Arkadaşlar merhaba, öncelikle şunu söylemek istiyorum, iyi ki varsınız, ne zaman moralim çok bozuk olsa buraya giriyorum ben senelerdir. Başka insanların da benimle benzer problemler yaşadığını görmek iyi geliyor galiba, bu da geçecek diyorum hep, eminim bir çoğunuz benimle aynı sebepten giriyorsunuz. Size bir şey sormak istiyorum. Ben 39 yaşında iki çocuk annesiyim. 14 yıllık evliyim. Eşim kötü bir adam diyemem. Asosyal bi insandır, gezmeyi çok sevmez, televizyonun karşısına geçip günlerce otursa, sabah akşam aynı filmleri izlese, evden çıkalım demez. ev işlerine yardımcıdır, çocukların ödevleri hep ondadır, o derslerine yardımcı olur, başlarında durup ödevlerini yaptırır falan. Ben onun arkadaşlarıyla takılmasına müdahale etmem ki zaten bu haftada en fazla bir kaç kez olur, o da benim arkadaşlarımla gezmeme müdahale etmez, bu da aynı şekilde ayda bir iki kez olur. Parayla ilgili hiç sorun çıkarmaz, ben de çalışıyorum zaten ama şimdiye kadar parasal meselelerden dolayı hiç tartışmadık galiba.
Gel gelelim eşim çok sinirlidir. Herhangi bir şeye kızdığı zaman o meseleyle ilgili saatlerce söylenir, bazen söylene söylene apartmandan iner, arabaya binene kadar söylenmeye devam eder. Bir konuda onunla aynı fikirde olmamamı asla kabul edemez, sinirlenir mesela. Cinsellik haftada bir kere olur en fazla. Fazlasını istemez. Sadece birlikte olmak istediği günler sarılır, onun dışındaki günler kanka modunda takılırız. Sohbet etmek için oturduğumuzda konuşacak bir şeyler bulamıyorum artık. O da bulamıyor galiba ki, o da konuşmaz. Zaten genel olarak konuşkan ve neşeli biri değil. Bireysel ve yalnız takılmayı çok sever. Haftada bir birlikte film izlemeyi teklif ederim, hep bi bahane bulur, çocuklar uyusun izleriz falan filan. Yani yok izlemeyelim de demez ama en son birlikte hangi filmi izlemiştik hatırlamıyorum bile düşünün.
Ha bi de beni hiç kıskanmaz, bu iyi bi şey mi kötü bişey mi bilmiyorum, “ben çıkıyorum” desem “ nereye gidiyorsun, kiminle gidiyorsun, ne zaman geleceksin” demez, tamam görüşürüz der. Aynı şekilde o dışarıya çıkarken de onun nereye gittiğinin sorulmasını istemez, “sanki kaç arkadaşım var nereye ve kimle gidebilirim bunu sormana ne gerek var?” Der ve sorsam sinirlenir. Alış veriş yapmama hiç karışmaz, ne istersem almaya çalışır hatta çoğunlukla alır ama doğrusu ben çok talepkar bi insan değilim, sürekli bi şeyler istesem de böyle olur muydu bilmiyorum.
Ben sigara içen biri değildim, o içer, sohbet ortamı oluşturmak için bi kaç aydır akşamları onunla balkonda sigara içip sohbet ediyorduk, sohbet dediğim kısaca gün içinde olanlardan falan bahsediyorduk, dün çok saçma bir şey için kızdı, “bizim göbek bağımız mı var ne diye her sigara içişimde benimle birlikte sigara içmeye çalışıyorsun kendi başıma bi sigara keyfim bile kalmadı” dedi. Ben şok tabii. Yani benimle gün içinde konuştuğu 5 dakika bile fazla geldi galiba. Biz çok severek evlenmiştik. Evlenmeden önce sabahlara kadar telefonda konuşur, her hafta sonu bi yerlere gezmeye giderdik. Beni tanıyan herkes çok neşeli olduğumu, ortamı eğlenceli hale getirdiğimi söyler, girdiğim her ortamda eğlenceli olabiliyorken kendi evimde mutlu değilim. Bu gerginliklerimizi çocuklara çok yansıtmıyoruz, babalarının öfkesinden ikisi de çok şikayetçi olsalar da bunlar ikisinin de hayatına şu anda etki etmiyor. Tabii ki ileride etkileyecektir ama şu an görünürde onlarda bir problem yok. Kocamı seviyor muyum? İnanın emin değilim. Onun beni sevdiğinden de emin değilim, şöyle ki onun sevgi anlayışıyla benimki birbirinden farklı zaten. Kocam evliliğinden şikayetçi de değil bence. Ona göre her evlilik böyle. Ben ise evliliğin böyle olmaması gerektiğini düşünüyorum. Sizce de evlilik “kocanın karısını aldatmaması, ev işlerine yardımcı olması, karıya kıza bakmaması, çocuklarıyla ilgilenmesi” midir sadece? Benim beklentilerim mi fazla?