıp duruyorsun dedi. O her gün evden çıkıyor, işe gidiyor, farklı insanlar görüyor. Ben ise hep evdeyim, iş yetiştirme derdi, yemek, temizlik derdi, her şey evde kaldığım için daha da ağır hissediliyor.

Gece ağlayarak uyumuşum, sabah kalktım kahvaltı hazırladım kendime, kahvemi yaptım, yedim içtim. O ise elinde telefonu dizisini izledi yine. Dayanamadım, evliliği kurtarmaya niyetin var mı senin dedim, benim teklifim geçerli dedi. Ne teklif etmişti ki? Psikolog, aile terapisi, diyetisyen, bunları hep ben araştırdım, ben söyledim o ise sessiz kaldı. Evlilik terapisine gitmek istiyor musun dedim sen istiyorsan olur dedi. O zaman araştır randevu al dedim ben de. Sonrasında hiç konuşmadık. Ben yine kendimi tutamadım ağlamaya başladım, o kadar nötr ki karşımda. O an tüm eşyalarımı alsam, çıksam, gitsem dur demez bana.

Terapiye gideceğiz randevu alınca, bir şeylerin düzelebileceğine inanmak istiyorum. Aranızda gidenler varsa işe yarıyor mu gerçekten? İletişim kurmak için iyi bir araç oluyor mu?
 
Terapiye deneyin. Ama değişmek istemiyorsa yapacak birsey yok. Benim cok kilolu bir arkadaşım vardi bir sürü oda cok kötü kokuyordu. Onu kırmamak adına ilk birşey demedim. Ama başka bir arkadaşımız dayanamayıp söyledi. Oda 59 kilo verdi sonra. Insallah olur, ama işiniz zor. Allah sabır versin
 
Terapiye deneyin. Ama değişmek istemiyorsa yapacak birsey yok. Benim cok kilolu bir arkadaşım vardi bir sürü oda cok kötü kokuyordu. Onu kırmamak adına ilk birşey demedim. Ama başka bir arkadaşımız dayanamayıp söyledi. Oda 59 kilo verdi sonra. Insallah olur, ama işiniz zor. Allah sabır versin

Kilo vermek istediğini daha önce söyledi ama hiçbir şey yapmadı bugüne kadar. Çok zormuş
 
İnşallah iyi gelir terapist. Ya insanları değiştiremiyoruz işte bu çok kötü Bi durum hele ki bu kişi bazen eşimiz bazen çocuğumuz bazen annemiz babamız olabiliyor atsan atılmıyor satsan satılmıyor derler ya o misal
 
Sorun kilo ise sanırım eşimin beni de boşaması lazım.o da kilo ver diyip duruyor.ben onun için değil sadece sağlığım için kilo veririm.gerçektende sağlık bozuluyor.doktor belki sağlık yönünden olumsuz konuşursa ve kilo vermesi gerektiğini söylerse belki verir
 
Konuyu ben yazdım sandım. Bizimkide değişmek istemiyor. Şimdi bende gece gündüz stresten yemeye başladım. 2 hafta olmadan 4 kilo almışım. 61 oldum. 70 e kadar yolu var.

Neyse. Takipteyim, terapilerden olumlu sonuç alırsanız lütfen bizimlede paylaşın.
 
Çok bile dayanmişsiniz. Boyle bir adama karşi sevgim bile azalirdi benim, hele kilo vermek istemiyorum kabul etmiyorsan naparsan yap dedikten sonra hiç uğraşamazdim heralde.
😔

Sevgimi, saygımı azaltmamaya çalışıyorum. Potansiyelini biliyorum çünkü, bir harekete geçse neler başarabileceğini biliyorum. Öz ailesi çok zor şeyler yaşattı ona, psikolojik olarak tam toparlanabilmiş değil. Bunları bildiğim için dayanmaya çalışıyorum işte, bir umut...

İnşallah iyi gelir terapist. Ya insanları değiştiremiyoruz işte bu çok kötü Bi durum hele ki bu kişi bazen eşimiz bazen çocuğumuz bazen annemiz babamız olabiliyor atsan atılmıyor satsan satılmıyor derler ya o misal

Amacım değiştirmek değil benim sağlığı için adım atmasını sağlamak. Kendini bir toplasa ikimize de iyi gelecek biliyorum.

Sorun kilo ise sanırım eşimin beni de boşaması lazım.o da kilo ver diyip duruyor.ben onun için değil sadece sağlığım için kilo veririm.gerçektende sağlık bozuluyor.doktor belki sağlık yönünden olumsuz konuşursa ve kilo vermesi gerektiğini söylerse belki verir

Doktora gitmemek konusunda çok inatçı. Terapiye gittiğimizde ne olacak bilmiyorum ama umarım fikirleri değişir çünkü sağlık gerçekten elden gidiyor.

Konuyu ben yazdım sandım. Bizimkide değişmek istemiyor. Şimdi bende gece gündüz stresten yemeye başladım. 2 hafta olmadan 4 kilo almışım. 61 oldum. 70 e kadar yolu var.

Neyse. Takipteyim, terapilerden olumlu sonuç alırsanız lütfen bizimlede paylaşın.

Pandemi yüzünden randevu işleri nasıl olacak bilmiyorum. Siz de lütfen dikkat edin kendinize, bir şekilde yeme alışkanlığınızı düzene sokun.
 
Şişman psikolojisi die bişi var.Yaşadığım için biliyorum.Bütün çabalarından sonra hala başaramamış olması onda başarısızlık psikolojisi yaratıyor. Tekrar aynı duyguyu yaşamamak adına zayıflamaya çalışmakla uğraşmak istemiyor.Yani size dediği "zayıflamak istesem zayıflarım ama istemiyorum " kısmı kocaman bir YALAN.Sanırım kendini size yakıştıramadığı için gitmek isteseniz gerçekten de gitme demez.Beni her halimle kabul etmeyen gitsin tribine girerek kendini iyi hissetmeye çalışıyor.

Kocanızın randevu falan almasını beklemeyin,siz randevu alın.Kocanızın yeme bozukluğu için terapi alması lazım aslında aile terapisine ek olarak.üzgünd bir diyetisyene gitmeli,kan değerlerine bakılmalı ve insülin direnci vs varsa ilaç kullanmalı..Zayıflamak zordur ya.40 kilo verdim ama hala 20 kilo fazlam var ve beni bunaltıyor.Bilmiyorum,eşinizi seviosanız destek olun..Ama öyle kendi kendine zayıflayamaz,profesyonel destek almalı.Sizin bütün çabalarınıza rağmen adım atmazsa zaten yapcak bişi yok.Onun da istemesi lazım.Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Sevgimi, saygımı azaltmamaya çalışıyorum. Potansiyelini biliyorum çünkü, bir harekete geçse neler başarabileceğini biliyorum. Öz ailesi çok zor şeyler yaşattı ona, psikolojik olarak tam toparlanabilmiş değil. Bunları bildiğim için dayanmaya çalışıyorum işte, bir umut...



Amacım değiştirmek değil benim sağlığı için adım atmasını sağlamak. Kendini bir toplasa ikimize de iyi gelecek biliyorum.



Doktora gitmemek konusunda çok inatçı. Terapiye gittiğimizde ne olacak bilmiyorum ama umarım fikirleri değişir çünkü sağlık gerçekten elden gidiyor.



Pandemi yüzünden randevu işleri nasıl olacak bilmiyorum. Siz de lütfen dikkat edin kendinize, bir şekilde yeme alışkanlığınızı düzene sokun.
Yoo bende ağır yaşam olucam, napayım böyle incecikken mutlu değilim ki 😔
 
Şişman psikolojisi die bişi var.Yaşadığım için biliyorum.Bütün çabalarından sonra hala başaramamış olması onda başarısızlık psikolojisi yaratıyor. Tekrar aynı duyguyu yaşamamak adına zayıflamaya çalışmakla uğraşmak istemiyor.Yani size dediği "zayıflamak istesem zayıflarım ama istemiyorum " kısmı kocaman bir YALAN.Sanırım kendini size yakıştıramadığı için gitmek isteseniz gerçekten de gitme demez.Beni her halimle kabul etmeyen gitsin tribine girerek kendini iyi hissetmeye çalışıyor.

Kocanızın randevu falan almasını beklemeyin,siz randevu alın.Kocanızın yeme bozukluğu için terapi alması lazım aslında aile terapisine ek olarak.üzgünd bir diyetisyene gitmeli,kan değerlerine bakılmalı ve insülin direnci vs varsa ilaç kullanmalı..Zayıflamak zordur ya.40 kilo verdim ama hala 20 kilo fazlam var ve beni bunaltıyor.Bilmiyorum,eşinizi seviosanız destek olun..Ama öyle kendi kendine zayıflayamaz,profesyonel destek almalı.Sizin bütün çabalarınıza rağmen adım atmazsa zaten yapcak bişi yok.Onun da istemesi lazım.Hakkınızda hayırlısı olsun.

Bir dönem yalnızca kahve içip çok az beslenerek oldukça zayıflamış annesi hep anlatıyor ama sağlıksız bir şekilde kilo verdiği ve spor yapmadığı için hemen geri almış misliyle. Biz evlendiğimizde bu kadar değildi, çok saldı kendini. Bir de şey diyor bana beni böyle kabul et. Siz psikolojik açıdan benden daha iyi anlarsınız belki ama böyle söylemiş olması benim ona destek olmak istediğimi, onun sağlığı için endişelendiğimi pek idrak etmediğini düşündürüyor bana.

Eşimin kendi vücuduna hapsolduğunu hissediyorum, yapabileceklerini biliyor ama ya cesareti yok ya da korkuyor. Beni uzaklaştırmak amacıyla mı yoksa gerçekten mi gitmem istiyor artık çözemiyorum. Doyma hissi yok eşimde, yemek yerken gözü dönüyor, akşam yemeklerinde onu görmemeye çalışıyorum, tam bir bağımlılık haline gelmiş artık. Durmadan yiyor.

Eşim benim dostum, sırdaşım, can yoldaşım, kendini toparlayabilecekse onun için her şeyi yapmaya hazırım. Dediğiniz gibi istemesi lazım ve bu nasıl olacak bilmiyorum.
 
Selamlar,

Böyle bir konu açacağını tahmin eder miydin diye sorsanız gülüp geçerdim belki de ama şimdi ağlamaktan şişmiş gözlerimle dökeceğim içimi. Evleneli 2 yıl oldu, ah nasıl büyük bir aşk, nasıl güzel bir ilişki, nasıl sorunsuz bir iletişimdi aramızdakiler. Evet, kabul ediyorum daha evlenmeden bazı sorunlar yaşandı eşimin ailesi kaynaklı ama eşimin bir suçu yoktu, yolumuzu çizdik geride bıraktık her şeyi. Ya da ben öyle sandım, bilmiyorum.

Eşim 2 yılda 45 kilo aldı, boyu 1.83 kilo 140'a yakın. Çocuk istiyor ama ben endişeliyim kilosu yüzünden. Bu konuyu defalarca konuştuk, önce spor salonuna yazıldı, 2 hafta gitti bıraktı, 1 senelik üyelik öylece çöp oldu. Sonra evde diyet/spor yapayım dedi, 1 hafta yaptı tekrar bıraktı. Yeni eve geçelim kilo veririm dedi. Yakınlarımızdaki parkta yürüyüş yapacak, basketbol oynayacaktı. Hepsi hayal oldu, şiştikçe şişti. Artık nefes alamıyor, artık uyurken horluyor, artık kilo yüzünden özel hayatımızda da sorunlarımız var.

Gözlerim 2 gün önce açıldı, uzun süren iş yoğunluğum nedeniyle bir süredir kendi içime daha kapanmış, daha sessizleşmiş, yorgunluktan koltukta uyuyakalır hale gelmiştim. 2 gün önce bir şey almak için eğildiği sırada tüm sırtı açılıverdi. Yanımızda başkaları da vardı. Ben çaresizce kapatmaya çalışırken etrafımızdakilerin eşime bakışı dikkatimi çekti. Yüzlerinden şaşkınlığı, tiksinmeyi gördüm. Bir arkadaşım kullervo darılma, gücenme ama eşin kokuyor demişti, inanmamıştım. Kokuyormuş. Duşa girse de kokuyor vücudu. Dün akşam bu durumu konuşmak, artık bir çözüm bulmak istedim. Sağlıklı bir yaşam sürsün, daha 30 yaşındayken bu halde olmasın, risk grubunda yaşamasın istedim. Sakin sakin derdimi anlattım ve bana "Bunu daha önce de konuştuk, kilo vermek istesem zaten veririm, vermek istemiyorum." dedi. Bu durumdan yorulduğumu, onun için endişelenmek istemediğim, gerçekten korktuğumu söylediğimde "Beni böyle kabul et ya da istediğini yap" dedi. Ona artık yüzüne bakmak istemediğimi, kısa süre önce aldığımız yatağın (3 ay bile olmadı) onun yattığı taraftan çöktüğünü, böyle bir adama dönüştüğünü görmenin beni üzdüğünü söyledim. Aynayı kendine çevir, her şeyden şikayet eden sensin, evden çalışmaya başladığından beri hiçbir şeye tahammülün yok gibi cümleler kurmaya başladı. Bu şekilde çalışmayı sen tercih ettin, işin azalacak ya da yoğun olacak diye ağlayıp duruyorsun dedi. O her gün evden çıkıyor, işe gidiyor, farklı insanlar görüyor. Ben ise hep evdeyim, iş yetiştirme derdi, yemek, temizlik derdi, her şey evde kaldığım için daha da ağır hissediliyor.

Gece ağlayarak uyumuşum, sabah kalktım kahvaltı hazırladım kendime, kahvemi yaptım, yedim içtim. O ise elinde telefonu dizisini izledi yine. Dayanamadım, evliliği kurtarmaya niyetin var mı senin dedim, benim teklifim geçerli dedi. Ne teklif etmişti ki? Psikolog, aile terapisi, diyetisyen, bunları hep ben araştırdım, ben söyledim o ise sessiz kaldı. Evlilik terapisine gitmek istiyor musun dedim sen istiyorsan olur dedi. O zaman araştır randevu al dedim ben de. Sonrasında hiç konuşmadık. Ben yine kendimi tutamadım ağlamaya başladım, o kadar nötr ki karşımda. O an tüm eşyalarımı alsam, çıksam, gitsem dur demez bana.

Terapiye gideceğiz randevu alınca, bir şeylerin düzelebileceğine inanmak istiyorum. Aranızda gidenler varsa işe yarıyor mu gerçekten? İletişim kurmak için iyi bir araç oluyor mu?

Üzgünsünüz anlıyorum ama şunu bilin, bu şekilde bir obezlik yemeyi sevmeyle ortaya çıkmaz, bu duygusal bir bozukluk. Sanılanın aksine söylemek, ikaz etmekte kilolu insanları gaza getirmez. Evlilikten önce eşiniz bireysel olarak kurtulmalı, onun ruhunu iyileştirmesine yardımcı olun, iki yılda 45 kilo alan adam ağır depresyondadır bunu düzeltmeden çift terapisinin sonuç vereceğini sanmam
 
bilimselligini bilmiyorum ama babam ne zaman kilo alsa annem yine kolestrolu yukseldi kokuyor diyor. kokuyu kolesterole bağlıyor.
 
Esinizin psikolojik sorunları olabilir mi?

Büyük bir darbe aldı ailesinden, nikahımıza annesi dışında abileri, dayıları yani kimse gelmedi. Abisi beş parasız evden kovdu. 28 yaşındaki bir adam için çok ağır şeyler yaşadı aslında.

Üzgünsünüz anlıyorum ama şunu bilin, bu şekilde bir obezlik yemeyi sevmeyle ortaya çıkmaz, bu duygusal bir bozukluk. Sanılanın aksine söylemek, ikaz etmekte kilolu insanları gaza getirmez. Evlilikten önce eşiniz bireysel olarak kurtulmalı, onun ruhunu iyileştirmesine yardımcı olun, iki yılda 45 kilo alan adam ağır depresyondadır bunu düzeltmeden çift terapisinin sonuç vereceğini sanmam

Tek başına gitmek istemiyor işte, kaç diyetisyen kaç psikolog ayarladım gitmem diyor kestirip atıyor. Çift terapisine birlikte gidersek belki orada yönlendirirler.

Evlenmeden once esimle cift terapistine gitmistik. Sonucta pek bir sey degistigini soyleyemem. Hatta sonunda hekim bey bile ayrilmamiz gerektigini soylemisti. Bence gercekten gelismek istiyorsa insan herseyi basarabilir. Zorla bir yere kadar yaptirabilirsiniz.

Güzellikle de zorla da yapmıyor ki... İstemiyor.
 
Bir dönem yalnızca kahve içip çok az beslenerek oldukça zayıflamış annesi hep anlatıyor ama sağlıksız bir şekilde kilo verdiği ve spor yapmadığı için hemen geri almış misliyle. Biz evlendiğimizde bu kadar değildi, çok saldı kendini. Bir de şey diyor bana beni böyle kabul et. Siz psikolojik açıdan benden daha iyi anlarsınız belki ama böyle söylemiş olması benim ona destek olmak istediğimi, onun sağlığı için endişelendiğimi pek idrak etmediğini düşündürüyor bana.

Eşimin kendi vücuduna hapsolduğunu hissediyorum, yapabileceklerini biliyor ama ya cesareti yok ya da korkuyor. Beni uzaklaştırmak amacıyla mı yoksa gerçekten mi gitmem istiyor artık çözemiyorum. Doyma hissi yok eşimde, yemek yerken gözü dönüyor, akşam yemeklerinde onu görmemeye çalışıyorum, tam bir bağımlılık haline gelmiş artık. Durmadan yiyor.

Eşim benim dostum, sırdaşım, can yoldaşım, kendini toparlayabilecekse onun için her şeyi yapmaya hazırım. Dediğiniz gibi istemesi lazım ve bu nasıl olacak bilmiyorum.

Şişmanlık dünyanın en zor hastalıklarından biri
15 kilo fazlam var ve bu kiloyu 8 yılda aldım veremiyorum. Ben ki hayatta başarmadığım iş yok ama kilo veremiyorum çünkü duygu durumumu düzeltemiyorum. Bu cidden zor bir iş , sizi istemiyor gibi algılamayın insan cidden kendine hakim olamıyor
 
X