Herkes kendinden gayet emin şekilde evleniyor. Benim kafamda ise binlerce endişe kaygı. Son günlerde giderek artan gerginlik huzursuzluk stres. Ben miyim bir tek böyle olan? Her şeyden emin evlenmek isterken günler yaklaştıkça stres beni kemiriyor. Asık suratlı bir gelin olmak istemiyorum. Evden ayrılmak annemden evimden yatağımdan kedilerimden ne çok zor geliyor hatta nişanlımın yüzünü görmek istemeyeceğim neredeyse. Sanki beni zorla alıp götürecek gibi. Oysa nikah tarihine birlikte karar verdik. Daha çok var derken bir an önce gelinliğimi giymek isterken şimdi moralim çok bozuk. Onun ailesiyle aile olmak beni iyice tedirgin ediyor. Kendi ailem olarak görmüyorum reddediyorum o şekilde davranmayı. Yanlış belki ama duygularım bu yönde. Değiştiremiyorum. Evlenince değişir mi nişanlım bundan korkuyorum. Biraz başına buyruğumdur ben. Nasıl kalkacağım altından? Son zamanlarımda annemlerle evde başbaşa vakit geçiremiyorum. Hep bir telaş bir meşguliyet var önümüzde. Davetliler,ev,eşyalar,çeyiz vs vs. Sakin olamıyorum. Empati kuramıyorum. Yapmam gerekenleri nasıl davranmam gerektiğini biliyorum ama yapamıyorum. İnsanların hiçbir suçu yok herkes iyi niyetli konuşuyor biliyorum gel gelelim dayanamıyorum. İnsanları kırmak istemiyorum öfke patlaması yaşamaktan insanları incitmekten korkuyorum. Bu yüzden kendimi daha da sıkıyorum. Sıktıkça sıkıyorum. Son 3 haftanın içindeyim. Evlenmekten vazgeçsem olur mu diyorum kendi kendime. Nikah masasında hayır der miyim? İşte en çokta bundan korkuyorum. Ruh hali çokça değişken bir insanım. Kendimi huzursuz hissettiğim yerden kaçıp giderim bu tür bir eğilimim var. O anda kendimi kötü hissedersem gözümü karartırım hayır derim. Kendimi tutamam. Bundan korkuyorum. İnsanlar neden diye sorarlarsa evlilik stresinden mi diyeceğim? Şımarmak değil bu kendimi berbat hissediyorum. Biri gelse ve beni bu hengamenin içinden çıkarıp alsa sanki savaşın ortasından kurtarmış gibi hissedeceğim kendimi. Sizlerde böyle hissetiniz mi? Normal mi? Yoksa profesyonel yardım almalı mıyım?